من تو دهن این دولت می زنم

امام خمینی (ره) فرمود: «من دولت تعیین می کنم، من تو دهن این دولت می زنم، من دولت تعیین می کنم، من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می کنم، من به واسطه اینکه ملت مرا قبول دارد این آقا که خودش هم خودش را قبول ندارد، رفقایش هم قبولش ندارند، ملت هم قبولش ندارد، ارتش هم قبولش ندارد، فقط آمریکا از این پشتیبانی کرده و فرستاده به ارتش دستور داده که از او پشتیبانی بکنید، انگلیس هم از این پشتیبانی کرده و گفته است که باید از این پشتیبانی بکنید».
این از جملات و صحبتهای تاریخی امام خمینی (ره) در بهشت زهرا (سلام الله علیها) تهران در تاریخ 12 بهمن سال 57 است. شاید این سوال به ذهن نسل امروز خطور کند که امام چه کرده است که با این اعتماد به نفس، اینطور دولت را مورد خطاب قرار می دهد.
قطعا امام خمینی ویژگی های ممتازی را داشت که اینگونه مردم به خاطر ایستادگی ایشان در برابر ظلم جان خد را فدا می کردند.

الف. جامعيت علمي
امام خميني (ره) فيلسوفي الهي، عارفي رباني، فقيهي اصولي و مرجع تقليد مردم و در عين حال رهبر انقلاب اسلامي و بنيانگذار جمهوري اسلامي در ايران بود. امام به خاطر استعداد، شايستگي ها و موهبت هاي بي كران الهي به فراگيري بسياري از معارف و علوم اسلامي پرداخت و در آن ها تخصص ويژه و مهارت كامل پيدا كرد. دو ويژگي برجسته در مورد مطالعات و تحصيلات امام در خور توجه است؛ يكي از آنها جامعيت علمي و تنوع دروس مورد تحصيل ايشان است.
حضرت امام در قلمرو فلسفه و حكمت و عرفان نيز، بسيار زبردست، نيرومند، صاحب مبنا و متخصص بود. و اين جامعيت علمي و بينش فلسفي امام و تبحر در آن باعث پيچيدگي هرچه بيشتر ذهن وي شده و ايشان را از ساده انديشي ها مصون مي داشت. برخورد صحيح امام با مسايل بغرنج سياسي در طول مبارزه و عدم ارتكاب اشتباهات فاحش از جانب ايشان، علاوه بر تأييدات الهي از اين ويژگي امام نشات مي گرفت.

ب. بعد عرفاني
آنچه حضرت امام را به عنوان رهبري ممتاز و بي نظير كرده بود، مجموعه اي از ويژگي هاي فردي، اجتماعي سياسي و عرفاني ايشان بود. او تربيت و تزكيه را مقدم بر تعليم و آموزش مي ديد و معتقد بود كه دانش با همه شرافتش آنگاه كه توأم با تزكيه نفس نباشد همچون ابزاري در خدمت هدف هاي شيطاني به كار گرفته خواهد شد. امام موحدي بود كه با اتصال به خداوند متعال ديگر قدرت ها را خُرد مي ديد و از اين بابت هيچ نگراني به خود راه نمي داد.

ج. بعد اخلاقي و رفتاري
ويژگي هاي عرفاني، كمالات روحي و علمي حضرت امام در زندگي فردي و اجتماعي و سياسي وي تاثيرات به سزائي نهاده بود. جالبترين ويژگي زندگي شخصي امام، صميميت و رفتار با اطرافيان از موضعي برابر- در مقابل رابطه خشك و اقتداري- است. ايشان نگاه حقارت آميز به بندگان خدا و ناچيز شمردن اعمال مردم را از مظاهر عجب و باعث هلاكت انسان مي دانست و خود نيز در برخورد با انسان ها و حتي كودكان، به كرامت انساني آنها احترام بسيار مي نهاد. امام هيچ گاه از كسي تقاضاي شخصي نمي كرد و از محول كردن انجام امور خود به ديگران نيز خود داري مي نمود. در تمام مدت تدريس، در برابر شاگردان دو زانو و مودب مي نشست. در سلام گفتن بر همه سبقت مي گرفت و پيش از نشستن همسر بر سفره، هرگز دست به غذا نمي برد.  رعايت حقوق ديگران نيز در همه برخوردهاي امام ديده مي شد؛ به آشپز منزل خود تأكيد مي كرد مبادا به دليل انتساب به ايشان، مردمي كه در صف نانوايي ايستاده اند، نوبت خود را هرچند داوطلبانه به او واگذار كنند. حداكثر وسواس را به خرج مي داد تا از همه ساكنان خانه هايي كه در جماران به دليل سكونت ايشان تخليه شده بود، رضايت بگيرد.  ساعات بچه داري شبانه را با همسر خود تقسيم مي كرد. هنگام برخاستن براي نماز شب، از چراغ قوه استفاده مي كرد تا مبادا با روشن كردن چراغ اتاق موجب مزاحمت براي ديگران شود..
یکی از ابعاد اخلاقی
خصوصيت ديگر امام كه لازمه رهبري و مديريت در هر سطحي مي باشد نظم و انضباط در امور است. حضرت امام در رعايت نظم و انجام منظم برنامه ها به گونه اي عمل مي كرد كه نزديكان از طريق انجام هر برنامه توسط ايشان زمان را تشخيص مي دادند. معروف است كه ايشان ثانيه ها را نيز رعايت مي كرد.  آنان مي دانستند كه امام هر كاري را در چه ساعتي انجام مي دهند و از اين طريق وقت را مشخص مي كردند. رعايت نظم هم در كارهاي سياسي و اجتماعي و هم در مسايل عبادي و حتي ورزشي امام وجود داشت. اقامه منظم نماز شب و پياده روي روزانه براي مدت پنجاه سال بدون هيچگونه تغيير شاهد اين مدعاست. يكي از همراهان ايشان مي گويد: ساعات شب و روز امام چنان تقسيم بندي شده بود كه ما مي توانستيم بي آنكه امام را ببينيم، بگوييم مشغول چه كاري است.

منبع و مطالعه بیشتر: پرسمان نهاد رهبری.