نظرات GoldenView

اگه منظورتون بی احساسی نسبت به ابراز محبت و صمیمیت و دوست داشتن و...اینجور چیزا باشه باید ببینید که چرا اینجوره (راحت ازش بپرسین) شاید خجالتی باشه...شاید درگیری فکری داشته باشه...شاید مشکلات شغلی داشته باشه و...اگه از اینا باشه که قابل حله و شاید هم طبیعی باشه...اما اگه دیدگاهش اینجور هست و با صحبت کردن هم درست نشه و شما هم خیلی با احساس باشید...باید خودتون رو باش وفق بدین...البته باید ببینید بقول دوستمون خواسته شما تو چه حدی هست شاید شما زیادی با احساس باشید :-) ....یه چیز دیگه هم که تو عمل دیدم اینه که داداش خودم قبل از ادواج تو این زمینه ها بی خیال بود و خیلی به نامزدش توجه نمی کرد حتی خرید قبل از ازدواج هم باش نمی رفت و قالش میزاشت...خیلی ضایع بود حرکتاش که ما خجالت می کشیدیم......اما بعد از مدت کوتاهی که ازدواج کرد خانمش بکلی تغییرش داد که یه مشکلی واسه خانمش پیش اومد(سردرد که یکم غیر طبیعی بود) طفلی اوقدر گریه و زاری کرد که ما زن داداشم وبیخیال شدیم (حتی خود زن داداشم ) و اومدیم سراغ این که حالش خوب شه...نزدیک بود از سر کار اخراجش کنن.... بهتره این جور مسائل رو با حرف زدن دوستانه و بهتر از اون غیر مستقیم بش بگین که چه چیزی رو تو این زمینه ها دوست دارین..قطعا به خاطر دوست داشتنتون این کار رو میکنه (کم کم) البته جوری نباید گفته شه که لج کنه و بهش بر بوخوره...

من خیلی شنیدم که میگن باید ببینی رو پیشونیت چی نوشته...
داداش خودم دختر دختر دختر عمم رو می خواست تا اومد بجنبه پسر خالش رفت واسش و حتی نامزدی و بعد از یک سال که ما دنبال دختر دیگه می گشتیم از قضا نامزدی اونا به خاطر مسائل هیچ و بی ارزش به هم خورد و این دو تا بهم رسیدن....خود زن داداشم می گفت یه حسی بهم میگفت که (داداشم) میاد خواستگاریش و از این حرفا......
داداش دیگم دختری رو گرفت که مادرش خیلی اظهار میکرد اما مادرم بشدت مخالف بود و هیچکی فکرشم نمیکرد که اینا بهم برسن جوری شد که یه فامیلمون که دختر داشت و فکر می کرد میاد واسش هنوزم که هنوزه بعد 14 سال بامون سرسنگینه... و الانم زندگی خیلی خوبی دارن و از بهترین عروسای خونوادس...دختر دائیم که همه میگفتن من :-) باش ازدواج میکنم الان تو یه شهری عقد کرده که 1000 کیلومتر با اینجا فاصله داره و تا خالا اسمشم نشنیده بودن... و چندین نمونه دیگه که بقیه تعریف میکنن و واسشون اتفاق افتاده واقعا جوری شده که من خودمم اعتقاد پیدا کردم...

شمام نباید نگران این باشی که 27 سالتون شده تازه به نظرمن کم کم خواستگارا از سرکولتون بالا می رن فقط کافیه ارزش خودتو بدونی(نه اینکه مغرور باشی و مثل بعضی ها که فکر میکنن از مماغ! فیل افتادن)، و بقول دوستمون یکم فعالیت های اجتماعی تو بیشتر کنی و خوشرو خوش برخورد باشی در این صورت کسی که به هم بخورین رو پیدا می کنی (بوگو ایشالله)...... البته باید در کنار خوشرویی سنگینی و متانتت روهم حفظ کنی از نظر من که یه پسرم سنگینی و متانت و درک یه دختر ارزش خیلی بالایی داره که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست..تا اینکه رنگ پوستش چی هست و ایا خوشکله یا نه...قد بلنده یا کوتاه و.... هزاران هزار دلیل های مسخره دیگه که هیچ ارزشی ندارن...(البته همه پسرا اینجوری که با شما برخورد کردن نیستن و هم جهت با نظر دوستمون شما از راه درستش وارد نشدین...)

همه حق انتخاب دارن و اینگه فکر کنی که کسی نفرینت کرده درست نیست اگه اینجور باشه و هرکی بخواد کسی رو نفرین کنه و نفرینش هم بگیریه که دیگه هیچی پس خدا چیکارس و بعدشم که شما دیدین طرف شرایط زندگی رو نداشته پس کار منطقی رو کردین...شاید ائمه اینجور باشن که اونم به خاطر برحق بودنشون شاید باشه...نیمدونم...
خلاصه خواهری نشین گریه کن بجنب ورزش، کلاس های متفرقه، یاد گرفتن هنرهای مختلف، شرکت در گروههای کوهنوردی خانمها و.... روحیت رو عوض میکنه...با گریه و فکر چیزی حل نمیشه....آفرین...