عاقبت طمع کردن

طمع؛ در لغت به معنای تمایل نفس به چیزى از روى آرزوى شدید و آزمندى است و در اصطلاح علم اخلاق عبارت است از توقّع داشتن و چشم داشت در اموال مردم، و آن نیز یکى از شاخه‌هاى دوستى دنیا است. همچنین طمع از جمله رذائل هلاک کننده است.

امام علی علیه السلام فرمودند:

امام علی علیه السلام فرمودند:

امام علی علیه السلام فرمودند:

امام على عليه السلام :

  ربَّ طَمَعٍ كاذِبٍ لِأَمَلٍ غائِبٍ.

این فیلم حدود 2 دقیقه و بیست ثانیه است و برنده‌ ۴جایزه بین ‌المللی شده است .

از کوچکی دوست نداشتم از کسی چیزی بگیرم. قانع بودم و طمع نداشتم. الان هم سعی می کنم روی پای خودم بایستم. اما بعضی ها دائما چشمشان به دست دیگران است. ما آدم ها آزاد خلق شدیم نه برده. آن چیزی که ما را برده دیگران می کند، طمع ورزی است. طمع، انسان را از تخت آقایی پایین کشیده و به چاه بردگی می اندازد.

شرح حکمت 342 نهج البلاغه توسط استاد محمدی شاهرودی