من یه دختر نوزده ساله‌ام. دو ساله پسری رو میشناسم که خیلی محترم و سر بزیره! از همین نجابتش خوشم اومد! وقتی خوب حواسمو جمع کردم دیدم که اون هم بم علاقه داره!تا اینکه اواخر شروع کرده بود به امتحان کردنم!
تمام هدفشم این بود که مطمئن شه من دختر خوبی ام!حتی وقتی دانشگاه قبول شد برادراش و پدرش رو برا کنترل من میفرستاد!! اوایل از علاقم بش میترسیدم!چون از عشقای بی اساس قبل ازدواج متنفر بودم ولی کم کم فهمیدم با عقلم اونو دوسدارم!
آخه بعد2 سال سبک سنگین کردن تازه بش علاقه مند شده بودم!همه بم میگن دختر خیلی خوب و عاقلی هستم و تصمیمای درستی میگیرم!با این وجود میدونم بچم و توی این سن کم اصلا به ازدواج فکر نمیکنم!ولی رفتارا و حرفای مامانم منو ترسوند!
طوری حرف میزنه که انگار سن ازدواجم رسیده و باید برم پی زندگیم!همش از ازدواج با پسرخالم حرف میزنه درحالی که منو پسرخالم اصلا با هم اشتراک نداریم!تصمیم گرفتم به مامانم بفهمونم که اگه بخوام ازدواج کنم کسی رو غیر از پسر خالم انتخاب میکنم که از خیلی جهت‌ها از پسرخالم سر‌تر هستش!
خلاصه جریانه پسری رو که دوسداشتمو براش تعریف کردم!گفتم اگه بخوام ازدواج کنم اینو در نظر دارم حالا اگه نظر شما خلاف نظرمن باشه راحت میتونم بیخیالش شم!!!ولی 5 دقیقه نگذشت که مامانم شروع به بدگویی از فلان فامیله پسره و دفاع و ستایش پسر خالم کرد!!!
خواهش میکنم بگید که چطور باید مامانم رو قانع کنم؟ راستی یک خواستگارخیلی عالی داشتم که مامانم ازم مخفی کرد!میترسم همین کارو با این پسری که دوست دارم بکنه تا راه رو برای خواهرزادش بازکنه!!! توروخدا بگید چطور با احترام بهش بگم رفتارش داغونم کرده؟!
***جواب:
سلام
شما بدون بی احترامی می‌تونید با رفتارتون ناراحتی خود رو به مادر نشون بدید یعنی با افسرده نشون دادن خود و یا با گریه‌های تصنعی در درون اتاق که مادر صداتون رو بشنوه یا با تظاهر به کم اشتهایی و غذا نخوردن براش ایجاد سوال کنید و وقتی علتش رو پرسید شما به صورت محترمانه حرف دلتون رو بهش بزنید
موفق باشید.