مطالب دوستان مرتضوی نیا

ان شاء الله همیشه سالم و برقرار باشید و زندگی شیرین و رضایت بخشی را در کنار شریک زندگی تان تجربه کنید.

با سلام به شما کاربر محترم طبیعی است که صحبت کردن با کودکتان درباره مرگ پدرش، کار بسیار سختی برای شماست، ولی چاره‌ای ندارید که واقعیت را به او بگویید؛ به خصوص اینکه در حال حاضر او متوجه مرگ پدرش شده است. هرچند نباید خبر فوت پدرش را به تأخیر می‌انداختید؛ زیرا معلوم نیست که چگونه دخترتان پی به این قضیه برده است، ولی شنیدن این خبر از سوی شما به عنوان مادر می‌تواند آسیب کمتری را متوجه او کند. پس بهتر است در این زمینه به‌صورت باز و صادقانه با کودکتان صحبت کنید تا درک بهتری از آنچه برای پدرش اتفاق افتاده است داشته باشد. با استفاده از کلمه‌هایی مثل مرگ، فوت کردن و مردن، می‌توانید از بروز مشکلات بعدی جلوگیری کنید. اگر بگویید مثلاً پدرت به خواب رفته یا به دیار باقی شتافته یا پیش فرشتگان رفته است، امکان دارد فرزندتان گیج شده یا بترسد. با توجه به سن کم کودکتان، ممکن است معنای مرگ را نفهمد، پس نیاز است تا مرگ را برایش توضیح دهید و مطمئن شوید که او متوجه شده است که این یک امر گریزناپذیر است. برای پاسخ به اینکه “چگونه مرگ عزیزان را به کودکان توضیح دهیم؟” برای مثال بگویید: مرگ به این معناست که بدن پدرت دیگر کار نمی‌کند. او نمی‌تواند نفس بکشد یا حرکت کند یا تو را در آغوش بگیرد. ممکن است کودکتان از علت مرگ پدرش سؤال کند. پس سعی کنید تا در سطح درک او به این سؤال جواب دهید. برای مثال بگویید: قلب پدرت خیلی پیر شده بود و درست کار نمی‌کرد. دکترها سعی کردند آن را درست کنند، اما او به شدت مریض شد و دکترها نتوانستند خوبش کنند. درک کودک از مرگ بسیار مهم است. در ادامه احتمال دارد فرزندتان متوجه شود که اطرافیان و کسانی را که دوست دارد هم بمیرند. لذا بهتر است به او یادآوری کنید که اکثر آدم‌ها تنها زمانی که به شدت پیر یا مریض شوند می‌میرند و یادآور شوید که خیلی به ندرت پیش می‌آید که فردی در کودکی یا جوانی بمیرد و آنگاه شاهد مثال از کودکان هم‌سن و سال او بیاورید که زنده هستند و مشکلی ندارند. یکی از مسائلی که ممکن است ذهن شما را درگیر کند این است که آیا کودک 3 سال و نیم خود را سر مزار پدرش ببرید یا نه؟ برای پاسخ به این سؤال، باید جوانب مختلف را در نظر گرفت. یکی از این موارد سن کودک است. مورد دیگر سطح درک و فهم کودک بوده و مورد دیگر نزدیکی و سطح ارتباط کودک با متوفی است. در این حالت توصیه می‌شود که کودکان زیر ۹ سال، بهتر است به مراسم تدفین برده نشوند. دیدن مراسم خاک‌سپاری و همچنین عدم توجه به کودک در این زمان می‌تواند آثار مخربی بر روحیه کودک ایجاد کند. با توجه به اینکه مراسم تدفین یک سال گذشته است و اگر بخواهید خودتان به همراه کودکتان به مزار پدرش بروید، فضای غم‌آلود و ترس‌آلودی وجود ندارد که کودک را مضطرب کند، می‌توانید با رعایت حالش او را سر مزار ببرید. اما بهتر است روز پنجشنبه را انتخاب نکنید؛ چراکه معمولاً در چنین روزی، قبرستان شلوغ است و فضای غم آلود و شیون و زاری در قبرستان حاکم است و چنین فضایی روی تصویرسازی‌های ذهنی کودک اثر بدی خواهد داشت. موفق باشید.

