سلام دوست عزیز
ممنون از اینکه این مطلب رو در گروه مطرح کردی
اولین نکته ای که باید عرض کنم خدمتتون این هست که فرمودین نیمی از مفاتیح الجنان و بسیاری از مستحبات رساله بر اساس تسامح در ادله سنن وارد شده است. بله بر اساس اصلی که همه علماء متاخر و متقدم بر اساس آن عمل کرده اند در روایاتی که در باب سنن وارد شده و سند آنها ضعیف می باشد امر به استحباب می کنند. این امر چیزی نیست که مراجع یا سید در اقبال به آن عمل کرده باشند بلکه اصلی است که همه مراجع و علمای قدیم و جدید به آن پای بند بوده اند.
لازم است در اینجا روایت لیلة الرغائب از منظر شیعه را بررسی مختصری کنیم:
در میان شیعه اولین بار این روایت توسط سید ابن طاووس در کتاب اقبال آورده شده و پس از آن توسط علامه مجلسی در کتاب شریف بحار الانوار با ذکر سلسله سند آن یعنی ذکر نام کسانی که روایت را تا پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) نقل کرده اند بیان کرده است.
در سلسله سندی که علامه مجلسی ذکر کرده افرادی مانند ابو عبد الله الحسین بن علی، مسموسم (یا سموسم و یا سمرسم)، ابی الفتح نورخان عبد الواحد اصفهانی، عبد الواحد بن راشد الشیرازی وجود دارد که خود علامه آنها را مجهول می داند و می نویسد «در کتاب های رجالی و غیره ، مشخص نیست وی ثقه است یا نه»[بحار الانوار، ج 104، ص 123]
از این رو یقینا سند این روایت ضعیف است؛ ولی همانطور که بیان شد شیوه و روش علماء و مراجع شیعه بر آن است که در روایاتی که سند آنها ضعیف است حکم به استحباب می کنند.
دلیل علماء درباره اینگونه روایات و حکم به استحباب روایاتی است که می فرماید اگر ثواب عملی از سوی پیامبر به کسی رسید و آن را انجام داد و بعدا معلوم شد که پیامبر آن را نفرموده خداوند ثواب آن عمل را به او می دهد.
مثلا امام صادق(علیه السلام) در روایتی می فرماید:« مَنْ بَلَغَهُ عَنِ النَّبِيِّ ص شَيْءٌ مِنَ الثَّوَابِ فَعَمِلَهُ كَانَ أَجْرُ ذَلِكَ لَهُ وَ إِنْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَمْ يَقُلْه؛ اگر کسی ثواب عملی از سوی پیامبر به او برسد و بر طبق آن عمل نماید، خداوند ثواب آن عمل را به او می دهد ولو اینکه رسول خدا«صلی الله علیه وآله»این کلام را نفرموده باشد»[احمد بن محمد برقی، المحاسن، ج 1، ص 25]
البته این امر خاص به نماز و اعمال اولین شب جمعه ماه رجب نیست بلکه در بسیاری از مستحبات جاری است و علماء بر طبق آن فتوا می دهند.
البته لازم هست این نکته رو هم یاددآوری کنم که حقیر کتاب اقبال هم چاپ قدیم و هم چاپ جدید رو با دقت دیدم در هیچ کدام در سند آنها نامی از « احمد ابن قاسم جویباری » ندیدم. تنها سندی که نقل شده علامه مجلسی نقل کرده که در پاسخ ها به آدرس اون اشاره کردم و نظر علامه رو هم نقل کردم.
و البته خود علامه مجلسی در کتاب زاد المعاد که پیرامون ادعیه و زیارات هست در اعمال ماه رجب این عمل را ذکر نکرده . ایشان در زاد المعاد بعد از آنکه برای هر شب ماه رجب نمازی را ذکر کرده ثواب هایی را که برای برخی از اونها نقل شده بخاطر عدم اعتماد به سند آنها نقل نکرده و در پایان اینطور آورده است:
و ذكر لكل من هذه الصلوات ثواب كثير لم نذكره بناء على عدم الاعتماد على السند، و كل النوافل المذكورة كل ركعتين تؤدى بسلام واحد، و بعضها الطويل منها و التي تقع بين صلاتي المغرب و العشاء و يجب أن تقع بعد دخول وقت العشاء لا يخلو أداؤها من إشكال، و لهذا لم نورد في هذه الرسالة صلاة ليلة الرغائب المشهورة مع أنها منقولة عن طرق العامة. زاد المعاد علامه مجلسی ص42
اتفاقا در مورد نظر اهل سنت باید عرض کنم که آنها مخالف این عمل هستند و آن را بدعت می دانند و شیعه بر خلاف آنها عمل کرده است.
