چکیده: هيچ مسلمانى این افتراء برخی از عالمان اهل سنت را نمى‌پذيرد كه پيامبر اكرم(صلى‌الله‌عليه‌وآله) شارب خمر حتی قبل از تحریم خمر در مدینه بوده باشد!. شرب خمر در همه اديان الهى حرام بوده، و حتى در عصر جاهليت نيز افراد شريف و محترم اين عمل را ناپسند مى‌شمردند و مرتكب آن نمى‌شدند چه رسد به پیامبری معصوم که از نظر هر کمالی، نسبت به دیگران برتر است.
در منابع روایی و تاریخی اهل سنت چه بسیار به نسبت‌های ناروایی که به ساحات مقدس پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اهل بیت طاهرینش(علیهم‌السلام) و برخی صحابه گرامی، داده شده است که هیچ‌یک از این گزافه‌گویی‌ها اندکی با واقعیت مطابقت ندارد و انسان از گفتن و به زبان آوردن آن شرم می‌کند.
در منابع روایی اهل سنت، روایاتی جعلی موجود است که از برخی روایان معلوم الحال در مورد بهتان و نسبت ناروای شراب نوشیدن به ساحت مقدس امیرالمومنین(علیه‌السلام) صادر شده است که دل هر دوست‌دار آن حضرت را به درد می‌آورد. ما در چندین پست به نقد و بررسی آن روایات پرداختیم و کذب آنها را آشکار ساختیم.[1]
اما جالب‌تر آن است که بدانید: اهل سنّت فقط به نسبت ناروای شراب‌نوشی به امام علی(علیه‌السلام) اکتفا نکرده و در همين راستا حتى از نسبت شرب خمر به پيامبر اكرم(صلى‌الله‌عليه‌وآله) نيز ابا نكرده‌اند! و به ساحت مقدس پيامبر(صلى‌الله‌عليه‌وآله) نیز نسبت ناروا و شنیع نوشیدن شراب داده‌اند. (العیاذ بالله)
شیخ عبدالحق دهلوی صاحب کتاب «مدارج النبوة» در سخنانی پیرامون مسجد فضیخ در مدینه منوره که همان مسجد رد الشمس است در بیان علت نام‌گذاری این مسجد به نام مسجد فضیخ می‌نویسد: «احمد بن حنبل در مسندش حدیثی از این عمر آورده است: "در مسجد فضيخ، براى پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) کوزه‌ای آوردند که در آن فضيخ [شرابى از خرما] بود و ايشان نوشيد. به همين خاطر آن مسجد، فضيخ ناميده شد»![2] فضیخ، شرابی مسکر و مست کننده است که از خرما و یا غوره انگور به عمل می‌آید.[3]
پناه بر خدا از این افتراء عظیم و بهتان ناشایست.
در صحیح مسلم نیز آمده است: «کسی به حضرت شراب را تعارف می‌کند و ایشان نیز می‌نوشد».[4]
در سنن نسائی آمده است: که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) شراب انگور را نوشیده است[5] و باز در همین کتاب آمده است: «شخصی در هنگام طواف به حضرت شراب را می‌دهد و او پس از نوشیدن، به دلیل بد مزه بودن، آن شراب را به صاحبش بر می‌گردند».[6]
در سنن بیهقی از قول عایشه نوشته شده است: «اگر شراب انگور پیامبر سنگین [خیلی تلخ] می‌شد، من آن‌را با کشمش ترش مخلوط می‌کردم».[7]
اين احاديث مجعول _ كه توهينى آشكار به مقام الاهى رسول خدا(صلى‌الله‌عليه‌وآله) است _ صرفاً به منظور مشروعيت بخشيدن به عمل برخى از صحابه و انحراف افكار عمومى ساخته شده است؛ چرا كه بزرگان صحابه، خود معترف به شراب خوارگى خويش بوده‌اند.[8] هم‌چنين شرب خمر اين افراد پس از تحريم شراب نيز از مسلّمات تاريخ است که ما در سه پست مجزا به شراب خواری عمر و معاویه اشاره نمودیم.[9]
اين در حالى است كه شرب خمر در همه اديان الهى و شرايع آسمانى حرام بوده، و حتى در عصر جاهليت نيز افراد شريف و محترم اين عمل را ناپسند مى‌شمردند و مرتكب آن نمى‌شدند[10] چه رسد به پیامبری معصوم که از نظر هر کمالی، نسبت به دیگران افضل و برتر است. از اين رو، هيچ مسلمانى نمى‌پذيرد كه پيامبر اكرم(صلى‌الله‌عليه‌وآله) شارب خمر بوده باشد! حتی قبل از تحریم خمر در مدینه[11].
