نظرات محمد سفرکرده

با سلام خدمت شما کاربر گرامی و تشکر بابت اعتمادی که کارشناسان سایت ما دارید.

نسبت به این سوال چند نکته خدمتتان عرض می‌شود امیدوارم جواب سوال‌تان را دریافت کنید. البته از آنجا که پرسش کمی دشوار است، دریافت پاسخ نیازمند کمی دقت است.

یک) اختیار یکسان ائمه و سایر انسان‌ها
اولین نکته‌ی که باید به آن توجه کنیم عدم تفاوت ما و ائمه نسبت به اختیار و زمینه ارتکاب گناه است. برخی گمان می‌کنند خداوند به امام ظرفیتی اعطاء نموده است که دیگر مرتکب گناه نشود و به خاطر همین می‌پرسند چرا خداوند به ما این ظرفیت را نداده تا ما هم انسان‌های خوبی باشیم و مرتکب گناه نشویم؟ باید توجه کنیم که گرچه ظرفیت و استعداد ائمه با سایر انسان‌ها متفاوت است؛ اما آن‌ها نیز با اختیار خود مرتکب گناه نمی‌شوند و الا عصمت آن‌ها ارزشی ندارد. به طور کلی کسانی شایسته بهشت و رسیدن به مقامات بالا را دارند که با اختیار و کوشش خود، با هوای نفس مخالفت کرده و از دستورات الهی پیروی کرده‌اند.

دو) نسبت تکلیف و استعداد
نکته‌ دوم نسبت تکلیف و استعداد در پاداش  و عذاب الهی است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «لا‌یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها؛خداوند هيچ كس را جز به اندازه تواناييش تكليف نمى‌‏كند.»[۱] اگر ائمه ظرفیت و استعداد بیشتری دارند، وظایف سنگین‌تری نیز بر عهده‌ی آنان قرار گرفته است. وظایفی مانند رهبری امت اسلامی و سختی‌هایی که در این راه برای انبیاء و اولیای الهی نظیر آنچه برای سیدالشهدا رخ داده است. عدالت الهی اقتضاء دارد که به هر کس با توجه به ظرفیت و تکلیفش پاداش بدهد. فرض کنید شخصی ده میلیون سرمایه دارد و شخص دوم یک میلیون. بعد از یک سال نفر اول یک میلیون سود می‌کند و نفر دوم دویست هزار تومن. گرچه دویست هزار تومن کمتر از یک میلیون است اما نفر دوم بیست درصد و نفر اول ده درصد سود کرده است بنابراین نفر اول شایستگی بیشتری برای دریافت پاداش دارد.
در این نکته مشخص می‌شود که خداوند با توجه به ظرفیت‌ها و تکالیف انسان‌ها پاداش می‌دهد. گرچه ائمه به خوبی از عهده‌ی تکالیف‌شان بر آمده و از همین رو بالاترین مقامات نیز برای آنان است.

سه) امتحانات الهی قبل از عالم دنیا
طبق روایات خداوند قبل از عالم دنیا انسان‌ها را مورد امتحان قرار داده، و به هرکس متناسب با نمره‌ی که گرفته است ظرفیتی برای ورود به عالم دنیا بخشیده است.  صادق علیه السلام  ذیل آیه ۱۷۲ سوره اعراف که به بحث عالم ذر اشاره دارد، می‌فرمایند:
«هنگامی که خداوند مخلوقات را ایجاد کرد آن‌ها را در مقابل خودش پراکنده کرد سپس به آن‌ها گفت: پروردگار شما کیست؟ پس اولین کسی که سخن گفت رسول خداوند و امیرالمومنین و ائمه (علیهم السلام) بودند. پس گفتند تو پروردگار ما هستی. پس علم و دین را خداوند بر دوش اینان قرار داد. سپس خداوند به ملائکه فرمود: اینان حاملان دین من و علم من و امانت‌داران من در میان مخلوقات من هستند.»[۲]

نتیجه
از این سه نکته مشخص می‌شود که تمام انسان‌ها ظرفیت رسیدن به مقامات بالای قرب الهی را دارند؛‌ هرکس اگر متناسب با ظرفیت و استعدادی که دارد تلاش کند، بدون شک خداوند به او پاداش مناسبی می‌دهد و فرقی در این باره میان ائمه و سایر انسان‌ها نیست. همچنین مشخص شد که طبق روایات، خداوند براساس امتحان‌ انسان‌ها در عالم ذر، ظرفیت‌ انسان‌ها را اعطاء نموده است.