علماء اهل سنت این روایت را جعلی دانسته و انجام این نماز را بدعت می دانند از این رو پیروان خود را از انجام آن باز می دارند هر چند این عمل در بین عوام از اهل سنت انجام می گیرد.
حافظ ابن رجب از علمای اهل سنت درباره این نماز می گوید: «و أما نماز، در ماه رجب، هيچ گونه نماز مخصوصي كه مختص به همين ماه باشد، به پاپه‌ي صحت نرسيده است و احاديثي كه درباره‌ي فضيلت صلاة الرغائب در نخستين جمعه ماه رجب روايت شده، دروغ، باطل و نادرست مي‌باشد و اين نماز به نزد جمهور علما بدعت مي‌باشد. … و نخستين بار، پس از سال 400 هجري نمايان شد، به همين خاطر پيشينيان شناختي از آن نداشتند و در مورد آن صحبت نكردند.»[ثعالبی، لطائف المعارف، ص ۲۲۸]
همچنین یکی دیگر از علمای اهل سنت در این باره می گوید:« از احادیث ساختگی حدیثی است در فضیلت جمعه اول ماه رجب که خواندن نماز رغائب و ... را از اعمال این شب می داند»[عجلوني جراحي، اسماعيل، کشف الخفاء و مزيل ، ج 2 ، ص 417]
سلام دوست عزیز کاربر ناشناخته
شما همون روز پنج شنبه که روزه گرفتید هنگام غروب و موقع افطار که رسید و اذان گفتند یعنی شب جمعه این نماز را می تونید بخونید.
مرد حسابی اسم کتاب بعلاوه نویسنده و صفحه کتاب رو دقیق برای مخاطبت ذکر کن
یعنی چی فصل الخطاب فی تحریف کتاب؟
بالاخره نویسنده اون میرزا حسین نوری هست یا علامه طبرسی؟
در صفحه چند این مطلب رو آورده؟
ضمن اینکه کلمه ولایت رو به صورت ولایة می نویسند نه به این صورت
نکته بعد اینکه این کتاب نوشته میرزای نوری است که در هیچ جای آن حرفی از این سوره ادعایی شما نیست.
ضمن اینکه تعداد زیادی در زمان رسول خدا بودند که قرآن را حفظ می کردند . یعنی آیات جدید که نازل می شد حفظ می کردند و عده ای کاتبان وحی بودند که قرآن را می نوشتند. لذا احتمال اینکه حتی یک آیه از قرآن حذف شده باشد وجود ندارد.چرا اصرار دارید این دروغ بزرگ را به خورد مخاطبان خود بدهید؟
نکته دیگراینکه در ابتدا نوشته اید علامه نوری طبرسی که واقعا مضحک هست چون اینها دو نفر هستند میرزای نوری و دیگری علامه طبرسی
شما هنوز نام نویسنده کتاب را نمی دانید؟ و حتی یک صفحه از کتاب رو هم ندید تنها اون چیزی که به شما دیکته شده رو منتشر می کنید؟
سلام دوست عزیز
معلومه کلا مشکل سکسی داری شما
بله کلمه غلام در لغت به معنای نوجوانی است که تازه موی پشت لب او روئیده است. اما کدام کتال لغتی گفته که منظور نوجوان سکسی منظور هست. جز اینکه از تراوشات فکر بیمار شما هست.
