رهروان ولایت ـ یار باوفای امام خمینی (ره) و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، آیت‌الله شهید حاج‌آقا مهدی شاه‌آبادی، در سال 1309 هــ ش در بیت معزز حضرت آیت‌الله‌العظمی آقا میرزا محمدعلی شاه‌آبادی(ره)، آن عارف بزرگ و استاد حضرت امام (ره) متولد شد.
چهارساله بود که به همراه پدر به تهران عزیمت کرد و تا سن شش‌سالگی در مکتب‌خانه امامزاده یحیی تحصیل نمود. سپس وارد دبستان توفیق شد. البته دروس حوزه را هم از پدر بزرگوارش فرا می‌گرفت. در چهارده سالگی وارد حوزه علمیه مروی گردید و در هجده سالگی ملبس به لباس روحانیت شد. در همین سال بود که پدر راهی دیار باقی شد و مهدی جوان در سوگ پدر عزادار گردید. دو سال بعد از ارتحال پدر در سال ۱۳۳۰ به قم عزیمت نمود و به خوشه‌چینی از خرمن فیض حضرت امام خمینی مشغول گردید. وی برای تکمیل دروس دبیرستان به تهران مراجعت کرده بود که به همراه نیروهای مذهبی در کنار آیت‌الله کاشانی به مبارزه علیه استعمار انگلیس و خیانت‌های رضا پهلوی پرداخت. پس از کودتای ننگین ۳۲/۵/۲۸ طعم زندان را برای اولین بار چشید. امّا خیلی زود آزاد شد و مهر ۱۳۳۲ به قم مراجعت کرد و دروس حوزه را ادامه داد. از اساتیدی چون آیت‌الله علی مشکینی، حضرت آیت‌الله ستوده و آیت‌الله مجاهدی استفاده‌ها برد و با پایان دروس سطح، در درس خارج حضرت امام خمینی، حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی و حضرت آیت‌الله اراکی و حضرت آیت‌الله گلپایگانی ـ رحمة الله علیهم اجمعین ـ شرکت نمود و از این گلستان بی‌نظیر بهره‌مند گردید. او در دوران تحصیل و پس از آن بیش از چهار ساعت در شبانه‌روز استراحت نمی‌کرد و عمر خویش را در فعالیت‌های علمی، تبلیغی و مبارزاتی صرف می‌نمود.
شهید شاه‌آبادی با روحیّهٔ انقلابی‌اش در عرصۀمبارزه بسیار فعالانه وارد شد. وی با سفرهای تبلیغی ای که در ایام تابستان، ماه رمضان، محرم و صفر انجام می‌داد؛ به آشکار نمودن ظلم‌های رژیم منحوس پهلوی، مردم را به تبعیت از امام خمینی (ره) فرامی‌خواند. سابقه آشنایی با حضرت امام سبب می‌شود که ایشان پل ارتباطی بین مردم و حضرت امام باشند و پناهگاهی برای انقلابیون به‌حساب آیند.
شهید بزرگوار بعد از ۲۱ سال در سال ۱۳۵۰ اقامت در قم به تهران مراجعت می‌کند و فعالیت‌های انقلابی‌اش را به‌طور ویژه ادامه می‌دهد. با دعوت اهالی روستای رستم‌آباد شمیران به اقامت و امامت مسجد آنجا مبادرت ورزیده و آنجا را به پایگاهی برای انقلاب تبدیل می‌سازد. او علاوه بر فعالیت‌های دینی و تشکیل جلسات تفسیر قرآن و وعظ؛ به مبارزات خود ادامه می‌دهد و با کمک مردم انقلابی، اعلامیه‌ها و نوارهای امام را که از نجف می‌رسید تکثیر می‌کنند و به نقاط مختلف کشور می‌فرستند.[۱]
از دیگر فعالیت‌های شهید بزرگوار اقدام به بازسازی مسجد می‌باشد. وی مانند یک کارگر ساده به این امر می‌پردازد و درس عشق را با عمل خویش به دیگران منتقل می‌کند. ناگفته نماند که تأسیس «صندوق ذخیره علوی» هم ازجمله اقدامات این مجاهد بزرگ است.
مبارزات بی‌وقفۀ شهید شاه‌آبادی باعث حساسیت رژیم و پنج بار زندان و تبعید شش‌ماهه ایشان به بانه می‌گردد. مجموع مدت زندان‌های ایشان بیش از یک سال می‌گردد. زندان و شکنجه‌هایی که یک روز آن سالی می‌گذرد.
