رهروان ولایت ـ عده‌ای سوال می‌کنند که چگونه می‌شود انسان در حال عبادت حواسش پرت نشود و آیا اصلا این کار امکان‌پذیر است؟
پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌واله) در مورد عبادت و حضور قلب در آن، به اباذر غفاری می‌گوید: «أَنْ تَعْبُدَ اللَّهَ كَأَنَّكَ تَرَاهُ فَإِنْ لَمْ تَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاكَ: به گونه‌ای خدا را عبادت کن که گویا او را می‌بینی؛ که اگر تو خدا را نمی‌بینی، او تو را می‌بیند».[1]
این‌گونه عبادت، یعنی همان حضور قلب داشتن و دل شستن از دنیای فانی و وصل شدن به خداوند باقی؛ در طول تاریخ نیز همیشه کسانی بوده‌اند که در حال عبادت آن‌چنان محو خدا می‌شدند که از غیر خدا جدا بریده و حتی از فکر دنیا هم فارق می‌شدند.
این نوع ارتباط با حضرت حق(جل‌جلاله) را هم در بین انبیاء و معصومین(علیهم‌السلام) می‌توان دید و هم در بزرگانی دینی که هدفی جز رسیدن به خدا نداشته‌اند؛ شاید کسی بگوید که انبیاء و معصومین(علیهم‌السلام) با ما کاملا متفاوت بوده و هستند و ما هرگز به مقام و منزلت آن‌ها نخواهیم رسید، باید در جواب آن‌ها گفت: همانند اولیاء و بزرگانی که به این مقام رسیده‌اند که می‌توان بود و به این رتبه و مقام رسید؛ از جمله کسانی که در حال عبادت کاملا محو در خدا می‌شد، حضرت آيت الله سيداحمد خوانساری(اعلی‌الله‌مقامه) بوده است. در احوالات ایشان آمده هنگامی‌که دکتر قصد داشت ایشان را برای عمل جراحی بی‌هوش کند، ایشان اجازه ندادند و باورشان بر این بوده که اگر بی‌هوش شوند، برای مقلدان‌شان مشکل پیش خواهد آمد، لذا از بی‌هوش شدن امتناع کردند.
داستان عمل جراحی ایشان از این قرار بوده که:
ایشان در سن 89 سالگی به دلیل بیماری زخم معده در بیمارستان بستری شدند و نظر پزشک بر این بود که باید عمل جراحی صورت بگیرد و برای عمل جراحی هم نیاز به بی‌هوشی بود، تا پزشکان بتوانند عمل را انجام دهند اما ایشان به دلیل باوری که داشتند (معتقد بودند که در هنگام بی‌هوشی تقلید مقلدین اشکال پیدا می‌کند) اجازه نمی‌داد او را بی‌هوش کنند و از طرفی هم پزشکان گفته بودند این عمل جراحی حتماً باید صورت بگیرد.
آیت الله العظمی خوانساری فرمودند: مانعی ندارد، عمل جراحی را هر وقت خواستید شروع کنید اما بی‌هوشم نكنيد، ولی قبل از عمل به من خبر دهید که با تلاوت قرآن و توجه به آن مشکل بی‌هوش کردن شما هم را حل کنم.
دکتر جراح پذیرفت و لحظاتی بعد عرض کرد: ما آماده هستیم که دست به کار شویم، ایشان فرمودند: هر وقت من شروع به خواندن قرآن کردم شما هم شروع کنید، دکتر می‌گوید: تا ایشان شروع به خواندن سوره انعام کردند چاقوی جراحی را روی شکم ایشان گذاشته و دست به کار شدیم و چنان ایشان بی‌حرکت بودند که گویا در حال بی‌هوشی کامل هستند، بعد از پاره کردن و دوختن و اتمام عمل، عرض شد که آقا کار ما تمام شد، ایشان قرآن را بستند و فرمودند: «صدق الله العلی العظیم».
عرض کردم: آقا درد را احساس نکردین؟ فرمودند: مشغول قرآن بودم نفهمیدم.[2]
با توجه به احوالات گذشتگان می‌توان به این نتیجه رسید که انسان قابلیتی بسیار بالا دارد و می‌تواند خود را به آن مقام خلیفه اللهی برساند، که از جمله‌ی این مقامات، چشیدن طعم عبادت و فارق شدن از دنیای فانی‌ست.
---------------------------
پی‌نوشت:
[1]. بحار الانوار، ج 74، ص 459.
[2]. سید نعمت الله حسینی، مردان علم در میدان عمل، ج4، ص188.