در اینجا منظور این است که جنسیت فرزند را بیان کند . یعنی خداوند به تو فرزند پسری عنایت می کند همانطور که در سوره مریم آیه 7 به اسم او هم اشاره کرده در کنار غلام
دوم اینکه کلمه عاقر از نگاه معناشناسی دارای یک معنای واحد است
صاحب کتاب التحقیق فی کلمات قرآن اینگونه آورده است :
أنّ الأصل الواحد في المادّة: هو تحوّل في مسير الحياة و تغيير الحركة الطبيعيّة بحيث يلغو جريانه الأصيل، و هذا المعنى يختلف و يتفاوت بحسب اختلاف الموضوعات: كتحوّل التوليد في المرأة فيقال انّها عاقر و تغيير جريان الحياة في البعير بقطع قوائمه. و كذلك بعض الجروح إذا حوّلت مسير الحياة. و مثله تغيير رحل الدابة أو سرجها للإتعاب في الحركة و السير. و قطع رأس النخل الموجب لتحوّله في الحياة. و تعقّر الغيث إذا توقّف عن الجريان. و حدوث النسيان الموجب توقّف استمرار العلم. و كذلك القصر إذا تحوّل عن عمارته الى التخرّب و خلا عن أهله و توقّف
التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج8، ص: 19جريان عمرانه
بنابراین عاقر هر چند در برخی از موارد به معنای شکستن و پی کردن آمده اما باز هم به همین معنای اصلی یعنی همان تحول در مسیر حیات و تغییر در مسیر طبیعی آن بر می گردد زیرا حیوان یا انسانی که دست و پای او شکسته می شود و یا کشته می شود و یا زخم می شود جایی از بدن او از مسیر اصلی حیات و ندگی خود محروم می شود .
همچنین است زنی که بخاطر بالا بودن سنش بچه دار نمی شود زیرا زن زمانی که سن او بالا می رود از مسیر اصلی که همان فرزندار شدن هست تحول ایجاد می شود از این رو به آن عاقر گفته می شود
در مورد این عمل در کتاب های روایی و دعایی که در دسترس هست این عمل یافت نشد. اما این عمل از قول آیت الله بهجت نقل شده و در سایت رسمی ایشان هم آمده است. آدرسی که در این سایت آمده به کتاب اللیالی المخزونه مرحوم ملا محسن فیض کاشانی آدرس داده شده است که در دسترس نیست و تنها نسخه خطی آن در کتابخانه ملی موجود است.
عین متن آن به همراه آدرس آن را در اینجا نقل می کنیم:
آیت‌الله بهجت رحمه‌الله برای افزایش روزی و برآورده شدن حاجات مهم، به ختم سورۀ «واقعه» اهمیت فراوانی می‌دادند و آن را به اطرافیان خود توصیه می‌کردند.
دستور این ختم بدین شرح است:
ملا محسن فیض کاشانی رحمه‌الله در کتاب اللیالی‌المخزونه می‌گوید: چون اول ماه قمری دوشنبه باشد، شروع کند به خواندن این سورۀ مبارکه، با طهارت و رو به قبله. روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، و روز سوم سه مرتبه، و همچنین تا [روز] چهاردهم، چهارده مرتبه بخواند. و بعد از تلاوت سورۀ مبارکه، هر روز این دعا را بخواند:
يا مُسَبِّبَ الاَسْبابِ وَ يا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ اِفْتَحْ لَنا الْاَبْوابَ وَ يَسِّرْ عَلَيْنَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ رِزْقِي و رِزْقُ عِیالي فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي الْأَرْضِ بَعِيداً فَقَرِّبْهُ وَ إِنْ كَانَ قَرِيباً فَيَسِّرْهُ وَ اِنْ كانَ يَسِيراً فَكَثِّرْهُ وَ اِنْ كانَ كَثِيراً فَخَلِّدْهُ وَ اِنْ كانَ مُخَلَّداً فَطَيِّبْهُ وَ اِنْ كانَ طَيِّباً فَبارِكْ لي فيهِ وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ يا رَبِّ فَكَوِّنْهُ بِكَيْنُونِيَّتِكَ وَ وَحْدانِيَّتِكَ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ وَ اِنْ كانَ عَلي اَيْدِي شِرارِ خَلْقِکَ فَانْزِعْهُ وَانْقُلْهُ اِلَيَّ حَيْثُ اَكونُ وَ لا تَنْقُلْنِي اِلَيهِ حَيْثُ يَكُونُ.
