تحریم

با بررسی فتنه‌های پیشین همواره یک نکته اساسی به چشم می‌خورد، و آن همزمانی این فتنه‌ها با یک موفقیت بین‌المللی برای ایران در آن برهه است. هر موقع ایران در حال یک جهش جهانی است، سروکله این فتنه‌ها پیدا می‌شود.

سرمایه‌گذاری تنها در صورتی به بازار ایران باز خواهد گشت که طرف امریکایی «تضمین» محکم و مشترکی به ایران و شرکت‌های سرمایه‌گذار بدهد.

یک سوال از روحانی این است که پس از اینکه وزرایتان درخواست استعفا کردند و شما اجازه‌ی این‌کار را ندادید، دقیقاً چه فعالیت مثمر ثمری در برابر جنگ اقتصادی دشمن از خود نشان دادند و عملاً بود یا نبودشان چه تأثیری در روند مبارزه با این جنگ داشته است؟

امروز که حدودا شش ماه از آغاز جنگ می‌گذرد، بار دیگر اثبات شد نه تنها نظریه‌ی «دنیای فردا، دنیای گفتمان‌هاست، نه موشک‌ها» صحیح نیست، بلکه این حقیقت را ثابت نمود که نظم جهانی با جنگ ساخته می‌شود، نه با صلح.

در ادبیات سیاسی کانالیزه شده استعماری غرب، تا زمانی مردم ارزش و جایگاه خواهند داشت که با اهداف سلطه‌جویانه سرانشان همراهی کنند. 

آقای رئیسی در کنفرانس خبری خود از چهار شرط اصلی ایران در مذاکرات گفتند؛  شروطی که در صورت تامین نشدن یکی از آن‌ها، برجام امضا نخواهد شد.

این کارنامه درخشان اثبات کرد، بدون برجام و تکیه به غرب و تنها با اراده و تدبیر حقیقی امور می‌توان طعم پیروزی را چشید؛ هم هسته‌ای داشت و هم به معنای واقعی کلمه چرخ صنعت را چرخاند.

 بدون شک آمریکایی‌ها اگر امروز هرگونه تقلایی  برای به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته‌ای دارند، صرفا در جهت گرم نمودن زمستان سرد اروپا با بهره گیری از منابع انرژی ایران است. ایران اما باید برای أخذ تضمین مناسب قبل از هر اقدامی، تلاش کند که بدون ارائه تضمین، ایران از نتایج مذاکرات هیچ سودی کسب نمی‌کند.

روحانیون، حسبِ تکلیف الهی که دارند موظفند هم نظام اسلامی را تغذیه فکری کرده و هم راهکارهای حل مشکلات را با مسئولان در میان بگذارند و هم کنار مردم، مسائل گوناگون را برای آنها تبیین و تشریح کنند.

تحریم‌ها علیه روسیه، باعث شده است ایران با صادرات خدمات مهندسی و تجهیزات صنعتی، هم تحریم‌ها علیه خودش را کم اثر کند و هم به روابطش با کشوری قدرتمند و اثرگذار عمق ببخشد.

در طی سه دهه گذشته، دولت‌های ایالات متحده آمریکا، راهبرد ایران‌هراسی را به‌صورت پیوسته در سیاست خارجی و عمومی خود پیگیری کرده‌اند.

چرا آقای روحانی و مجموعه دولت جسارت لازم را نداشتند تا در مقابل نقض عهدهای مکرر طرف آمریکایی و اروپایی، واکنش لازم را داشته باشند؟ کدام عاقلی اجرای تعهدات به صورت یک طرفه را می‌پذیرد؟