مطالب دوستان مهدی توحیدیان

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم  هر چند زمان و مکان از دنیا رفتن برای عموم مردم معلوم نیست؛ ولی در روایات اسلامی کسانی که در شب و روز جمعه از دنیا بروند، خداوند به آنها عنایت خاصی دارد. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «هر کس در روز و یا شب جمعه بمیرد؛ از عذاب قبر رها می‌شود و در روز قیامت نشانِ شهیدان برای او خواهد بود».[حلیة الأولیاء و طبقات الأصفیاء، ج 3، ص 155]  امام محمد باقر علیه‌السلام: «... هر کس روز جمعه، وفات یابد خداوند برایش برائت و دوری از عذاب قبر می‌نویسد و هر کس روز جمعه درگذرد از آتش دوزخ آزاد می‌گردد».[من لایحضره‌الفقیه، ج 1، ص 138] هرچند این روایات صریح است، ولی بی‌تردید شرائطی را نیز دارد؛ زیرا آن چیزی که نجات دهنده است، اعمال و اعتقادات انسان‌هاست، نه اینکه هرکسی و لو کافر باشد اگر شب جمعه از دنیا برود عذاب قبر ندارد.  اما مراد این روایات چیست؟  امام باقر علیه‌السلام در روایتی مراد را مشخص می‌فرماید: «شخصی که در روز جمعه بمیرد، در حالی‌که به حق ما اهل‌بیت آگاه باشد؛ خداوند او را از آتش جهنم رهایی می‌بخشد و او را از عذاب دور می‌کند».[الاختصاص، شیخ مفید، ص 130] امام صادق نیز مردن در شب و روز جمعه را تنها کمک‌کننده می‌داند؛ یعنی اگر انسان در زندگی خود راه درست را پیموده باشد و در عین حال خطاهایی نیز از او سر زده باشد، مردن در این روز به او کمک خواهد کرد.[کشف الأسرار، ج 8، ص 116] بنابراین این روایت صحیح است؛ ولی شامل همه انسان‌ها نمی‌شود؛ تنها شامل کسانی می‌شود که حداقل‌های دینی در زمینه عقاید، اخلاق و احکام را دارا باشند.  موفق باشید.

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم 1. اعتراف تاریخی خلیفه اول  «وَ قَالَ عُلْوَانُ بْنُ دَاوُدَ الْبَجَلِيُّ، عَنْ حُمَيْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، عَنْ صَالِحِ بْنِ كَيْسَانَ، عَنْ حُمَيْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ، عَنْ أَبِيهِ. وَقَدْ رَوَاهُ اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ، عَنْ عُلْوَانَ، عَنْ صَالِحٍ نَفْسِهِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي بَكْرٍ أَعُودُهُ فِي مَرَضِهِ، فَسَلَّمْتُ عَلَيْهِ وَسَأَلْتُهُ: كَيْفَ أَصْبَحْتَ؟ فَقَالَ: بِحَمْدِ اللَّهِ بَارِئًا، أَمَّا إِنِّي عَلَى مَا تَرَى وَجِعٌ، وَجَعَلْتُمْ لِي شُغُلا مَعَ وَجَعِي، جَعَلْتُ لَكُمْ عَهْدًا بَعْدِي، وَاخْتَرْتُ لَكُمْ خَيْرَكُمْ فِي نَفْسِي فَكُلُّكُمْ وَرِمَ لِذَلِكَ أَنْفُهُ رَجَاءَ أَنْ يَكُونَ الأَمْرُ لَهُ. ثُمَّ قَالَ: أَمَا إِنِّي لا آسَى عَلَى شَيْء إِلا عَلَى ثَلاثٍ فَعَلْتُهُنَّ، وَثَلاثٍ لَمْ أَفْعَلْهُنَّ، وَثَلاثٍ وَدِدْتُ أَنِّي سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْهُنَّ؛ وَدِدْتُ أَنِّي لَمْ أَكُنْ كَشَفْتُ بيت فاطمة وتركته وإن أغلق على الخرب».  این نقل به صورت متواتر و فراوان در کتب اهل تسنن آمده است.  آدرس‌ها: تاريخ الإسلام،الذهبی شمش‌الدین، ناشر دارالغرب الاسلامی، ج2، ص60.  جامع الأحاديث، السیوطی، جلال الدین، مفتی الدیارالمصریه، ج24، ص359.  مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، هیثمی، نورالدین، ناشر مکتبةالقدسی، ج5، ص203.   تاريخ دمشق، ابن عساکر، ابوالقاسم، ج30، ص421.  