ذر ادامه، از مرحوم مجلسی رحمه‌الله به نقل از امام سجاد علیه‌السلام این عمل را با دعایی در پنجشنبه‌های میان این چهارده روز نقل می‌کند؛ آن دعا چنین است:
يا ماجِدُ يا واحِدُ، يا جَوادُ يا حَليمُ، يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا كَريمُ، اَسْئَلُكَ تُحْفَةً مِنْ تُحَفاتِكَ تَلُمُّ بِها شَعْثى، وَ تَقْضى بِها دَيْنى، وَ تُصْلِحُ بِها شَأْنى بِرَحْمَتِكَ يا سَيِّدى. اَللَّهُمَّ اِنْ كانَ رِزْقى فِى السَّماءِ فَاَنْزِلْهُ، وَ اِنْ كانَ فِى الاَرْضِ فَاَخْرِجْهُ، وَ اِنْ كانَ بَعيداً فَقَرِّبْهُ، وَ اِنْ كانَ قَريباً فَيَسِّرْهُ، وَ اِنْ كانَ قَليلاً فَكَثِّرْهُ، وَ اِنْ كانَ كَثيراً فَبارِكْ لى فيهِ، وَ اَرْسِلْهُ عَلى اَيْدى خِيارِ خَلْقِكَ، وَ لا تُحْوِجْنى اِلى شِرارِ خَلْقِكَ، وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ فَكَوِّنْهُ بِكَيْنُونِيَّتِكَ (بِكَيْنُونَتِكَ) وَ وَحْدانِيَّتِكَ. اَللًّهُمَّ انْقُلْهُ اِلَىَّ حَيْثُ اَكُونُ، وَ لا تَنْقُلْنى اِلَيْهِ حَيْثُ يَكُونُ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ، [يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا واحِدُ يا مَجيدُ يا بَرُّ يا كَريمُ] يا رَحيمُ يا غَنِىُّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ، وَ هَیِّنَا [هَنِّئْنا-هَيِّئْنا] كَرامَتَكَ وَ اَلْبِسْنا عافِيَتَكَ.
بهجت‌الدعا، ص٣۶٢-٣۶۴.
اللیالی‌المخزونه، ملا محسن فیض کاشانی، نسخه خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ص۵٣-۵۵.
سلام دوست عزیز
ممنون از اینکه این مطلب رو در گروه مطرح کردی
اولین نکته ای که باید عرض کنم خدمتتون این هست که فرمودین نیمی از مفاتیح الجنان و بسیاری از مستحبات رساله بر اساس تسامح در ادله سنن وارد شده است. بله بر اساس اصلی که همه علماء متاخر و متقدم بر اساس آن عمل کرده اند در روایاتی که در باب سنن وارد شده و سند آنها ضعیف می باشد امر به استحباب می کنند. این امر چیزی نیست که مراجع یا سید در اقبال به آن عمل کرده باشند بلکه اصلی است که همه مراجع و علمای قدیم و جدید به آن پای بند بوده اند.
لازم است در اینجا روایت لیلة الرغائب از منظر شیعه را بررسی مختصری کنیم:
در میان شیعه اولین بار این روایت توسط سید ابن طاووس در کتاب اقبال آورده شده و پس از آن توسط علامه مجلسی در کتاب شریف بحار الانوار با ذکر سلسله سند آن یعنی ذکر نام کسانی که روایت را تا پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) نقل کرده اند بیان کرده است.
در سلسله سندی که علامه مجلسی ذکر کرده افرادی مانند ابو عبد الله الحسین بن علی، مسموسم (یا سموسم و یا سمرسم)، ابی الفتح نورخان عبد الواحد اصفهانی، عبد الواحد بن راشد الشیرازی وجود دارد که خود علامه آنها را مجهول می داند و می نویسد «در کتاب های رجالی و غیره ، مشخص نیست وی ثقه است یا نه»[بحار الانوار، ج 104، ص 123]
از این رو یقینا سند این روایت ضعیف است؛ ولی همانطور که بیان شد شیوه و روش علماء و مراجع شیعه بر آن است که در روایاتی که سند آنها ضعیف است حکم به استحباب می کنند.
دلیل علماء درباره اینگونه روایات و حکم به استحباب روایاتی است که می فرماید اگر ثواب عملی از سوی پیامبر به کسی رسید و آن را انجام داد و بعدا معلوم شد که پیامبر آن را نفرموده خداوند ثواب آن عمل را به او می دهد.
