مطالب دوستان حامی

همه ی حرفهایی که میگین درسته اما دو نکته ی مهم هست که اقایون نه صرفا شما بهش بی توجه هستن: یکی این که نشینین بگین کار نیست نمی تونم زن بگیرم!!! برن دنبالش بلاخره اولش روزمزدی بعدش هفتگی بلاخره یه چیزی تهش در میاد دوم این که موازی با اینکه دارن دنبال کار و درامد هستن برن دنبال پیدا کردن دختر مد نظرشون و خواستگاری ...    بلاخره دختر وخانوادش هم ادم هستن می بینن که پسر تلاش خودش رو میکنین بله رو می گن و منتظر می مونن تا کار راست و درست بشه این جوری انگیزه ی پسر هم برای تلاش کردن زیاد می شه... به نظر من اگر پسری اگر عمرش رو تلف نکرده باشه باید هر وقت که نیاز به ازدواج پیدا کرد اعتماد به نفس خواستگاری رفتن رو داشته باشه... و اگر سراغ یه خونواده ی با انصاف بره هیچ وقت به خاطر کار و درامد پایینش نه نمی شنود ... ما توی خانوادمون خیلی پسرهایی داشتیم دانشجو بودن و کار و درامدی نداشتن اقدام کردن برای ازدواج بعد از عقد یا بعضی هاشون هم یه سال نشده از اغاز زندگی شون کاری که فکرش رو هم نمی کردن گیرشون اومده اما پسرهایی هم داریم که به خاطر بی کاری دنبال زن گرفتن نرفتن و هنوز هم بیکارن و...

دقیقا یکی از مشکلاتی که وقتی یه پسر همه ی شرایطش برای ازدواج مناسب باشه پیش میاد همینه... خانوادش فکر می کنن که حالا که پسرشون همه چیز داره دیگه باید بهترین دختر رو براش بگیرن و هر کسی لیاقتش رو نداره و از این خونه به اون خونه که بهترین دختر رو از هر نظر برای پسرشون پیدا کنن... من خودم با خیلی موارد زیادی مثل شما مواجه شدم که پسر موافق بود اما خانوادش خواهر و مادر و ... نه ... یه اقایی رفته بود خاستگاری بعد چند جلسه اشنایی که هر دو نفر به این نتیجه رسیده بودن که از هر لحاظی به هم می خورن، خواهرپسر چون توی یه شهر دیگه ای زندگی می کرد بعد یه مدتی دختر رو دید و بعد از یه هفته مادر پسر به ایراد گیری از دختر به واسطه ی اشنایی یه چیزهایی گفته بود که خود واسط هم خجالت زده شده بود که دختری که از لحاظ قبول داشته رو به چه خانواده ای معرفی کرده!!!!!!!!!! گذشته از این که چه ضربه ی روحی به دختره واردشده بود پسره هم به واسط گفته بود من واقعا می خواستم اما خانواده نه... آخه یکی نبود بهش بگه چه خواستنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اینجا دیگه قدرت انتخاب، تصمیم گیری و اجرای شماست به عبارتی جربزه ی خودتونه که اول معیارهای درست و حسابی داشته باشین دوم چه طور می تونین خوب انتخاب کنین سوم چه طور می تونین خونوادتون رو راضی کنین چهارم اگر لازم شد چه طور می تونین بر انتخابتون پا فشاری کنین البته نظرمن اینه که اگر شرایط ازدواج رو دارین و ازدواج نکردین علاوه بر والدینتون نمازهای خودتون هم قبول نیست چون بلاخره عملی وقتی واجب می شه مثل نماز خوندن در هر شرایطی باید انجام داد، یکی که توی جنگ هم هست وجوب نماز ازش برداشته نمی شه شرایطش عوض میشه... خدا بهتون لطف داشته و کمک کرده شرایطتون مهیا شده یه کمی از خودتون خلاقیت و اراده به خرج بدین و با توکل به خدا یه راهی پیدا کنین... این حرفهایی که زدین بیشتر شبیه بهانه بود تا مشکل...

پدر و مادرهای ما که اختلاف سنی شون با ما کم بود الان ما شاکی هستیم که ما رو درک نکردن... حالا دیگه وای به حال بچه های ما که معلوم نیست که چندسال قراره با ما اختلاف سنی داشته باشن...

خوبه که همه چی حتی اغاز یه زندگی با مشورت شروع بشه... اقای عشق پاک این که شما این دیدگاه رو دارین خوبه اما فکر نمی کنین نظر نیمه ی دیگهه ی شما هم مهم است؟؟؟؟؟؟؟؟ شاید اون می خواد شما از محبت و اخلاق چیزی براش کم نذارین... این که کسی که در حمایت شما ست در راحتی کامل باشه هدف است نه مسیر... به نظرم این حرفها بهانه هایی ست که به قول دوستان ادم رو از پذیرفتن یه مسئولیت سخت رها میکنه... شما هر چقدر هم درامد داشته باشید همیشه یه درجه راحتی بالاتر رو می خوایین داشته باشین پس میگین بذار بعد از اینکه به این مرتبه رسیدم ازدواج می کنم تا به مثلا خانومتون این سختی رو هم نکشه!!!! و ... و ... و این چرخه ادامه پیدا میکنه یه موقع نگاه می کنی می بینی ای بابا 40 ساله شدم یکی بهم نگفت بابا من بستنی می خوام... و البته می رسیم به همون حداقلی که داره به حداکثر تبدیل میشه ی اول بحثمون...