-قرآن در شرایطی نازل شد که مهمترین ویژگی آن دوران، جهل عمومی بشر بود. در چنین شرایطی قرآن پا به عرصه ای خطرآفرین گذاشت و ندای علم طلبی و عقل گرایی سر داد.
حجم فراوانی از قرآن کریم در تکریم دانش و دانشمندان و ترغیب مردم به فراگیری علم است و اساساً خداوند هدف بعثت انبیاء را تعلیم دانسته است. چند نمونه از این موارد عبارتند از:
1- «قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذينَ لا يَعْلَمُون؛ بگو: آيا آنان كه اهل علم و دانشند با مردم جاهل نادان يكسانند؟»
2- «إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ؛ از بندگان خدا فقط دانشمندان از او مى ترسند.»
3- «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُون؛ ن، سوگند به قلم و آنچه مى نويسند.»
4- «هُوَ الَّذي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَة؛ اوست كه در ميان مردم بى سواد، پيامبرى از خودشان برانگيخت تا آيات او را بر آنان بخواند و آنان را [از آلودگى هاى فكرى و روحى] پاكشان كند و به آنان كتاب و حكمت بياموزد.»
_______________________________
برای مطالعه متن کامل به لینک زیر مراجعه فرمایید:
https://btid.org/fa/news/158916