مطالب دوستان مهدی توحیدیان

با سلام و ادب و احترام خدمت شما سوال شما دارای دوموضوع مستقلی است و برای رسیدن به پاسخ کامل و تفصیلی آن لازم است تا شما دوست گرامی به کتاب های کلامی رجوع کنید. برای نومنه می توانید به کتاب عقاید استاد آیت الله سبحانی رجوع کنید.  اما در پاسخ اجمالی  به سوالات شما که ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارد باید گفت: 1. امتحان و آزمایش الهی می تواند علت های مختلف و آثار متعددی به دنبال دشته باشد هرچند آزمایش ها با یکدیگر فرق دارد و بستگی به ظرفیت انسانها و اهداف این آزمایش ها دارد اما به طور کلی می تواند فلسفه این آزمایش ها را: در افزایش روحیه صبر و رضایت و شکرگزاری؛ تکامل انسان؛ جدا کردن افراد خوب و بد؛ تصفیه قلوب؛ تربیت و شکوفایی استعدادها؛ افزایش ایمان و پیدایش یقین و ... خلاصه نمود. برای نمونه یکی از آثار امتحان و آزمایش الهی از بندگان آنها از استعدادهای خدادادی آگاه می کند و با آگاهی از آنها از نقاط ضعف و قوت می تواند در رفع نقاط ضعف و تقویت نقاط قوتخود بکوشد. 2. اگر خداوند ما را امتحان نکند هیچ عملی از ما سر نمی زند و اگر عملی سر نزند استحقاق پاداش و کیفر نداریم و خلقت بهشت و جهنم لغو و بی فاید خواهد بود. مثل بنایی که تا کار نکند مزدی به او تعلق نمی گیرد. 2. آزمایش الهی از ناحیه خداوند متعال رحمت و نوعی تفضل بر بندگان است و سبب می شود تا انسان به وسیله این آزمایش ها به رشد و شکوفایی درونی برسد. 3. آزمایش لازمه حرکت نظام خلقت است و بدون آزمایش کمال و رشد و حرکت به سوی کمال و رسیدن به خدا معنا پیدا نمی کند. در این صورت انسان هیچ فرقی با حیوان و دیگر موجودات پیدا نمی کرد. انسان بر خلاف موجودات دیگر به سبب داشتن قوه عقل لازم است تا برای اداره امور زندگی خود بر مبنای عقل هادی حرکت کند و به طور قطع  عقل او را برای اداره زندگی و حرکت در مسیر درست از بسیاری از زشتی هایی که نفس انسان به آن میل دارد نهی می کند. این نهی و عمل نکردن بر میل نفس اماره سبب می شود تا انسان از زشتی ها فاصله بگیرد و به طور قطع این خود آزمایش بزرگی است که انسان ها در شب و روز با آن سر و کار دارد زیرا نفس اماره اگر کنترل نشود انسان را به سوی مقام حیوانیت سقوط می دهد و تمام داشته های انسانی او را از بین می برد. و در صورت سالم بیرون آمدن از این امتحانات و بلاها او را تا مقام فرشتگان و بلاتر از آن هم می کشاند. 4. یکی دیگر از فواید امتحان و بلاها، اتمام حجت است. یعنی خداوند هر چند از درون مخلوقات خود آگاه است اما خداوند این صحنه را ایجاد می کند تا حجت بر بنده تمام شود. اما نسبت به سوال دوم شما که هدف از خلقت چیست و اینکه من دوست نداشتم خلق شوم باید گفت: 5. خلقت انسان ها و جهان هستی با این عظمت و این نظم دقیق نمی توان بدون هدف خلق شده باشد و هر انسان عاقلی این را به خوبی می فهمد. و هیچ انسان عاقلی نمی پذیرد که انسان و جهان هستی بدون هدف خلق شده باشد زیاردر این صورت خلق نظام خلقت لغو خواهد بود. 6.  اگر چیزى لایق آفریده شدن باشد و خداوند آن‌را نیافریند، این نیافریدن با توجه به خیر بودن وجود، منع از خیر است و بخل محسوب می‌شود و بخل از خداوند محال است. بنابر این اگر سؤال شود چه چیز باعث شد خدا بیافریند؟ پاسخ می‌دهیم که فیاض بودن او باعث آفرینش شده است. 7. به طور قطع خلقت می تواند اهداف زیر را به دنبال داشته باشد: آزمايش و ابتلاء، آگاهي به يگانگي خدا، عبودیت و بندگی خدا، رسيدن به رحمت الهي. در این میان مي‌توان رسيدن به کمال و نزديک شدن به خداوند را بالاترين هدف آفرينش دانست، زیرا كه مراد از بندگي رسيدن به اوج كمال و قلّة سعادت بشري است و انسان كامل كسي است كه به جوار و آستان قرب الهي راه يافته و در نتيجه، از رحمت بي‌پايان او بهره‌مند شده است.