___________________________________
پی‌نوشت:
[1]. بررسی حدیثی که به امیرالمومنین نسبت ناروای شراب‌خواری داده است
نسبت شنیع شراب‌خواری به امیرالمومنین توسط دشمنان اهل بیت
توجیهی مضحک از اهل سنت در مورد نسبتی ناروا که خودشان به حضرت علی دادند
[2]. مدارج النبوة، ص82؛/ و مسند احمد بن حنبل، ج2، ص106؛/ و المصنف، ابن أبی شيبة، ج5، ص507؛/ و مسند ابی يعلى، ج10، ص101؛/ و الكامل فی ضعفاء الرجال، ج2، ص313.
[3]. لسان العرب، ج3، ص45، ذیل ماده فضخ؛/ النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، ابن اثیر، ج4، ص435، ذیل ماده فضخ؛/ و السرائر الحاوی لتحرير الفتاوی (و المستطرفات)، ابن ادريس، محمد بن احمد(م598ه)، محقق و مصحح: حسن بن احمد موسوى و ابوالحسن ابن مسيح، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، 1410ق، ج3، ص129.
[4].«كنا مع رسول الله(صلى‌الله‌عليه‌وسلم) فاستسقى فقال رجل: يا رسول الله ألا نسقيك نبيذا؟ فقال: بلى. قال فخرج الرجل يسعى فجاء بقدح فيه نبيذ فقال: رسول الله(صلى‌الله‌عليه‌وسلم) ألا خمرته ولو تعرض عليه عودا قال فشرب». صحیح مسلم، كتاب الأشربة، باب فی شرب النبيذ وتخمير الإناء، ح2011،؛/ و سنن أبی داود، المکتتة العصریة، كتاب الأشربة، باب في إيكاء الآنية، ص340، ح3734.
[5]. «اخبرنا الربيع بن سليمان قال حدثنا اسد بن موسى قال حدثنا حماد بن سلمه عن ثابت عن أنس (رض) قال: كان لاَم سليم قدح من عيدان فقالت سقيت فيه رسول الله (ص) كل الشراب الماء والعسل واللبن والنبيذ…». سنن نسائی، کتاب الاشربة، باب ذکر الاخبار التی اعتل بها من اباح شراب السکر، ج8، ص335 ح5657.
[6]. «اخبرنا زياد بن ايوب قال حدثنا هشيم قال انبانا العوام عن عبدالملك بن نافع قال قال إبن عمر رأيت رجلا جاء الى رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بقدح فيه نبيذ وهو عند الركن ودفع اليه القدح فرفعه إلى فيه فوجده شديدا فرده على صاحبه فقال له رجل من القوم يا رسول الله أحرام هو فقال علی بالرجل فأتی به فأخذ منه القدح ثم دعا بماء فصبه فيه فرفعه إلى فيه فقطب ثم دعا بماء أيضا فصبه فيه ثم قال إذا اغتلمت عليكم هذه الأوعية فاكسروا متونها بالماء». سنن نسائی، همان، ج8، ص323، ح5599.
[7]. «أخبرنا أبوالحسن بن عبدان أنبأ أحمد بن عبيد ثنا أبوحصين محمد بن الحسين ثنا علی بن حكيم الأودی ثنا شريك عن مسعر عن موسى بن عبدالله بن يزيد الأنصاری عن عائشة(ر) قالت: كنت إذا اشتد نبيذ النبی(صلی‌الله‌علیه‌وآله) جعلت فيه زبيباً يلتقط حموضته، قال الشيخ وعلى مثل هذه الصفة كان نبيذ عمر بن الخطاب وغيره من الصحابة (ر) ألا ترى أن عمر رضی‌الله‌عنه إنما أحل الطلاء حين ذهب سكره و شره و حظ شيطانه». سنن بیهقی، ج8، ص300، ح 17912.
[8]. براى اطلاع بيشتر ر.ك: فتح الباری شرح صحیح البخاری، ج7، ص201، و ج10، ص33؛/ و تفسير ابن أبی حاتم، ج2، ص389؛/ و الإصابة فی تمییز الصحابة، ابن حجر عسقلانی، ج7، ص39، شماره 9637.
[9]. آدرس پستها: شراب‌خواری اربابان خود را به امیرالمومنین نسبت می‌دهند
یک شراب‌خوار را خلیفه پیامبر کردند
خال‌المومنین شراب‌خوار از آب درآمد!
[10]. ر.ك: إستخراج المرام، ج2، ص501. حرمت شرب خمر در ادیان پیش از اسلام
[11]. در منابع اهل سنّت علاوه بر شرب خمر، نسبت‌هاى ديگرى نیز به پيامبر اكرم(صلى‌الله‌عليه‌وآله) داده شده است. به عنوان مثال در صحيح البخاری حديثى آمده كه بر اساس آن، پيامبر خدا(صلى‌الله‌عليه‌وآله) گوشت حيوانات قربانى شده در پاى بت‌ها را مى‌خورده است! ر.ك: صحيح البخاری، ج4، ص232 ـ 233، و ج6، ص225.