مثلا امام صادق(علیه السلام) در روایتی می فرماید:« مَنْ بَلَغَهُ عَنِ النَّبِيِّ ص شَيْءٌ مِنَ الثَّوَابِ فَعَمِلَهُ كَانَ أَجْرُ ذَلِكَ لَهُ وَ إِنْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَمْ يَقُلْه؛ اگر کسی ثواب عملی از سوی پیامبر به او برسد و بر طبق آن عمل نماید، خداوند ثواب آن عمل را به او می دهد ولو اینکه رسول خدا«صلی الله علیه وآله»این کلام را نفرموده باشد»[احمد بن محمد برقی، المحاسن، ج 1، ص 25]
البته این امر خاص به نماز و اعمال اولین شب جمعه ماه رجب نیست بلکه در بسیاری از مستحبات جاری است و علماء بر طبق آن فتوا می دهند.
البته لازم هست این نکته رو هم یاددآوری کنم که حقیر کتاب اقبال هم چاپ قدیم و هم چاپ جدید رو با دقت دیدم در هیچ کدام در سند آنها نامی از « احمد ابن قاسم جویباری » ندیدم. تنها سندی که نقل شده علامه مجلسی نقل کرده که در پاسخ ها به آدرس اون اشاره کردم و نظر علامه رو هم نقل کردم.
و البته خود علامه مجلسی در کتاب زاد المعاد که پیرامون ادعیه و زیارات هست در اعمال ماه رجب این عمل را ذکر نکرده . ایشان در زاد المعاد بعد از آنکه برای هر شب ماه رجب نمازی را ذکر کرده ثواب هایی را که برای برخی از اونها نقل شده بخاطر عدم اعتماد به سند آنها نقل نکرده و در پایان اینطور آورده است:
و ذكر لكل من هذه الصلوات ثواب كثير لم نذكره بناء على عدم الاعتماد على السند، و كل النوافل المذكورة كل ركعتين تؤدى بسلام واحد، و بعضها الطويل منها و التي تقع بين صلاتي المغرب و العشاء و يجب أن تقع بعد دخول وقت العشاء لا يخلو أداؤها من إشكال، و لهذا لم نورد في هذه الرسالة صلاة ليلة الرغائب المشهورة مع أنها منقولة عن طرق العامة. زاد المعاد علامه مجلسی ص42
اتفاقا در مورد نظر اهل سنت باید عرض کنم که آنها مخالف این عمل هستند و آن را بدعت می دانند و شیعه بر خلاف آنها عمل کرده است.
علماء اهل سنت این روایت را جعلی دانسته و انجام این نماز را بدعت می دانند از این رو پیروان خود را از انجام آن باز می دارند هر چند این عمل در بین عوام از اهل سنت انجام می گیرد.
حافظ ابن رجب از علمای اهل سنت درباره این نماز می گوید: «و أما نماز، در ماه رجب، هيچ گونه نماز مخصوصي كه مختص به همين ماه باشد، به پاپه‌ي صحت نرسيده است و احاديثي كه درباره‌ي فضيلت صلاة الرغائب در نخستين جمعه ماه رجب روايت شده، دروغ، باطل و نادرست مي‌باشد و اين نماز به نزد جمهور علما بدعت مي‌باشد. … و نخستين بار، پس از سال 400 هجري نمايان شد، به همين خاطر پيشينيان شناختي از آن نداشتند و در مورد آن صحبت نكردند.»[ثعالبی، لطائف المعارف، ص ۲۲۸]
همچنین یکی دیگر از علمای اهل سنت در این باره می گوید:« از احادیث ساختگی حدیثی است در فضیلت جمعه اول ماه رجب که خواندن نماز رغائب و ... را از اعمال این شب می داند»[عجلوني جراحي، اسماعيل، کشف الخفاء و مزيل ، ج 2 ، ص 417]
سلام دوست عزیز کاربر ناشناخته
شما همون روز پنج شنبه که روزه گرفتید هنگام غروب و موقع افطار که رسید و اذان گفتند یعنی شب جمعه این نماز را می تونید بخونید.