پی‌نوشت
[۱] سوره بقره، آیه۲۸۶.
[۲] کافی، ج۱، ص۱۳۳.

برای اطلاع بیشتر می‌توانید به لینک زیر مراجعه کنید:
https://btid.org/fa/news/163300

با سلام خدمت شما کاربر گرامی
نسبت به مطالبی که بیان فرمودید چند نکته به ذهن می‌رسد که امیدوارم پاسخ سوالتان را به صورت کامل از این نکات به دست آورید:

یک) کائنات  و تمام موجودات عالم اعم از ماه و خورشید و زمین و ما انسان‌ها، هر قدرتی که دارند از خداوند است. هیچ نیرو و انرژی در جهان از غیر خداوند و بدون اذن و اجازه خداوند تحقق پیدا نمی‌کند. بنابراین کائنات و سایر موجودات نمی‌توانند به طور مستقل و جدای از خواست خداوند در جهان تاثیر بگذارند.

دو) هر موجودی به میزانی که به خداوند متعال نزدیک باشد از قدرت و انرژی بیشتری برخوردار است. از آنجا که ائمه اطهار علیهم‌السلام برترین انسان‌ها هستند و نزدیک‌ترین مخلوقات به خالق جهان هستند، بیشترین قدرت و اختیار تاثیرگذاری در عالم را دارند. به همین خاطر نیز توسل و ارتباط با آن‌‌ها می‌تواند بسیاری از مشکلات انسان را حل کند.

سه)‌ این که بسیاری از اتفاقات خارق العاده بعد از توسل به اهل بیت و در حرم‌های ایشان رخ می‌دهد یا این که شخص در عالم خواب یا مکاشفه ائمه علیهم‌السلام را می‌بیند و آن‌ها به او کمک می‌کنند تا بیماریش شفاء پیدا کند یا به موفقیتی برسد، نشان می‌دهد که خود شخص به تنهایی کاره‌ای نبوده و امام این اتفاق را برای او رقم زده‌اند. بسیار اتفاق افتاده که اشخاص برای درمان بیماری‌شان تمام تلاششان را کرده‌اند و هزاران انرژی مثبت و امید هم داشته‌اند اما تا زمانی که به اهل بیت توسل نکرده‌اند هیچ اتفاقی نیافتاده است. 

چهار) بدون شک خود انسان نیز در رقم خوردن این حوادث نقش دارد اگر او به اهل بیت توسل نکند اتفاقی نمی‌افتد اما قدرت اصلی و عنایت اساسی از سوی خداوند و اهل بیت صورت می‌گیرد. هر انسانی خودش ضعف و ناچاری خود را می‌داند و بالوجدان درک می‌کند که کاری از دستش برنمی‌آید.

پنج) در مورد قانون کارما نیز باید توجه کنیم که این قانون را اگر مستقل از خداوند در نظر بگیریم و گمان کنیم هر انسانی خودش به تنهایی و مستقل از خداوند در عالم تاثیر دارد، بدون شک سخن باطلی است؛ اما اینکه کارهای نیک و بد انسان در عالم تاثیر دارند و هر آنچه انسان بکند به خودش برمی‌گردد سخن درست و صادق است. البته باید توجه کنیم ظرف دنیا محدود است و انسان‌ها در این دنیا نمی‌توانند نتایج تمام کارهای خود را ببینند چه کارهای خوب چه کارهای بد. چه بسیاری انسان‌های بزرگ و نیکوکاری که در دنیا به سختی زندگی‌ کرده‌اند مانند ائمه و انبیاء و چه انسان‌های جنایتکاری مانند هیتلر که به هیچ عنوان به اندازه‌‌ای جنایاتشان مجازات نشده‌اند بنابراین در نگاه اسلامی وسعت انسان محدود به این جهان نیست و عالم آخرت را نیز در بر می‌گیرد.

برای اطلاع بیشتر می‌توانید به لینک‌های زیر مراجعه کنید:
https://btid.org/fa/news/119071
https://btid.org/fa/news/111645