رابطه ای از جنس آتش

خداوند زن و مرد را خلق و کرد و آنها را در کنار هم قرار داد و تا بوسیله هم به تکامل برسند، اینکه به ازدواج ترغیب و سفارش شده بخاطر این است که زوجین در کنار هم می توانند اوج بگیرند و صعود کنند. بی جهت نیست که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) ازدواج را سنت خود خواند. نگاه دین به زندگی مشترک فراتر از رابطه ای حیوانی است و قرآن که از رابطه بین زن و شوهر دوستی و رحمت می داند. «وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً» [روم/21] 
خدایی که بنای ازدواج را آرامش قرار داد و فرمود: «وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا [روم/21] و از نشانه‏ هاي او اينكه همسراني از جنس خود شما براي شما آفريد، تا در كنار آنها آرامش يابيد».
برای ازدواج لازم است که میل و نیاز به ازدواج در انسان پدید بیاید و این انگیزه زمانی بوجود می آید که فرد قبل از ازدواج با جنس مخالف ارتباط نداشته باشد چون کسی که نیازهای خود را از طریق دوستی های قبل از ازدواج تامین می کند در خود نیازی نمی بیند که متحمل هزینه های زندگی دائم شود و به زندگی مشترک اقدام کند.
اگر انسان واقع بین باشد و محور تصمیم گیری خود را عقل قرار دهد نه هوس، آنگاه متوجه خواهد که بی جهت نیست که دین شریف اسلام در روابط بین زن و مرد محدودیت هایی قرار داده و چنین ارتباط هایی را ممنوع کرده است.
محال است حکمی از احکام اسلام را پیدا کنیم که در انجام آن مصلحت و مفسده بندگان در نظر گرفته نشده باشد. وگرنه انجام واجبات از سوی بندگان چه سودی برای خدای متعال و ارتکاب معصیت از سوی آنها چه ضرری برای خدای سبحان دارد؟ خدایی که در قرآن فرماید: «إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ [ابراهیم/8] اگر شما و همه مردم روي زمين كافر شويد (به خدا زياني نمي رسد) چرا كه خداوند بي نياز و شايسته ستايش است». گر جمله کائنات همه کافر گردند..... بر دامن کبریای اش ننشیند گرد».
حال این خدا که قرآن از او اینگونه یاد می کند و کفر بندگان ضرری به او نمی رساند، آیا گناه های دیگر انسان ها به او آسیب می رساند و یا اطاعت بندگان مقام او را بالا می برد؟
یقینا گناه و ثواب بندگان دامن خودشان را می گیرد. «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا [اسراء/7] اگر نيكي كنيد بخودتان نيكي مي‏ كنيد، و اگر بدي كنيد باز هم به خود مي ‏كنيد».
بنابر این باید عاقلانه نگریست و برای شروع دوستی عواقب آن را در نظر گرفت آنگاه به چنین روابطی اقدام کرد، بر اساس يك يافته پژوهشي در آمريكا، زوج‏‌هايي كه پيش از ازدواج با يكديگر زندگي مي ‏كنند زندگي زناشويي آنها با مشكلات عديده ‏اي رو به رو است و منجر به طلاق مي ‏شود. به گزارش ايسنا، دكتر «كاترين كوهان» استاد دانشگاه ايالت پنسيلوانيا گفت: طبق آخرين تحقيقات، افرادي كه پيش از ازدواج با يكديگر رابطه داشته ‏اند بعد از ازدواج در حلّ مشكلات خود عاجزند، چرا كه نسبت به يكديگر بسيار بدبين هستند.
كوهان گفت: طبيعت ارتباطات آزاد اين است كه زوجين چندان انگيزه ‏اي براي حل درگيري ‏ها و حمايت از مهارت ‏هاي خود ندارند. وي افزود: به نظر مي‏ رسد ارتباطات اين افراد زودتر از افرادي كه با يكديگر دوست نبوده ‏اند، سرد و منجرّ به طلاق مي ‏شود. وي در پايان گفت: مي‏ توانم بگويم رابطه قبل از ازدواج به هيچ وجه سبب دوام زندگي زناشويي نمي‏ شود.[1]
اين‌گونه روابط و دوستي ‏ها معمولا به انگيزه سرگرمي شكل مي‏ گيرد. متاسفانه در بسياري موارد بين عشق و هوس تمييز داده نمي ‏شود. عشق حقيقي و پاك با هوس‏ هاي آلوده و زودگذر، تفاوت جوهري دارد. برخي از اين روابط كه مبتني بر هوسراني و سرگرمي است، پس از مدتي رو به سردي و افول مي ‏نهد.
جاذبه و دل ربايي ‏ها مربوط به روزها و ماه‏هاي اول دوستي است. ولي ديري نمي‏ پايد كه اين روابط عادي شده و به جدايي مي كشد. حس تنوع طلبي انسان از يك طرف و فقدان عامل بازدارنده از طرف ديگر باعث مي ‏شود برخي سراغ ازدواج و تشكيل خانواده نروند، و جامعه ‏اي كه از تشكيل كانون خانواده استقبال نكند هيچ‏گونه ضمانتي براي رشد و شكوفايي فضايل انساني در آن وجود ندارد.

پی نوشت:
[1]. روزنامه جمهوري اسلامي. ش 6571. 1380/11/29. ص 5.