مرد حسابی اسم کتاب بعلاوه نویسنده و صفحه کتاب رو دقیق برای مخاطبت ذکر کن
یعنی چی فصل الخطاب فی تحریف کتاب؟
بالاخره نویسنده اون میرزا حسین نوری هست یا علامه طبرسی؟
در صفحه چند این مطلب رو آورده؟
ضمن اینکه کلمه ولایت رو به صورت ولایة می نویسند نه به این صورت
نکته بعد اینکه این کتاب نوشته میرزای نوری است که در هیچ جای آن حرفی از این سوره ادعایی شما نیست.
ضمن اینکه تعداد زیادی در زمان رسول خدا بودند که قرآن را حفظ می کردند . یعنی آیات جدید که نازل می شد حفظ می کردند و عده ای کاتبان وحی بودند که قرآن را می نوشتند. لذا احتمال اینکه حتی یک آیه از قرآن حذف شده باشد وجود ندارد.چرا اصرار دارید این دروغ بزرگ را به خورد مخاطبان خود بدهید؟
نکته دیگراینکه در ابتدا نوشته اید علامه نوری طبرسی که واقعا مضحک هست چون اینها دو نفر هستند میرزای نوری و دیگری علامه طبرسی
شما هنوز نام نویسنده کتاب را نمی دانید؟ و حتی یک صفحه از کتاب رو هم ندید تنها اون چیزی که به شما دیکته شده رو منتشر می کنید؟
سلام دوست عزیز
معلومه کلا مشکل سکسی داری شما
بله کلمه غلام در لغت به معنای نوجوانی است که تازه موی پشت لب او روئیده است. اما کدام کتال لغتی گفته که منظور نوجوان سکسی منظور هست. جز اینکه از تراوشات فکر بیمار شما هست.
در اینجا منظور این است که جنسیت فرزند را بیان کند . یعنی خداوند به تو فرزند پسری عنایت می کند همانطور که در سوره مریم آیه 7 به اسم او هم اشاره کرده در کنار غلام
دوم اینکه کلمه عاقر از نگاه معناشناسی دارای یک معنای واحد است
صاحب کتاب التحقیق فی کلمات قرآن اینگونه آورده است :
أنّ الأصل الواحد في المادّة: هو تحوّل في مسير الحياة و تغيير الحركة الطبيعيّة بحيث يلغو جريانه الأصيل، و هذا المعنى يختلف و يتفاوت بحسب اختلاف الموضوعات: كتحوّل التوليد في المرأة فيقال انّها عاقر و تغيير جريان الحياة في البعير بقطع قوائمه. و كذلك بعض الجروح إذا حوّلت مسير الحياة. و مثله تغيير رحل الدابة أو سرجها للإتعاب في الحركة و السير. و قطع رأس النخل الموجب لتحوّله في الحياة. و تعقّر الغيث إذا توقّف عن الجريان. و حدوث النسيان الموجب توقّف استمرار العلم. و كذلك القصر إذا تحوّل عن عمارته الى التخرّب و خلا عن أهله و توقّف
التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج8، ص: 19جريان عمرانه
بنابراین عاقر هر چند در برخی از موارد به معنای شکستن و پی کردن آمده اما باز هم به همین معنای اصلی یعنی همان تحول در مسیر حیات و تغییر در مسیر طبیعی آن بر می گردد زیرا حیوان یا انسانی که دست و پای او شکسته می شود و یا کشته می شود و یا زخم می شود جایی از بدن او از مسیر اصلی حیات و ندگی خود محروم می شود .
همچنین است زنی که بخاطر بالا بودن سنش بچه دار نمی شود زیرا زن زمانی که سن او بالا می رود از مسیر اصلی که همان فرزندار شدن هست تحول ایجاد می شود از این رو به آن عاقر گفته می شود
در مورد این عمل در کتاب های روایی و دعایی که در دسترس هست این عمل یافت نشد. اما این عمل از قول آیت الله بهجت نقل شده و در سایت رسمی ایشان هم آمده است. آدرسی که در این سایت آمده به کتاب اللیالی المخزونه مرحوم ملا محسن فیض کاشانی آدرس داده شده است که در دسترس نیست و تنها نسخه خطی آن در کتابخانه ملی موجود است.
عین متن آن به همراه آدرس آن را در اینجا نقل می کنیم:
آیت‌الله بهجت رحمه‌الله برای افزایش روزی و برآورده شدن حاجات مهم، به ختم سورۀ «واقعه» اهمیت فراوانی می‌دادند و آن را به اطرافیان خود توصیه می‌کردند.
