مطالب دوستان paragone

با سلام، ابتدا از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب کرده‌اید تشکر می‌کنم.برای تصمیم در این باره دانستن چند نکته ضروری است؛1. پول تو جیبی در کودکی، کارکردهای خاص خود را دارد که از جمله‌ی آنها این است که کودکان را آشنا به کارکردهای پولی ساخته و آنها را از همان زمان خردسالی، متوجه اهمیت پول می‌سازد. بنابراین دادن پول به کودکان کاری معقول است؛ چون این مسأله سببمی‌شود که کودکان در بزرگسالی بهتر بتوانند از بنیه مالی برخوردار شوند.2. کار درست این است که پول دادن ارتباطی با وظایف کودک نداشته باشد. مثلا کودک نباید به خاطر صرف وقت در کمک به کارهای خانه، پول توجیبی بیشتری دریافت کند؛ زیرا زمانی فرا می‌رسد که کودک نسبت به این پول احساس بی‌نیازی کرده و بدین علت حاضر نیست وظایفش را انجام دهد.3. مقدار پول کودکان باید به گونه‌ای باشد که نیازهای کودک را بر طرف سازد؛ از این رو مقدار بایدنوسان داشته باشد و ثابت نباشد.4. ارزش و اهمیت پول داشتن را به فرزندانتان القا کرده و او را به پس انداز کردن تشویق کنید. مثلا برای خریدن یک وسیله از او بخواهید که پول توجیبی خود را پس انداز کرده تا توان خرید آن وسیله را پیدا کند.5. به فرزندتان کمک کنید تا در یک بانک مناسب حساب پس انداز شخصی باز کند. بهتر است که این بانک کودک محور بوده و برای کودکان امتیازات ویژه‌ای داشته باشد. به علاوه بهتر است این حساب در راستای هدف خاصی باشد؛ به این معنی که کودک با رساندن حساب پس اندازش به میزانی مشخص، بتواند منظور از پیش تعیین شده‌ای را عملی ساخته و پس از تحقق هدفش، به دستاوردهای پولی و پس اندازی کودکتان پاداش داده و بدین طریق او را از زمان کودکی با حساب و کتاب آشنا سازید.6. زمانی که کودک، خواهان افزایش پولتوجیبی است، از او بخواهید که در خواستش را همراه با دلایل منطقی و قانع کننده ساخته و اگر دلایل کودک منطقی و معقول باشد در آن صورت بهتر است که با تقاضایش موافقت کنید.7. از کودک  بخواهید که جهت رسیدن به پول مودنظرش، انجام کارهای بیشتری غیر از وظایف طبیعی‌اش را بپذیرد؛ مثلا در مرتب کردن اوراق اداری به پدر یا مادرش کمک کند.8. در بسیاری از موارد، پول توجیبی کودک کفاف خریداری اشیای مورد نظرش را می‌دهد ولی کودک از حسابگری لازم بی بهره است، در این حالت فرد باید چگونگی برنامه‌ریزی پولی را به فرزندش آموزش دهد.با آرزوی موفقیت