با سلام به شما کاربر محترم اینکه نیت ازدواج را در سن 18 سالگی علیرغم پایین بودن سنتان دارید، بسیار خوب است. اما درباره سؤال موردنظرتان باید گفت که هیچ مشکلی برای ازدواج یک فرد 18 ساله وجود ندارد حتی ازدواج فامیلی، جز اینکه خود فرد باید بررسی کند که چقدر آمادگی و شرایط اولیه ازدواج را داراست؟ آیا به اندازه کافی تعهد و مسئولیت پذیری را در زندگی شخصی خود دارد که بتواند در زندگی مشترک نیز این تعهد و مسئولیت پذیری را نیز داشته باشد؟ آیا به استقلال مالی رسیده است؟ به نظر خود فرد، برای ازدواج چه شرایطی نیاز است؟ پاسخ به این سؤالات به فرد کمک می‌کند تا بفهمد که چقدر برای ازدواج، آمادگی و شرایط لازم را دارد. اینکه خود فرد به دختر مورد علاقه خود پیشنهاد ازدواج را بدهد، توصیه نمی‌کنیم؛ به خاطر دلایل مختلف از جمله اینکه محذوریت و ملاحظه‌ای که ممکن است خانم‌ها در پاسخ به آقایان داشته باشند. همچنین اقدام مستقیم می‌تواند منجر به سوءتفاهم و سوءبرداشت طرف مقابل شود. توصیه ما این است که از فیلتر خانواده برای این کار استفاده شود. از طرفی در جریان بودن خانواده، می‌تواند به همکاری آن‌ها، کاهش ریسک و تسهیل ازدواج منجر شود. در مورد ازدواج فامیلی نیز باید عرض کنم که اصل این نوع ازدواج مشکلی ندارد، جز اینکه توصیه می‌شود که دختر و پسر برای ازدواج، آزمایش ژنتیک بدهند تا از این جهت مشکلی نداشته باشند. موفق باشید.

با سلام مجدد به شما کاربر محترم سؤالات متعددی در زمینه تربیت کودک مطرح کردید که سعی می‌کنم به تک تک آن‌ها جواب بدهم. 1- درباره حمام بردن کودکتان باید عرض کنم که بسیاری از کودکان زیر 4 سال از حمام رفتن اجتناب کرده و حتی برخی‌ها گریه و زاری هم می‌کنند. مهم این است که بررسی کنیم که علت اجتناب بچه‌ها از حمام رفتن و گریه و زاری کردنشان چیست؟ عمده بچه‌ها به خاطر اینکه وقتی دوش آب حمام، روی سرشان ریخته می‌شود، احساس خفگی و ناخوشایندی را تجربه می‌کنند یا هنگام شست و شوی سر و بدن، چشم‌هایشان سوزش پیدا می‌کند یا ترس این را دارند که کف حمام لیز بخورند و به زمین بیفتند و تجارب ترس آلود دیگر که همگی آن‌ها ممکن است از نگاه یک بزرگ‌سال کاملاً عادی باشد، ولی از نگاه کودک، ترسناک و عجیب و غریب باشد. لذا مجموع این موارد باعث می‌شود که بچه‌ها از رفتن به حمام حس ناخوشایندی پیدا کنند و از رفتن به حمام و شست و شو دوری نمایند. اما راهکار چیست تا مقاومت بچه‌ها را در این زمینه کمتر شده و از حمام رفتن فراری نشوند و نترسند؟ بردن اسباب بازی در حمام و قرار دادن آن‌ها روی وان حمام، می‌تواند حس خوشایندی را برای بچه‌ها ایجاد کند. به خصوص اگر به کودک خود بگویید که به جای حمام رفتن، می‌خواهیم بازی کنیم. لذا توصیه می‌کنم یک روز در هفته را اجازه بدهید تا کودکتان فقط در حمام بازی کند، بدون اینکه بخواهید او را حمام بدهید. در واقع قصدتان تنها این باشد که کودکتان داخل حمام بازی کند و این اطمینان را به او بدهید که فقط بناست در حمام بازی کند. سپس کم کم با کودک خود آب بازی کنید تا آن حس ناخوشایند پاشیدن آب بر روی بدنش تبدیل به تجربه و خاطره خوشایند شود. هرچقدر این تجربه و خاطره خوشایند بیشتر و تکرار شود، مقاومت کودکتان در مقابل رفتن به حمام شکسته شده و آن اضطراب و ترس از او برداشته خواهد شد. 2- درباره پوشیدن لباس‌ها هم باید توجه داشت که برخی از لباس‌ها، پوشیدنش برای کودک بسیار سخت است به خصوص لباس‌هایی که کمی تنگ، دکمه‌دار و آستین‌دار هستند و بعضی از بچه‌ها معمولاً از پوشیدنشان خودداری می‌کنند. لذا اگر تجربه