این مجاهدت‌ها در سال ۵۷ به ثمر نشست و سرانجام «امام»، در روز ۱۲ بهمن، قدم به خاک گلگون کشور گذاشتند. از آن به بعد شیخ شهید در ارتباط خاص با حضرت امام و در کنار افرادی چون شهید آیت‌الله مطهری و آیت‌الله دکتر بهشتی و حضرت آیت‌الله خامنه ای قرار گرفت. و در ۲۱ بهمن ۱۳۵۷، که حضرت امام فرمان تاریخی لغو حکومت‌نظامی را صادر فرمودند، در کنار استاد شهید مطهری به ابلاغ این پیام پرداختند و در خلع سلاح کلانتری‌ها و انتقال اسلحه و مهمات به نقاط امن، فعالانه کوشیدند.
پس از انقلاب شهید شاه‌آبادی مسئولیت‌های مهمی را به دوش گرفت. مسؤولیت کمیتهٔ انقلاب شمیرانات، دبیر جامعه روحانیت مبارز شمیرانات، نماینده مردم تهران در اولین دورهٔ مجلس شورای اسلامی با هفتصد هزار رأی، شرکت در انتخابات و کسب اعتماد مردم در دومین دوره مجلس با یک‌میلیون و دویست هزار رأی، نمایندگی امام در هیئت بررسی عملکرد بنیاد مستضعفان، همکاری با سازمان اوقاف برخی از این فعالیت‌ها است.[۲]
همچنین مسجد ایشان یکی از مساجد فعال تهران بود که شهید شاه‌آبادی با توجه به‌تمامی گرفتاری‌های خود هرگز، امامت جماعت مسجد را ترک نکرد و آن محل را به یک پایگاه مهم جهت فعالیت‌های اسلامی بدل کرده بود. وی همیشه بعد از نماز، ساعاتی را به پاسخگویی مردم و مراجعین اختصاص می‌داد و تا دیروقت در خدمت مردم بود و به حل‌وفصل مشکلات آنان می‌پرداخت.
امر امام مبنی بر حضور روحانیون در جبهه‌ها و عشق شهید به جهاد و شهادت سبب گردیده بود، وی تعطیلات مجلس را در مناطق عملیاتی حاضر شود و در آن سنگر هم مجاهدت نماید. بارها برای بازدید و روحیه دادن به رزمندگان بارها به جبهه رفت. تا شربت شیرین شهادت را نوشید و به سرمنزل مقصود رسید.[۳]
برای سرکشی از مناطق عازم اهواز شده بود. برای لحظه، لحظه‌اش برنامه داشت. مهم‌ترین برنامه بازدید از جزیره مجنون بود. روز جمعه ۶ اردیبهشت ۶۳ و روز شهادت امام کاظم بود؛ عازم جزیره مجنون شد. مکانی که شب گذشته یک هواپیمای عراقی را در آنجا منهدم کرده بودند. بازدید از جزیره و قرارگاه‌ها و مکان‌های استقرار نیروهای سپاه، ارتشی و بسیج ادامه یافت تا به سایت پدافند هوایی رسیدند؛ در کنار لاشهٔ هواپیمای بعثی بودند، که صدای انفجار و شلیک توپ به گوش رسید و ترکش‌هایی که به سر شیخ شهید اصابت کرد و او را معراجی نمود.[۴]
او در آخرین سخنرانی‌اش، در شبی قبل از شهادت در لشکر ۲۵ کربلا در اهواز گفته بود: «اگر شهادت می‌تواند نظام توحیدی ما را حفظ کند، اگر شهادت می‌تواند دشمن را ذلیل کند، اگر شهادت می‌تواند تفکر و بینش اسلامی ما را به دنیا اعلام کند، ما آماده شهادتیم.»
مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضیٰ نَحبَهُ وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ ۖ وَما بَدَّلوا تَبدیلًا[۵]
در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که باخدا بستند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و درراه او شربت شهادت نوشیدند)، و بعضی دیگر در انتظارند؛ و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند.
-----------
پی‌نوشت
[1] - رک: شهید حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج شیخ مهدی شاه‌آبادی/مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات/ ۱۳۸۲.
[2] - زندگی و مبارزات حجت‌الاسلام‌والمسلمین شهید مهدی شاه‌آبادی/عبدالکاظم مجتبی‌زاده/مرکز اسناد انقلاب اسلامی/ ۱۳۸۴.
[3] - رک: مجلهٔ شاهد یاران ، دی ۱۳۸۹ - شماره ۶۲ صص ۴- ۱۰
[۴] - http://yon.ir/M102
[5] - احزاب / ۲۳