آقا سیّد محسن جبل عاملی از علمای بزرگ شیعه و نواده برادر مرحوم آقا سیّد جواد، صاحب مفتاح الكرامه است . ایشان در دمشق ، مدرسه ای تاسیس كرده كه دانش آموزان شیعه در آن مدرسه تحت نظر آن جناب تحصیل می كنند.
حاج سیّد احمد مصطفوی كه یكی از تجّار قم است ، گفت : من از خود سیّد محسن امین شنیدم كه می گفت یكی از تربیت یافتگان مدرسه ما برای تحصیل علم به آمریكا مسافرت كرد. از آنجا نامه ای برای من نوشت به این مضمون كه : چند روز پیش شاگردان مدرسه ما را امتحان می كردند، من هم برای امتحان رفتم .
مدتی نشستم تا نوبت به من برسد. خیلی طول كشید. دیدم اگر بنشینم ، نمازم فوت می شود. از جا حركت كردم كه بروم نماز بخوانم ، آنهایی كه در آنجا بودند پرسیدند: كجا می روی ؟ چیزی نمانده است كه نوبت تو بشود. گفتم : من یك تكلیف دینی دارم كه دارد وقتش می گذرد.
گفتند: امتحان هم وقتش می گذرد. اگر این جلسه برگزار شود دیگر جلسه ای تشكیل نخواهند داد و به خاطر تو هیئت ممتحنه هرگز جلسه خصوصی تشكیل نمی دهد.گفتم : هرچه باداباد! من از تكلیف دینی خود صرف نظر نمی كنم بالاخره رفتم .
از قضا هیئت ممتحنه متوجّه شده بودند كه من به اندازه اداء یك وظیفه دینی غیبت كرده ام . انصاف داده و اظهار كرده بودند كه چون این شخص در وظیفه خود جدی است ، روانیست كه او را معطّل بگذاریم .
برای قدردانی از اینكه عمل به وظیفه كرده است باید جلسه ای خصوصی برایش تشكیل دهیم . این بود كه جلسه دیگری تشكیل دادند. من حاضر شدم و امتحان دادم آقا سیّد محسن امین پس از نقل داستان ،
فرمود: من در مدرسه چنین شاگردانی تربیت كرده ام كه اگر به دریا بیفتند، دامنشان تر نمی شود.
پی نوشت:
چهل داستان درباره نماز و نمازگزاران/ يدالله بهتاش
منبع: سایت ذی طوی