دستور این ختم بدین شرح است:
ملا محسن فیض کاشانی رحمه‌الله در کتاب اللیالی‌المخزونه می‌گوید: چون اول ماه قمری دوشنبه باشد، شروع کند به خواندن این سورۀ مبارکه، با طهارت و رو به قبله. روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، و روز سوم سه مرتبه، و همچنین تا [روز] چهاردهم، چهارده مرتبه بخواند. و بعد از تلاوت سورۀ مبارکه، هر روز این دعا را بخواند:
يا مُسَبِّبَ الاَسْبابِ وَ يا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ اِفْتَحْ لَنا الْاَبْوابَ وَ يَسِّرْ عَلَيْنَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ رِزْقِي و رِزْقُ عِیالي فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي الْأَرْضِ بَعِيداً فَقَرِّبْهُ وَ إِنْ كَانَ قَرِيباً فَيَسِّرْهُ وَ اِنْ كانَ يَسِيراً فَكَثِّرْهُ وَ اِنْ كانَ كَثِيراً فَخَلِّدْهُ وَ اِنْ كانَ مُخَلَّداً فَطَيِّبْهُ وَ اِنْ كانَ طَيِّباً فَبارِكْ لي فيهِ وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ يا رَبِّ فَكَوِّنْهُ بِكَيْنُونِيَّتِكَ وَ وَحْدانِيَّتِكَ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ وَ اِنْ كانَ عَلي اَيْدِي شِرارِ خَلْقِکَ فَانْزِعْهُ وَانْقُلْهُ اِلَيَّ حَيْثُ اَكونُ وَ لا تَنْقُلْنِي اِلَيهِ حَيْثُ يَكُونُ.
ذر ادامه، از مرحوم مجلسی رحمه‌الله به نقل از امام سجاد علیه‌السلام این عمل را با دعایی در پنجشنبه‌های میان این چهارده روز نقل می‌کند؛ آن دعا چنین است:
يا ماجِدُ يا واحِدُ، يا جَوادُ يا حَليمُ، يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا كَريمُ، اَسْئَلُكَ تُحْفَةً مِنْ تُحَفاتِكَ تَلُمُّ بِها شَعْثى، وَ تَقْضى بِها دَيْنى، وَ تُصْلِحُ بِها شَأْنى بِرَحْمَتِكَ يا سَيِّدى. اَللَّهُمَّ اِنْ كانَ رِزْقى فِى السَّماءِ فَاَنْزِلْهُ، وَ اِنْ كانَ فِى الاَرْضِ فَاَخْرِجْهُ، وَ اِنْ كانَ بَعيداً فَقَرِّبْهُ، وَ اِنْ كانَ قَريباً فَيَسِّرْهُ، وَ اِنْ كانَ قَليلاً فَكَثِّرْهُ، وَ اِنْ كانَ كَثيراً فَبارِكْ لى فيهِ، وَ اَرْسِلْهُ عَلى اَيْدى خِيارِ خَلْقِكَ، وَ لا تُحْوِجْنى اِلى شِرارِ خَلْقِكَ، وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ فَكَوِّنْهُ بِكَيْنُونِيَّتِكَ (بِكَيْنُونَتِكَ) وَ وَحْدانِيَّتِكَ. اَللًّهُمَّ انْقُلْهُ اِلَىَّ حَيْثُ اَكُونُ، وَ لا تَنْقُلْنى اِلَيْهِ حَيْثُ يَكُونُ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ، [يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا واحِدُ يا مَجيدُ يا بَرُّ يا كَريمُ] يا رَحيمُ يا غَنِىُّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ، وَ هَیِّنَا [هَنِّئْنا-هَيِّئْنا] كَرامَتَكَ وَ اَلْبِسْنا عافِيَتَكَ.
بهجت‌الدعا، ص٣۶٢-٣۶۴.
اللیالی‌المخزونه، ملا محسن فیض کاشانی، نسخه خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ص۵٣-۵۵.
لینک صفحه سایت آیت الله بهجت جهت مراجعه: http://bahjat.ir/fa/content/9187
صفحه‌ها