به گزارش رهروان ولایت از جوان آنلاین؛ معارضان مسلح سوريه با شعارهاي پرآب و رنگي سلاح خود را در اين كشور آتش مي‌كنند اما با گذشت بيش از ۲۰ ماه ديگر روشن شده كه آنان سربازان سرويس‌هاي جاسوسي كشورهاي غربي در جنگ با دولت سوريه هستند. در حالي كه مقام‌هاي غربي به صورت رسمي حاضر نيستند مسئوليت خود را در اين امر قبول كنند، گزارش‌هاي رسانه‌ها از نقش آنان در اين قضيه مي‌گويند كه رفته‌رفته با اين گزارش‌ها تصوير واضحي از اين امر را به نمايش مي‌گذارند. انكار آن حاكمان دليل روشني دارد چون اگر آنان به اين امر اعتراف كنند آن گاه بايد اعتراف كنند كه معارضان مسلح نه مخالفان داخلي دولت سوريه، بلكه نيروهاي آنان هستند كه در جنگ غرب عليه دولت سوريه به كار گرفته شده‌اند. اين چيزي است كه دولت سوريه از ماه‌ها پيش اعلام كرده اما حاكمان غربي سعي در پرده‌پوشي آن دارند هر چند كه شواهد موجود به طور فزاينده دلالت بر چنين امري دارند.
در صف مقدم آژانس اطلاعات مركزي امريكا يا همان سيا قرار دارد كه به گفته اريش اشميت، رئيس مؤسسه تحقيقات در سياست صلح، تأمين‌كننده سلاح معارضان است. او در اين مورد مي‌گويد؛ «آژانس اطلاعات ايالات متحده، سيا، از ماه‌ها قبل و به طور عمده در تركيه فعال بوده است. اين آژانس كه در ليبي فعال بوده هم‌اكنون در سوريه دست به كار شده است». اين اظهارنظر اشميت متكي بر شواهد متعددي است كه مؤسسه او از تركيه جمع‌آوري كرده است اما به نظر مي‌رسد رسانه‌هاي آن سوي آتلانتيك و در امريكا به نحو محتاطانه گزارش‌هاي مربوط به اين فعاليت‌هاي سيا را منتشر مي‌كنند. گذشته از نقش مستقيم سيا در بحران سوريه، مسئله مهم اين رسانه‌ها در توجيه افكار عمومي شهروندان امريكايي است كه سيا چگونه معارضاني را مسلح مي‌كند كه از جمله گروه‌هاي تندرو هستند و تاكنون عليه آنان تبليغ مي‌شد. به عبارت ديگر، دستگاه تبليغاتي حاكمان واشنگتن تاكنون چنين وانمود مي‌كردند كه سيا براي مبارزه با تروريسم در جنگ با اين گروه‌هاست اما قضيه سوريه خلاف اين صحنه‌سازي دستگاه تبليغاتي آنان را نشان داده است.
از نظر آنان اين موضوع را بايد به صورتي نشان داد كه افكار عمومي امريكا متوجه واقعيت امر نشود و همچنان مأموران جاسوسي امريكا را در خط مقدم جنگ با گروه‌هاي تروريستي تصور كنند. مأموريت چنين صحنه‌سازي با رسانه‌هاي امريكايي است و به همين دليل است كه رسانه‌هاي امريكايي در گزارش‌هاي خود همواره مدعي مي‌شوند مأموران سيا در موضوع سوريه تنها ناظر انتقال سلاح به معارضان هستند تا آن كه مطمئن شوند گروه‌هاي تندرو اسلامي دست‌شان به موشك‌ها و سلاح‌هاي پيشرفته نمي‌رسد.
نقش مأموران سيا در اين صحنه‌سازي بسيار محدود قلمداد شده است، به نحوي كه گويا آنان همانند ناظران سازمان ملل در تركيه و مرزهاي اين كشور با سوريه حاضر شده‌اند.
با توجه به گزارش‌هاي مربوط به فعاليت‌گروه‌هاي تندرو در شمال سوريه و تردد آنان به تركيه مي‌توان موارد متعددي خلاف اين تصوير‌سازي رسانه‌هاي امريكايي را ديد. اين رسانه‌ها چگونه مي‌توانند در مورد هزينه شدن ۱۵ ميليون دلار كمك رسمي امريكا به معارضان توضيح دهند در حالي كه نقش مأموران سيا را تنها به ناظران انتقال سلاح تقليل داده‌اند.
اين مبلغ چيزي است كه دولت امريكا به صورت رسمي اعلام كرده و بايد كمك‌هاي مالي به رقمي بسيار بيشتر از اين اعتقاد داشت. امريكا در دهه ۱۹۹۰ و جنگ داخلي نيكاراگوئه به ضدانقلابيون كنترا كمك مي‌كرد و مقدار زيادي از اين كمك‌ها به صورت پنهاني و خارج از ارقام اعلام شده بود. قضيه سوريه نيز همانند آن است و مي‌توان گفت كه امريكا و مأمورانش در تركيه به طرق مختلف گروه‌هاي معارض سوري را همانند ضدانقلابيون كنترا مجهز مي‌كنند.
اين كمك به صورت‌هاي مختلف از جمله مسلح كردن آنان، دادن اطلاعات ماهواره‌اي از تحركات ارتش سوريه و كمك‌هاي پزشكي و ديگر حمايت‌هاست. مجموع اين كمك‌ها چيزي است كه اشميث از آن به عنوان ماه‌ها فعاليت سيا در سوريه ياد كرده و با توجه به اين موارد است كه مي‌توان گفت معارضان همانند كنتراها تنها وظيفه اجراي فراميني را دارند كه توسط مأموران سيا به آنها ابلاغ شده است.
اين جنگي است كه امريكا همانند نيكاراگوئه در سوريه اجرا مي‌كند تا بار ديگر دولت مخالف خود را در منطقه‌اي بسيار دورتر از امريكاي مركزي ساقط كند. تنها چيزي كه با قريب به سه دهه قبل تفاوت كرده شعارها و ابزارهاي نرم است به نحوي كه معارضان مسلح با ظاهري بسيار متفاوت‌تر از كنتراها سلاح امريكايي را به سوي سوريه هدف گرفته‌اند.
رحمان نعیمی