چکیده: انقلاب اسلامی به پیروی از اسلام ناب محمدی(صلی‌الله‌علیه‌واله) همواره با ترور و ترورسیت مخالف بوده و است طلایه دار دفاع از مظلومان می‌باشد.
تاریخ اسلام در همه زمان‌ها شاهد بدرفتاری‌های یک عده بوده که همیشه با افکار باطل و کوته‌بینانه خود به این فکر بوده‌اند تا اسلام را زمین‌گیر کنند و این فکری خام بیش نیست، زیرا با رفتن یک شخصیت هر چند که جایگاه والا و بالائی هم داشته باشد، هرگز اصل و اساس یک مذهب و تفکر از بین نمی‌رود، هر چند اصل موضوع اسلام پشتیبانی دارد که هیچ دشمنی؛ این‌ها که سهل است، بزرگ‌تر از این گروهک‌ها هم نمی‌توانند به آن ضربه بزند. خداوند متعال در این مورد می‌فرماید: «يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُون[صف/8] آنان می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند ولی خدا نور خود را کامل می‌کند هر چند کافران خوش نداشته باشند».
این نیرنگ‌ها و فتنه‌ها از همان ابتدای تاریخ بوده و تا قیام قیامت وجود دارد، زیرا شیطان در روز اول از خداوند متعال فرصت گرفت که بندگان بی‌بصیرت و نادان را گم‌راه کند؛ و از طرفی این دنیا دار آزمایش است، پس تا قیامت این اتفاقات وجود دارد اما همیشه در مراحل اولیه شکست خورده و ناکام مانده‌اند و این دین مبین اسلام که بیش از چهارده قرن از آن می‌گذرد استوار و پابرجاست.
از ابتدای تاریخ ائمه معصومین(علیهم‌السلام) همه به دست حکومت‌های ستم‌گر ترور شده و به شهادت رسیدند. که بارزترین نمونه آن شهادت مظلومانه حضرت امیر(علیه‌السلام) به دست شقی‌ترین و پست‌ترین انسان‌ها یعنی «ابن ملجم مرادی» ملعون بود که شربت شهادت را در محراب عبادت نوشیدند.[1]
در طول تاریخ انقلاب اسلامی هم که به دست با برکت رهبر کبیر انقلاب حضرت امام راحل(رحمه‌الله‌علیه) پا گرفت این نوع حوادث وجود داشته و متاسفانه هنوز هم وجود دارد. از جمله نمونه‌هائی که مظلومانه به شهادت رسیده‌اند دو شهید بزرگوار شهیدان رجائی و باهنر به همراه تعدادی از عزیزان دیگر در هشتم شهریور ماه سال 1360 در دفتر نخست وزیری که به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
اما جایگاه و مقام این دو شخصیت برجسته انقلاب، از زبان رهبران انقلاب اسلامی
حضرت امام راحل(رحمه‌الله‌علیه) بعد از شهادت شهیدان رجائی و باهنر، آن دو بزرگ‌مرد تاریخ که هم در دوران حیات خویش و هم با شهادت خویش درخت اسلام را آبیاری کردند، فرمود: «ارزش آقای رجايی، و آقای باهنر؛ به اين نبود که يک مثلاً دستگاهی دارد، ارزش‌شان به اين بود که خودی بودند، با مردم بودند، برای مردم خدمت کردند. آقای رجايی و آقای باهنر در عين حالی‌که خوب يکی‌شان رييس جمهور بود و يکی نخست وزير، اين طور نبود که رياست در آن‌ها تأثير گذاشته باشد، آن‌ها در رياست تأثير گذاشته بودند».[2]
هم‌چنین امام راحل(رحمه‌الله‌علیه) بعد از شهادت این دو عزیز فرمود: «در عين حالی‌که مصايب اين‌ها برای ما مشکل است، ليکن کشور ما و ملت ما با تمام قدرت ايستاده‌اند تا هم‌چون شهدايی تقديم کنند».[3]
مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) نیز در شأن و جایگاه این دو شهید بزرگوار فرمود: «شهیدان عزیزمان مرحوم آقای رجایی و مرحوم آقای باهنر، حقیقتاً دو نمونه برجسته از یاران انقلاب و امام بودند».[4]
از آن‌جا که اسلام با کشتن انسان‌ها به ناحق، صددرصد مخالف و همواره سفارش به رحمت، مهربانی و پرهیز از سنگ‌دلی می‌کند و انقلاب ما هم در مسیر همان اسلام ناب محمدی(صلی‌الله‌علیه‌واله) است، هشتم شهریور ماه که سال‌روز شهادت مظلومانه شهیدان رجائی و باهنر است را روز «مبارزه با ترورسم» نام‌گذاری کرده و برقراری امنیت و حفظ جان و مال مسلمانان و غیر مسلمانان را وظیفه خود می‌داند و از همان سال‌های ابتدائی انقلاب، با ترور و تروریست مخالف بوده و به مبارزه با آن پرداخته است.
---------------------------------------------
پی‌نوشت
[1]. برگرفته از منتهی الآمال، ج1، ص174.
[2]. صحيفه نور، ج15، ص267.
[3]. ويژه‌نامه منشور، ش72، شهريور84، ص3
[4]. برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری سایتkhamenei.ir