جریان سقیفه

امیرالمومنین(علیه السّلام) با گردهمایی شکل گرفته در «سقیفه بنی ساعده» مخالف بود. اگر بپذیریم در سقیفه اجماعی هم صورت گرفته باشد، به اذعان ابن حزم آندلسی لعنت خدا بر هر اجماعی که علی(علیه السّلام) از آن بیرون است.

یکی از مهم‌ترین سؤالات در این برهه از زمان این است که بعد از ارتحال پیامبر صلّی الله علیه و آله حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام نسبت به مخالفان به‌خصوص با اصحاب سقیفه چه استراتژی و راهبردی را اتخاذ نمودند؟

بحث با اهل تسنن در مورد اثبات شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) یک بحث بی‌نتیجه است؛ زیرا طبق مبنای اهل تسنن اگر از منابع معتبر خودشان هم شهادت حضرت زهرا ثابت شود خواهند گفت که قاتل حضرت زهرا اجتهاد کرده و از کشتن حضرت زهرا نه تنها گناه نکرده بلکه ثواب هم برده است.

ابعاد شوم توزیع قدرت در سقیفه

هیچ‌گاه امیرالمومنین(علیه‌السلام) روابط حسنه و نیکویی با خلفا نداشته است، مخالفت شدید حضرت با آنان در منابع اهل سنت وجود دارد.

اگر به اتفاقات زمان رحلت، نگاه کنیم، خواهیم دید كه چشم طمع و جاه‌طلبی و حس ریاست و خلیفه شدن، عامل تشییع نشدن پیامبر اکرم(صلى‌اللّه‌عليه‌وآله) بود.

جهت عضویت در کانال ما در

-امیرالمومنین علیه السلام هیچگاه نسبت به غصب حقش سکوت نکرد.

بعد از رحلت رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر سر انتخاب جانشین اجماعی رخ نداد، تنها با زور و غلبه تونستن مردم رو سرکوب کنن و با کودتا به خلافت رسیدن، نه با اجماع و رضایت مردم.