دیگر آدرس‌ها این مطلب در کتاب‌هایی مانند: الأموال، ابن زنجويه، الإمامة والسياسة، ابن قتيبة الدينوري، تاریخ طبری، ابن جرير الطبري، العقد الفريد، ابن عبد ربه الأندلسي، مروج الذهب، مسعودي، المعجم الكبير، طبراني، سمط النجوم العوالي في أنباء الأوائل والتوالي، عاصمي المكي و... آمده است.  2. اعتراف جوینی، امام الحرمین به مقتول بودن[شهادت] حضرت از قول پیامبر خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله: «و أمّا ابنتي فاطمة فإنها سيّدة نساء العالمين من الأولين و الآخرين و هي بضعة مني و هي نور عيني و هي ثمرة فؤادي و هي روحي التي بين جنبيّ و هي الحوراء الإنسيّة متى قامت في محرابها بين يدي ربها جلّ جلاله زهر نورها لملائكة السماء كما يزهر نور الكواكب لأهل الأرض و يقول اللّه عزّ و جلّ لملائكته يا ملائكتي انظروا إلى أمتي فاطمة سيّدة إمائي قائمة بين يديّ ترعد فرائصها من خيفتي و قد أقبلت بقلبها على عبادتي أشهدكم أني قد أمنت شيعتها من النار.و إني لمّا رأيتها ذكرت ما يصنع [بها] بعدي كأني بها و قد دخل الذلّ بيتها و انتهكت حرمتها و غصب حقها و منعت إرثها و كسر جنبها و أسقطت جنينها و هي تنادي يا محمداه فلا تجاب و تستغيث فلا تغاث،فلا تزال بعدي محزونة مكروبة باكية فتذكر انقطاع الوحي من بيتها مرّة و تتذكّر فراقي أخرى و تستوحش إذا جنّها الليل لفقد صوتي التي كانت تستمع إليه إذا تهجّدت بالقرآن،ثم ترى نفسها ذليلة بعد أن كان في أيّام أبيها عزيزة و عند ذلك يؤنسها اللّه تعالى فيناديها بما نادى به مريم ابنة عمران فيقول:يا فاطمة إن اللّه اصطفاك و طهّرك و اصطفاك على نساء العالمين،يا فاطمة اقنتي لربّك و اسجدي و اركعي مع الراكعين،ثم يبتدئ بها الوجع فتمرض فيبعث اللّه عزّ و جلّ إليها مريم ابنة عمران تمرّضها و تؤنسها في علّتها فتقول عند ذلك:يا رب إني قد سئمت الحياة و تبرّمت بأهل الدنيا فألحقني بأبي فيلحقها اللّه عزّ و جلّ بي فتكون أوّل من يلحقني من أهل بيتي،فتقدم عليّ محزونة مكروبة مغمومة مغصوبة مقتولة؛يقول رسول اللّه[صلى اللّه عليه و آله و سلم]عند ذلك: اللّهمّ العن من ظلمها و عاقب من غصبها و ذلّل من أذلّها و خلّد في نارك من ضرب جنبها حتّى ألقت ولدها فتقول الملائكة عند ذلك آمين. دقت کنید به جمله «فَتَقْدَمُ عَلَيَّ مَحْزُونَةً مَكْرُوبَةً مَغْمُومَةً مَغْصُوبَةً مَقْتُولَة» آدرس: فرائدالسمطین، الحمویی الجوینی، ابراهیم، نشر مؤسسةالمحمودی، ج2، ص35. 3. اعتراف محمد متولی‌الشعراوی عالم معاصر اهل تسنن در تفسیر خود به مظلومیت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها «و نذكر هنا إن الإمام علياً رَضِيَ اللَّهُ عَنْه حينما ذهب ليدفن فاطمة بنت رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم َ رَضِيَ اللَّهُ عَنْها وقف عند قبر رسول الله وقال: السلام عليك يا سيدي يا رسول الله، قَلَّ عن صفيتك صبري، ورقَّ عنها تجلُّدي، إلا أن لي في التعزي بعظيم فُرْقتك وفادح مصيبتك موضع تأسٍّ - يعني: الذي تحمَّل فَقْدك يا رسول الله يهون عليه أيُّ فَقْد بعدك - فلقد وسدتُك يا رسول الله في ملحودة قبرك، وفاضت بين سَحْري ونَحْري نفسك، أما ليلي فمُسهَّد، وأما حزني فَسَرْمَد، إلى أنْ يختار الله لي دارك التي أنت بها مقيم، هذا وستخبرك ابنتك عن حال أمتك وتضافرها على هضمها ... فَأصْغِها السؤال، واستخبرها الحال، هذا ولم يَطلُّ منك العهد، ولم يخْلُ منك الذكر. ثم لما أراد أنْ ينصرف عن قبر حبيبه قال: والسلام عليك سلام» آدرس: تفسيرالشعراوي, الشعراوی، محمدمتولی، نشر مطابع اخبارالیوم، ج19، ص11831.  