به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی معراج آمده است:یکی از عوامل اصلی تقرب به الی‌الله اخلاص می باشد که مخلص، با خلوص نیت خویش همه چیزها را کنار می‌زند و تنها خداوند متعال را مقصود خویش قرار می‌دهد. لذا غیر خداوند (کارهای دنیوی و غیر خدایی) در زندگی اش مقصود و هدف به کناری می رود و شخص جز خدا به چیزی دیگر نمی‌اندیشد.
انسانی که راه به اخلاص می‌برد نور الهی در جانش شکوفا می‌گردد و حقیقت خداوندی در او ظهور می‌کند بر اساس آموزه های قرآنی کسی که به اخلاص دست یابد به همه چیز رسیده است 1 زیرا از سلطه های هواهای نفسانی و وسوسه های شیطانی دور شده و به تقوای الهی و حقیقی دست یافته است.
و از این رو خداوند ارزش و بزرگی هر کاری را به اخلاص دانسته و برای اخلاص نقش ارزشی بیان کرده است.
از حضرت آیة الله العظمی بهجت قدس سره سوال کردند: چگونه در تمامی کارها و عبادات اخلاص را فراموش نکنیم؟ فرمودند: در عبادات و تمامی کارها اختیاراً راه ندهد غیر خدا را و غیر از یاد خدا را و همین راه منحصر سعادت است .
سعدی در گلستان حکایت می کند: زاهدی، مهمان پادشاهی بود چون به طعام بنشستند، کمتر از آن خورد که عادت او بود و چون به نماز برخاستند، بیش از آن کرد که عادت او بود تا خلق صلاحیت در حق او زیادت کنند... چون به مقام خویش آمد، سفره خواست تا تناول کند پسری صاحب فراست داشت، گفت: ای پدر باری به مجلس سلطان، طعام نخوردی؟ گفت: در نظر ایشان چیزی نخوردم که بکار آید. گفت: نماز را هم قضا کن که چیزی نکردی که بکار آید ...
عبادت به اخلاص نیت نکوست
وگرنه چه آید ز بی مغز پوست
حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: خوشا بحال کسانی که عبادت و دعای خویش را خالصانه انجام می‌دهند و قلب خود را به آن‌چه دیدگان‌شان می‌بیند گرفتار نمی‌سازند و همواره به یاد خدایند و شنیدنی‌های آنان را از یاد خدا غافل نمی‌کند و از آن چه که دیگران دارند به دل خود اندوهی راه نمی‌دهند. 2
.........................................................................................................................
1- مجمع البیان ج1 ص409
2- بحارالانوار، ج 81، ص 261 قال علی(ع) طوبی لمن اخلص لله العباده والدعاء و لم یشغل قلبه بماتری عیناه و لم ینس ذکرالله بما تسمع اذناه، و لم یحزن صدره بمااعطی غیره