ناخوشایند پوشیدن لباس چند بار برای بچه‌ها تکرار شود، خود به خود از انجام آن کار به طور مطلق خودداری کرده و حتی نسبت به پوشیدن لباس‌های به مراتب راحت‌تر هم اجتناب می‌کنند. البته یک نکته را هم نباید هیچ گاه فراموش کرد که گاهی اوقات خود شما مقصر هستید. مثلاً زمانی که کودک کوچک‌تر است و تمایل به پوشیدن لباس‌هایش دارد، مانع می‌شوید و می‌گویید “تو نمی‌توانی” و یا چون این عمل توسط او به کندی صورت می‌گیرد، حوصله نمی‌کنید و به او مجال نمی‌دهید و مرتباً می‌گویید “زود باش ، چقدر کُند عمل می‌کنی، دیر شد … “ ولی بعدها که بزرگ‌تر شد از او این انتظارات را دارید. در این موقع کودک به دلیل خاطرات بدی که در ذهنش مانده، تمایل نشان نمی‌دهد که در لباس پوشیدن به شما کمک کند. اما راهکار چیست و چه باید کرد؟ - سعی کنید در ابتدا برای پوشیدن لباس‌های راحت‌تر و آسان‌تر او را تشویق کرده و کم کم در پوشیدن لباس‌های سخت‌تر به او کمک کنید. لذا هیچ گاه از پوشیدن لباس‌های سخت شروع نکنید. - به کودک خود حق انتخاب بدهید؛ مثلاً به او بگویید که کدام‌یک از این دو لباس را می‌خواهی بپوشی؟ یا مثلاً بین رنگ آبی و قرمز، یکی را انتخاب کن. این سؤال کردن باعث می‌شود که کودک به جای لجبازی و مخالفت کردن به سمت انتخاب پیش برود. البته این ترفند همه جا جواب نمی‌دهد، ولی برای بعضی از مواقع می‌توان از این ترفند استفاده نمود و جلوی لجبازی کودکتان را در این زمینه گرفت. - مسابقه پوشیدن لباس ترتیب بدهید؛ بدین صورت که با کودک خود مسابقه بدهید و بگویید که هرکسی زودتر دکمه لباس‌هایش را ببندد، فلان جایزه (که مورد علاقه کودکتان است) به او تعلق خواهد گرفت. این مسابقه دادن، هم باعث تخلیه هیجانی، بازی، سرگرمی و ایجاد حس خوشایند در او خواهد شد. 3- درباره دستشویی رفتن کودکتان هم باید توجه داشت که سن آمادگی کودکان برای رفتن تنها به دستشویی و انجام شست و شو متفاوت است. لذا برخی از کودکان حتی تا 4 سالگی هم ممکن است نیاز به کمک داشته باشند. اما برای تسهیل این امر از ترفند تشویق و جایزه استفاده کنید و از زور و اجبار و تحمیل نظر خودداری کنید تا به مرور زمان، کودکتان در این زمینه به آمادگی کامل برسد. 4- اینکه کودکتان حافظه و یادگیری خوبی دارد، بسیار خوب است، ولی این‌طور نیست که انتظار داشته باشید که در این سن و سال، استعدادش را بتوانید شکوفا کنید، بلکه این دوره سنی، دوره کسب تجربه و شناخت است. لذا تا می‌توانید در رشته‌های مختلف که منجر به بالا رفتن مهارت‌های ذهنی و شناختی او؛ مثل چرتکه و مهارت‌های بدنی؛ مانند ورزش و انعطاف پذیری بدنی، حفظ تعادل بدنی، تمرکز و ... و مهارت‌های رفتاری می‌شود، اجازه تجربه و شناخت را به او بدهید. این تجربه و شناخت به شکوفایی استعدادش در آینده کمک خواهد کرد. ضمناً اگر دغدغه تربیت دینی دارید و کودکتان هم از خودش تمایل نشان می‌دهد، می‌توانید روی حفظ سوره‌های جزء 30 قرآن سرمایه گذاری کنید. از آنجایی که قرآن کریم، سراسر نور است. هدایت کودکتان به سمت این نور در همه ابعاد تربیتی، شخصیتی و رشد تأثیر تربیتی و پررنگی خواهد داشت. 5- درباره کودک خردسالتان هم که کمتر راه می‌رود از تشویق و تعریف و بازی‌هایی؛ مثل بدو بدو کردن استفاده کنید تا عضلات پایش قوی‌تر شود. اینکه کودکتان کمتر راه می‌رود، می‌تواند نشان از این بدهد که عضلات پایش ضعیف است و با کمی راه رفتن خسته می‌شود. لذا بازی‌هایی که نیاز به دویدن دارند به او کمک می‌کند تا هم عضلات قوی‌تری داشته باشد و هم کم کم میل به راه رفتن و دویدن در او بیشتر شود. موفق باشید.