4. جراحاتی که منجر به شهادت شد یک. مسمار و جراحت. «و لّما جائَت فاطمة خلف الباب لِتردَ عمرَ و أصحابه، عصر عمر فاطمة خلف الباب حتی اسقطت جنینها و نَبَتَ مسمارُ البابِ فی صدرِها و سقطت مریضةً حتّی ماتَت... ». آدرس: مؤتمر علماء البغدادی فی الامامة و الخلافة، مقاتل ابن عطیه، ص50.  5. تهدید به آتش زدن خانه  كيف كانت بيعة علي بن أبي طالب كرم الله وجهه قال : وإن أبا بكر رضي الله عنه تفقد قوما تخلفوا عن بيعته عند علي كرم الله وجهه ، فبعث إليهم عمر، فجاء فناداهم وهم في دار علي ، فأبوا أن يخرجوا فدعا بالحطب وقال : والذي نفسه عمر بيده . لتخرجن أو لأحرقنها على من فيها ، فقيل له : يا أبا حفص ، إن فيها فاطمة ؟ فقال : وإن...  آدرس: الإمامة والسياسة، الدینوری، ابن قتبیه، ج1، ص30.  6. دستور ابابکر  «ان ابابكر بعد ما اخذ البيعة لنفسه من الناس بالارحاب و السيف و القوة ارسل عمر، و قنفذاً و جماعة الي دار علي و فاطمه(عليهما السلام) و جمع عمر الحطب علي دار فاطمة(عليها السلام) و احرق باب الدار». الامامة و الخلافة، مقاتل بن عطيه، ص50 و با در چاپ بیروت موسسه بلاغ، ص160 و 161.  این حدیث معروف در دو جای صحیح بخاری از مهمترین کتب اهل تسنن آمده است: «فَاطِمَةُ بِضْعَةٌ مِنّى فَمَنْ اَغْضَبَهَا اَغْضَبَنِى».صحیح بخاری، دار طوق النجاة، ج5، ص21و 29.  اینها برخی از مواردی است که در کتب اهل تسنن وجود دارد.

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم  در مورد مصبیت‌ها و جزئیات هجوم به خانه حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها نکات و موارد بسیاری وجود دارد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:  یک. هجوم به خانه حضرت، در سه مرحله اتفاق افتاده است که در دو مورد اول، تنها به پراکنده کردن تحصن‌کنندگان و عربده‌کشی و قدرت‌نمایی گذشت. اما هجوم سوم بود که به آتش کشیدن درب خانه حضرت، ضرب و جرح حضرت، صدمات و لطمات بر ایشان، سقط حضرت محسن و بیرون کشاندن اجباری حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام از خانه توسط مهاجمان و تهدید ایشان به قتل کشیده شد.  خلاصه آن چنین است:  عمر هیزم‌هایی که آماده کرده بودند را شعله‌ور می‌ساخت و خالدبن ولید، مغیره و ابوعبیده‌بن جراح و قنفذ هم در حال جمع‌آوری هیزم بودند.  با شعله‌ور شدن هیزم‌ها، آتش به در خانه سرایت کرد و دود وارد خانه شد در حالی‌که حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها پشت در بود.  در این حال، قنفذ سعی می‌کرد، در را باز کند، تا به داخل خانه هجوم بیاورند.  حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها برخاست و دو دست خود را بر دو طرف چهارچوب در گذاشت تا مانع باز کردن در شود. کم‌کم آتش به سوی در خانه رسید، در حالی‌که شعله می‌کشید و حرارت آن بر بدن و صورت حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها می‌خورد. در آن لحظه ناگهان عمر چنان با لگد به در نیم سوخته زد که درب خانه باز شد، پیش از آنکه حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها بتواند خود را کنار بکشد، در با تمام سنگینی به آن حضرت برخورد کرد و حضرت بین در و دیوار قرار گرفت و به همه بدن ایشان آسیب رسید. در این هنگام حضرت، بر روی زمین افتاد و آتش همچنان شعله‌ورتر می‌شد و مهاجمان در این هنگام وارد خانه شدند. فشار در، بر بدن حضرت به حدی بود که در همان لحظه، حضرت محسن، در رحم مادر به شهادت رسید. در این هنگام حضرت ناله‌ای زد و فرمود: «یا أَبَتَاهْ! یا رَسُولَ اللَّه! هَکذَا کانَ یفْعَلُ بِحَبِیبَتِک وَ ابْنَتِک؛ ای پدرجان! یا رسول الله خدا! این‌گونه با حبیبه و دختر تو رفتار می‌کنند».