به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی حدیث آمده است:یکی از فضائل دستگاه الهی سید الشهداء امام حسین علیه السلام، گریه کردن بر مصیبت های امام علیه السلام هست.
گریه ای که هم بهشت را به ارمغان می آورد، هم گناه را از بین میبرد و هم سعادت را برای آدمی تضمین می کند.
در این باره احادیث فراوانی نقل شده است؛ از جمله، در حدیث قدسی آمده است:
«یا موسی! ما عبد من عبیدی فی ذلك الزمان بكی او تباكی و تعزّی علی ولد المصطفی الا و كانت له الجنة ثابتاً فیها».
یعنی: ای موسی! هیچ بنده ای از بندگان، درعصر آخرالزمان نیست كه در عزای فرزند مصطفی (حسین) گریه كند و یا خود را گریان نشان دهد، مگر این كه بهشت برای اوست و در آن، ثابت و برقرار است.
اما گریه تنها فایده ندارد!
بلکه آن گریه ای اثر دارد که همراه با معرفت، شناخت، عبرت پذیری و امام شناسی باشد.
چه این که خود امام فرمود:
انا قتیل العبرة
من کشته اشک هستم ( اشک هراه با عبرت آموزی )
چرا اشک باید به همراه عبرت و معرفت باشد.
معرفت و امام شناسی.
برای این که در روز عاشورا خیلی ها گریه کردند اما نه این که معرفت به امام زمان خود نداشتند، گریه ی آن ها برایشان اثر نداشت.
برای همین بود که عقیله بنی هاشم جناب زینب کبری علیها السلام صدا بر آورد:
اتبکون و لا تنصرونه !
آیا گریه می کنید و به او یاری و کمک نمی رسانید ؟
باید در کنار گریه بر سید الشهداء، به او یاری رساند.
یا لیتنا کنا معک و نفوز فوزا عظیما