عدالت الهی این نیست که به همه افراد بشر به نسبت مساوی نعمت دهد، بلکه عدالت خدا به این معناست که از هر کس به اندازه آن‌چه به او داده بازخواست کند.
سوال: اگر خدا من را دوست دارد، چرا من را در خانواده‌ای فقیر به دنیا آورد تا از بسیاری از نعمت‌های دنیا محروم بمانم، این چه عدالتی است که برخی را فقیر و برخی را پول‌دار قرار داده است.
پاسخ:
اولا: اگر این تبعیض‌ها نبود که دنیا، دنیا نمی‌شد، بهشت می‌شد.
ثانیا: این درست است که انتخاب پدر، مادر، شهر، روستا، تیپ، قیافه و ... دست ما نیست، اما باید بدانیم که تمام کارهای خداوند از روی حکمت است و بدون شک همین چیزها که به ظاهر بی‌دلیل است، نیز دلیل خاصی دارد، لذا خداوند متعال از روی حکمت خود چنین کارهایی انجام داده است و عدالت الهی این نیست که به همه افراد بشر مساوی نعمت دهد و شرایط همه را مساوی قرار دهد، او به صلاح‌دید خود نعمت می‌دهد؛ به برخی کم و به برخی بیشتر می‌دهد. عدالت خدا به این معناست که از هر کس به اندازه آن‌چه به او داده بازخواست کند، یعنی مثلا از کسی که پول ندارد، خمس، زکات، کمک به فقرا و ... را نمی‌خواهد، ولی از کسی که پول دارد این موارد را می‌خواهد، پس عدالت یعنی بازخواست بر اساس توانایی‌هایی که شخص دارد، نه مساوی قرار دادن همه انسان‌ها.
ثالثا: قرآن کریم می‌فرماید ما همه شما را امتحان می‌کنیم تا ایمان شما محک بخورد و مومنین حقیقی از مومنین ظاهری مشخص شوند. [سوره عنکبوت آیه 2] بنابراین تمام انسان‌ها امتحان می‌شوند، اما این امتحانات الهی با هم متفاوت است، خداوند متعال یکی را با زیبایی امتحان می‌کند، یکی را با زشتی، یکی را با ثروت امتحان می‌کند و دیگری را با فقر و ... این‌ها همه امتحانات الهی است، حال چرا من را با فقر امتحان کرده، و دوست من را با ثروت، واقعا نمی‌دانیم، اما می‌دانیم کارهای خداوند متعال بدون حکمت نیست.
رابعا: اگر او در سرای باقی این محرومیت‌ها را جبران کرده و به ما بگوید این نعمت‌های بهشتی فقط به خاطر همان فقر و نداری‌ای بود که در دنیا تو را به آن مبتلا کردم، دیگر با عدالت خدا منافات ندارد. روایات ما موید این سخن هستند؛ به طور مثال امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: «فقرای مسلمان، چهل خريف پيش از ثروت‌مندان وارد بهشت می‌شوند(خریف در روایات، هزار سال است)».
___________________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/99322