با برنامه‌ای مواجهیم که با ایجاد تنوع تصویری و چینش مناسب آیتم‌ها در جهت رفع کسالتی که در برنامه‌های گفتگومحور برای مخاطب ایجاد می‌شود، تلاش قابل تحسینی داشته است
سینما، طبق تعریفی که اغلب مورد وفاق قرار می‌گیرد، یک هنر، صنعت، رسانه است. سینما هنرهای قبل از خود مانند قصه‌گویی، موسیقی، طراحی صحنه، معماری، عکاسی، نقاشی و... را در خود جمع کرده و خروجی مجموع این هنرها، سینما است.
صنعت است چون کار پر هزینه‌ای است و قبل از ساخت هر فیلمی به آورده مالی آن توجه دارند. افراد متعددی که در جریان ساخت فیلمی حضور دارند، از این طریق معاش و گذران دارند. همچنین، ابزاری است برای انتقال پیام و اِعمال قدرت، از این جهت رسانه است.
با توجه به اهمیتی که این کارکردها برای سینما ایجاد کرده، همیشه موضوع مهم و مورد توجه در محافل گوناگون با رویکردهای مختلف بوده است.
این جملات صحبت‌های مجری برنامه نمادین، تهیه شده در شبکه قرآن سیمای ملی است. نمادین، برنامه‌ای گفتگومحور با نگاه دینی به سینما است. این برنامه محدود به ژانر دینی نگشته بلکه فیلم‌های مطرح را با رویکرد دینی، مورد نقد قرار می‌دهد. این رویکردی است که به درستی بستر مناسب شبکه قرآن جهت طرح آن در نظر گرفته شده و نگاهی نوبه سینما و دین دارد.
به شکل ترکیبی آیتم‌هایی برای برنامه در نظر گرفته شده که اولین بخش بعد از تیتراژ به حکمت سینما می‌پردازد و مباحثی تئوری در زمینه شناخت سینما و کارکرد آن مطرح می‌کند.
در بخشی دیگر، پس از پخش قسمت‌هایی گزینش شده از فیلم مورد نقد، به معرفی فیلم پرداخته و به نقد فیلم با حضور کارشناسان و مجری کارشناس می‌پردازند.
در آیتم «فرم و محتوا»، سلسله مباحثی توسط کارشناس در این زمینه مطرح می‌شود که قابل استفاده است. گرچه از نظر فُرم ایراداتی به خود این برنامه وارد است. به عنوان مثال در آیتم «زیست هنرمند»، در مواردی مصاحبه با هنرمند در فضایی برگزار شده که قاب‌بندی مناسبی نداشته و صدابرداری با توجه به نویز و صداهای محیط به درستی انجام نشده است.
سازنده جهت نوآوری در فضاسازی نشست‌ها خلاقیت به خرج داده است؛ در عین حال، پایبندی و رعایت حداقل‌هایی در ناحیه فُرم، به کیفیت مورد انتظار از چنین کارهای گفتگومحوری کمک می‌رساند. مخصوصاً با توجه به سلیقه و سطح توقع مخاطب که برنامه‌های متعددی با این ساختار را از پخش سیمای ملی شاهد بوده است.
در آیتم «کتاب‌ها، فیلم‌ها»، به معرفی کتاب‌هایی پرداخته‌اند که داستان آن الهام‌بخش ساخت فیلمی بوده یا چنین استعدادی را دارا است. سعی شده در این قسمت نگاهی تحلیلی به محتوای کتاب‌ها ارائه گردد که خیلی موفق نبوده و مخاطب می‌تواند در حد معرفی و آشنایی از این بخش بهره برد.
در پایان هر قسمت، بازگشتی به نقد فیلم زده و برنامه با این آیتم به پایان می‌رسد. نوع پایان‌بندی با کلام مجری رو در روی دوربین در حالی که گفتگوی کارشناسان در پس‌زمینه در جریان است، قابل توجه است. پایانی باز که بحث و گفتگو در رابطه با فیلم را با توجه به زمان محدود برنامه پایان می‌دهد. در همین حال به موضوع برنامه بعد و فیلمی که مورد نقد قرار خواهد گرفت، اشاره‌ای دارد.
در مجموع با برنامه‌ای مواجهیم که با ایجاد تنوع تصویری و چینش مناسب آیتم‌ها در جهت رفع کسالتی که در برنامه‌های گفتگومحور برای مخاطب ایجاد می‌شود، تلاش قابل تحسینی داشته است.