با سلام خدمت شما، ابتدا از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب کرده‌اید، تشکر می‌کنم.شما کار دشوار و مسئولیت سنگینی را به عهده گرفته‌اید، ولی وجود احساس خستگی و شاید گاه فرسودگی وقتی به این مسأله فکر می‌کنید که وظایفتان را به عنوان یک فرزند از دل و جان انجام می‌دهید، احساس آرامش و رضایت می‌کنید.همانطور که خودتان هم می‌دانید، سپردن مادر به خانه سالمندان برای شما با چنین احساس وظیفه‌شناسی که دارید، راه حل مناسبی نیست.تقریبا همه افرادی که مراقبت از سالخوردگان فامیل را به عهده می‌گیرند، گاهی به درجاتی از احساس خشم، اضطراب و افسردگی می‌رسند؛ زیرا فشار ناشی از بار مراقبت از یک سو و استرس مسئولیتهای دیگری مانند برآوردن نیازهای همیر و فرزندان و کارفرما در صورت اشتغال در بیرون از خانه از سوی دیگر، انرژی روانی‌شان را تحلیل می‌برد پس فکر نکنید فقط شما هستید که دچار این مشکل هستید.1. حتما در طول روز وقتی را به خودتان اختصاص دهید.2. اگر خواهر یا برادر یا خویشاوندی دارید که می‌تواند بخشی از وظیف مراقبت از مادر را در طی روز یا هفته به عهده بگیرد، از درخواست کمک ابا نکنید. گاهی اطرافیان دلشان می‌خواهد کمک کنند ولی نمی‌دانند چگونه.جلسه‌ای تشکیل داده و موضوع را به بحث بگذارید.3. مسئولیتها را در منزل تقسیم کنید، به طوری که همه کارها روی دوش شما نباشد.4. در برخورد با مادرتان آرامش‌تان را حفظ کنید و اگر بهانه‌جویی کرد، با ملایمت و آرامش و با منطق، او را آرام کنید.5. گاهی علت تنش در خانواده آن است که دیگران فکر می‌کنند سالمند، انرژی و وقت شما را به خود اختصاص داده و آنها را از سهمشان محروم کرده است. در این موارد برگزاری جلسه‌ای خانوادگی و گفت‌وگو درباره مسایل موجود به روشن شدن موقعیت و یافتن راه‌حل کمک می‌کند.6. در پایان توصیه می‌کنم اگر فشاری که تحمل می‌کنید سبب احساس دایمی اضطراب و افسردگی شما شده و خواب و اشتهای‌تان را به هم ریخته، برای ارزیابی و کمکهای تخصصی به متخصص اعصاب و روان مراجعه کنید.با آرزوی موفقیت

باز هم از باب یادآوری برای این دخترخانم عرض می‌کنم؛بهترين راهکار این است كه از طريق واسطه‏‌اى مورد اعتماد، نظر طرف مقابل را درباره خود، جويا شويد. مثلا واسطه با ظرافت خاص و تجربه‌اى كه دارد به ايشان بگويد دخترى با فلان شرايط و... آمادگى ازدواج و تشكيل زندگى را دارد و در صورتى كه او مايل باشد خود در اين مسير به او كمك مى‌كند.اطمینان داشته باشید که در صورتى كه پسر عمه شما هم به واقع تمایل به ازدواج با شما را داشته داشته باشد، به طور رسمى و از طريق خانواده از شما خواستگارى خواهد كرد.لازم به ذکر است که فرد واسطه بايد داراى صفاتى؛ همچون دلسوزى، مورد اعتماد و سرّ نگهدار، عاقل باشد و به گونه‌اى عمل كند كه مثلا مى‌خواهد از نظر و ديدگاه او درباره شما مطلع شود، و يا مى‌خواهد دخترى را براى ازدواج به او معرفى كند و از اظهار تمايل و علاقه شما به او (حداقل در مرحله اول) او را مطلع نسازد.مسلما اگر دختر و پسری از تناسب كافى برخوردار باشند و پسر هم به اين دخترخانم تمايل داشته باشد، برای ازدواج اقدام خواهد كرد و گرنه به دنبال فرد مورد نظر ديگرى خواهد رفت.

همانطور که عرض کردم این دخترخانم باید تمام جوانب کار را در نظر گرفته سپس اقدام کنند؛ بنابراین اگر حتی دادن یک پیام مناسبتی، تالی فاسدهایی را به دنبال داشته باشد، در اینصورت باید به کل قید این راهکار را زد.در مورد ازدواج فامیلی هم، می توان قبل از ازدواج، آزمایش ژنتیکی داد و از این جهت مشکل حل شدنی است ولی در مورد اینکه ازدواج فامیلی موجبات درگیری خانواده‌ها و ... می‌شود باید عرض کنم، همانطور که امکان چنین چیزی وجود دارد، آمکان این را هم دارد که ازدواج فامیلی موجبات استحکام خانواده در میان فامیل می‌شود؛ مصادیقش بسیار زیاد است که ازدواج فامیلی نه تنها موجب درگیری در میان فامیل نشده بلکه موجب استحکام میان خانواده‌ها و فامیل شده است. باز هم عرض می‌کنم موفقیت ویا عدم موفقیت بستگی به نگرش و طرزفکر ما آدمها دارد. چه بسا در مناطقی ازدواج با غریبه را به کل ترجیح نمی‌دهند و جالب است که آمار اختلاف و مشکلات در چنین ازدواجهایی زیاد است بنابراین به نوع نگرش و فرهنگ هر منطقه‌ای بستگی دارد که به مقوله ازدواج چگونه فکر می‌کنند.