رهروان ولایت ـ گاهی در زندگی بعضی از افراد متأهل پیش می‌آید که وقتی نتوانسته‌اند با فرد دلخواه و مورد علاقه خود ازدواج کنند، یاد او را هرگز نمی‌توانند فراموش کنند، حتی با ازدواج با فرد دیگری هم، کمکی برای فراموشی آنان نمی‌کند.
مانند این خانم که حتی با ازدواج هم نتوانسته است، پسر خاله خود را فراموش کند. با وجود اینکه پسرخاله او هم ازدواج کرده و زندگی جدیدی را رقم زده است، ولی این خانم کماکان شب و روز به یاد اوست و نمی‌تواند یاد و خاطره پسرخاله‌اش را از ذهن خود دور کند.
در چنین شرایطی، آیا فکر کردن در مورد فرد مورد علاقه، گناه است و خیانت به همسر تلقی می‌شود؟ چگونه می‌توان آن فردمورد علاقه را از یاد برد؟
معمولا انسان‌ها، احساسات، عواطف، خاطرات و رخدادهایی که در زندگیشان رخ داده است یا رخ می‌دهد تا زمانی که از دنیا بروند، باخود حمل می‌کنند. به ویژه اگر این خاطرات و اتفاقات بار هیجانی و احساسی نیز داشته باشد که در آن صورت فراموش کردنشان کار راحتی نیست.
پس نباید با این احساسات و عواطف به صورت مستقیم جنگید و در برابر آن ناراحت و مضطرب شد یا احساس گناه و عذاب وجدان کرد؛ زیرا اگر احساس گناه و عذاب وجدان هم به احساس اضطراب و نگرانی اضافه شود، فرد را دچار وسواس فکری خواهد کرد و وضع هم از این پیچیده‌تر خواهد شد.
لذا تا زمانی که افکار، احساسات و هیجانات آدمی به مرحله عمل نرسیده باشد، لازم است با پذیرش واقعیت موجود و مدیریت فکر، با آنان(افکار، احساسات و هیجانات) مواجه شد و نباید سعی در سرکوب آنان کرد که نتیجه عکس خواهد داد.
از این رو چنین فردی می‌بایست بدون اضطراب و نگرانی و با پذیرش واقعیت یعنی قبول اینگونه احساسات و هیجانات امّا بدون اهمیت دادن و توجه به این افکار، سعی در تمرکز بر امور و برنامه‌های دیگر که مورد علاقه اوست، داشته باشد.
لذا بهتر است فرد ساعت ورود و خروج خود از منزل را به گونه‌ای تنظیم کند که در معرض آن افکار و هیجانات آنی خود نشود؛ مثلا اگر معمولا صبح به خاطر تنهایی، در معرض اینگونه افکار و هیجانات قرار می‌گیرد، برنامه ریزی کند که در آن زمان به یک کلاس هنری یا آموزشی برود یا فعالیت‌های ورزشی را انجام دهد؛ زیرا ورزش فکر انسان را مشغول و انرژی او را تخلیه می‌کند.
از طرفی، فرد با کنترل فکر و پرهیز از کنجکاوی‌های زنانه(مانند اینکه در حال حاضر فرد موردعلاقه‌اش چکار می‌کند و چگونه اطلاعاتی از او بدست آورد و ...) با خود بگوید که به من ارتباطی ندارد که او کجاست و چکار می‌کند و ذهن خود را مشغول کار دیگری بکند. البته این کار زمان بر و نیازمند صبر و تحمل است، تا ذهن جست‌وجوگر انسان با این مسأله کنار بیاید.
از سویی دیگر؛ فرد می‌بایست با دیدن نقاط مثبت همسر خود و پرهیز از مقایسه او با فرد موردنظرش، تمام احساسات و انرژی خود را روی همسرش متمرکز کند و محبت و توجه را به او داشته باشد و از او عشق و محبت را دریافت کند.
همچنین باید توجه داشت که هر کسی، دارای عیب و نقص است. بر این اساس فرد مورد علاقه این خانم که تصور می‌کند با ازدواج با او می‌توانست خوشبخت شود، ممکن است دارای عیب و نقص‌هایی باشد که این خانم در حال حاضر از آن‌ها بی‌خبر است، امّا زمانی که از همسر فعلی خود جدا شده و با او ازدواج کند به عیوب او پی خواهد برد و در خواهد یافت عاملی که موجب علاقه او به فرد مورد نظرش شده، ارزش چندانی نداشته و عوامل بهتری برای عشق ورزیدن در همسر فعلی او وجود داشته که او آن‌ها را ندیده است.
در آخر نیز از باب تاکید باید متذکر شد که کنترل هرگونه امیال و هیجانات نفسی بستگی به کنترل و مدیریت نفس دارد. همچنانکه امام علی(علیه‌السّلام) فرموده است: «کسی که به اصلاح نفس خویش نپردازد و هرچه زودتر درمان ننماید، بیماریش تشدید می‌شود و علاجش سخت می‌گردد.»[1]
پی‌نوشت:
[1]. مستدرک، ج2، ص310