[بحارالانوار، ج30، ص294]  بنابراین باید گفت که آنچه که مسلم است و در تاریخ و روایات آمده است، قرار گرفتن حضرت بین در و دیوار است؛ ولی افتادن درب روی حضرت، در تاریخ معتبری نیامده است؛ هر چند عرفاً هنگامی که گروهی هجوم می‌آورند، نا خودآگاه ممکن است این اتفاق بیفتد. به هر حال انسان نباید از خودش چیزی به مقتل‌ها اضافه کند.   برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید.  https://btid.org/fa/news/130443

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم  در مورد جهر و اخفات در نماز باید به چند نکته اشاره کرد:  یک. اینکه در نماز ظهر و عصر باید نماز آهسته خوانده شود و نماز مغرب و عشا و صبح باید بلند [با صدای جوهردار] خوانده شود، حکمت‌هایی دارد که بسیاری از آن‌ها بر ما پوشیده است؛ بنابراین باید گفت: این امر تعبدی است و چون خدا فرموده می‌پذیریم؛ ما  لذا پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «صلّوا كما رأیتمونى اصلّی؛ همانطوری که من نماز مى‌خوانم، شما نیز بخوانید».  دو. هر چند علت جهر خواندن نمازهای صبح و مغرب و عشا را به دلیل شب بودن و نبودن روشنایی و برای رسیدن صدا به مردم ذکر کرده‌اند و برخی دیگر نیز به دلیل اوج روشنایی گفته‌اند نماز ظهر و عصر آهسته خوانده می‌شود؛ ولی علت اصلی آن برای ما معلوم نیست.  امام رضا علیه‌السلام فرمود: نمازهایی که بلند خوانده می‌شود، هنگامی است که هوا تاریک است؛ بنابراین لازم است که صدا را در نماز بلند نمود، تا هر شخصی که از آن حوالی عبور می‌نماید، متوجه برقراری نماز گردد و اگر می‌خواهد با آنها نماز بخواند، به ایشان بپیوندد؛ چون بدینوسیله حتی اگر به دلیل تاریکی، نمازگزاران را مشاهده ننماید، با شنیدن صدای آن‌ها به برقراری نماز جماعت پی خواهد برد. اما در نمازهایی که بلند خوانده نمی‌شود، به دلیل روشنایی روز، این ضرورت وجود نداشته و بدون این که صدایی شنیده شود، می‌توان محل برقراری نماز را پیدا نمود.[وسائل‌الشیعه، ج 6، ص 82] سه. اینکه در نماز جماعت باید ساکت بود تا صدای امام جماعت به مأمومین برسد؛ ولی اگر امام جماعت چنان اخفات بخواند که حتی خودش نیز نشنود، به نظر برخی از مراجع تقلید نماز اشکال دارد. البته غالبا ائمه جماعت طوری نماز می‌خوانند که خودشان متوجه می‌شوند؛ ولی گاهی مأمومین که پشت سر آن‌ها هستند، نمی‌شنوند و این اشکال ندارد و نماز صحیح است.  بنابراین آیه که نه بلند و نه آهسته را بیان کرده است مراد از بلند، نوعی داد زدن است و آهسته طوری است که خودش هم نشنود.  لذا جمع بین آیه و روایات این است که جهر یعنی نماز را طوری بخواند که صدا دارای جوهره باشد و مراد از آهسته خواندن این است که صدا جوهره نداشته باشد؛ ولی طوری هم نباشد که در حال عادی، خودش هم نشنود.  برای مطالعه بیشتر به لینک‌های زیر مراجعه کنید.  https://btid.org/fa/news/111099 https://btid.org/fa/news/253500