نقد رسانه

-استعداد خوب است اما نگاه معجزه ای یک شبه به پیانیست شدن پسرک ، بیان وعلتی از طرف کارگردان ندارد.
و همین مسئله پیانیست شدن یک شبه باعث می‌شود که او را در کشتی نگه دارند؟
این از جیب گذاشتن است توسط کارگردان، برای نگه داشتن و ایجاد تعلق 1900 به کشتی!
مسئله دیگر شیر و خط کردن با کلاه است. سرنوشت، عشق و یک کلام همه زندگی اش را به کلاهی بند کرده که در آب افتاد این چه دیدگاه حقیری است؟ پس نقش عقل انسان نامحدود کجاست؟

-او حاضر است برای دیدن پدر و مادر خود دست به هر کاری بزند واین موضوع  باعث خرابکاری‌های زیادی هم می‌شود. این انیمیشن با خط داستانی منظم و منسجم توانسته است محتوای خود را با بهترین شیوه به مخاطب عرضه کند. اگر کودکی دارید که ازمرگ و یا از دنیای بعد از مرگ می‌ترسد، این انیمیشن می‌تواند آرام‌بخشی برای او باشد، انیمیشن آرزوی بزرگ سلما، که به اختصار آرزوی بزرگ هم نامیده می‌شود، علاوه بر محتوایی که راجع به مرگ دارد به خوبی هرچه تمام، فرهنگ غنی مردم کشور مکزیک را به تصویر کشیده است و می‌توان از این لحاظ او را رقیبی برای انیمیشن coco دانست انیمیشنی که وظیفۀ خود را در قبال کشور، فرهنگ و آداب و رسومش به خوبی انجام داده است.
 در این انیمیشن برای شخصیت پردازی عناصر اصلی وقت کافی گذاشته شده و شخصیت های اصلی داستان کامل می‌باشند و در شخصیت پردازی های کاراکترهای مکمل ضعف وجود دارد و در کل می‌توان نمره متوسط را برای شخصیت پردازی کاراکتر های اصلی و فرعی به این اثر داد.

سریال در کنار پرداختن به لایه های زیرپوستی فساد اقتصادی در کشور مسئله اش اما حقارت، طمع و آقا شدن است، این چگونه تحقیرمی‌تواند به عقده بدل شود و طمع آقا شدن چگونه انسان را به نقطه های بی بازگشت برساند!غافل از اینکه طمع شاید انسان را از بردگی انسان دیگری برهاند اما به فرموده امام علی علیه السلام:« بردگی همیشگی است » و انسان را برده امیال حیوانی خویش می‌کند .
و در جایی دریگر حضرت امیر علیه السلام می فرمایند : « قربانگاه عقلها غالبا در پرتو طمعها است» و در این سریال نشان داده می‌شود که بر اثر طمع عقل آن چنان قربانی می‌شود که قتل صورت می‌گیرد و جان انسانی گرفته می‌شود.
و انسانی که برده قدرت طلبی شده وشعله طمع در او روشن شود به نقطه ای می‌رسد که برای فرار از احساس پوچ بودن مجبور است بیشتر بدود، بیشتر بخواهد و در انتها باز هم هیچ و پوچ !

-روایت ایان و بارنی نیز برگرفته از همین شخصیت جویای گنج مولانا است، هر دو به دنبال گنجی هستند که در نزدیکی آنها است ولیکن برای دست یابی به آن گنج ها سفری طولانی و مخاطره آمیز را پیش رو دارند. یکی به دنبال کریستال جادویی و یکی به دنبال پدری که کنارش نبوده و هر دو این گنج ها در کنار آنها بوده کریستال در مجسمه قدیمی شهر و پدر در هیبات برادر.
این انیمیشن که توسط شرکت پیکسار ساخته شده است را نمی‌توان جز قوی ترین کارهای پیکسار دانست ولی نکات قوی هم دارد از جمله رندینگ(فرایند تولید تصویر سازی ماشینی) نور پردازی و تصویر سازی ولی اینها جبران ضعف در ساختار و ضعف در شخصیت پردازی را نمی‌کند.

-رابطه زناشوئی در فیلم های آمریکایی در راستای همین اهداف است و کسی نیست بپرسد که این همه فساد اخلاقی و خیانت -که طبق آمار خود آنها، جامعه و خانواده آمریکایی را به فروپاشی رسانده- محصول کدام تفکر است ؟ دختران جوانی که در سنین پایین در آمریکا مادر شده اند و به تنهایی در حال بزرگ کردن فرزندان خود هستند، محصول کدام تفکر پوسیده هستند؟
کشورهای مورد هجوم این ابر قدرت رسانه ای هم که غافل یا ناتوان از مبارزه با چنین فرهنگ مبتذلی هستند نیز به ست این فروپاشی گام برمی‌دارند.

انیمیشن، یکی از جذاب ترین ژانرهای سینما بوده که با فروش بسیار بالا، به منبع اصلی درآمد نجومی شرکت های سازنده تبدیل شده است.
فیلم های انیمیشن یا به اصطلاح کارتون ها، یکی از پرطرفدارترین و جذاب ترین بخش های هنر صنعت سینما به حساب می‌آیند. این آثار که در چند سال توسط استودیوهای بزرگی از جمله دیزنی، پیکسار، دریم ورکس و سونی پیکچرز راهی سینماهای جهان شده اند، معمولا در کنار بودجه ساخت بالا، از فروش بسیار بالایی نیز برخوردار می‌شوند. تکنیک های طراحی جدید کامپیوتری نیز چند دهه گذشته به کمک این بخش آمده و بر جذابیت بصری افزوده است.
انیمیشن The Mitchells vs. the Machines یا در زبان فارسی «میشل‌ها علیه ماشین‌ها» یکی از جدیدترین آثار ماجراجویی، علمی تخیلی، کمدی، انیمیشنی و خانوادگی شرکت سونی پیکچرز اینترتینمت است که مایکل ریاندا کارگردانی آن را به عهده داشته است.

این سریال برای اولین بار در شبکه الکوثر به آنتن صدا و سیما رفت. همچنین شبکه های معروف المنار و المعارف نیز به پخش این سریال پرداخته اند.
 کارگردانی این سریال برعهده فهد میری، فیلمساز سوری است و تهیه کنندگی کار بر عهده کمال بحرانی است .
نقد و بررسی :
سریال باب المراد، سریالی با محوریت شخصیت بزرگ جهان اسلام حضرت امام جواد علیه السلام است که توانسته مخاطبین زیادی را در کشورهای شیعه نشین به خود جذب کند.
اهمیت این سریال از آن جهت است که متاسفانه در کشورهای اسلامی علی الخصوص ایران، به زندگی پر افتخار پیشوای نهم شیعیان پرداخته نشده است.
زندگانی که سرشار از صلح ،محبت ، کرامت و عدالت خواهی است که می شود مطالب و فیلم های بسیاری از آن تولید کرد و اسلام ناب محمدی را به دنیا شناساند که متاسفانه عامدانه یا جاهلانه به این مسئله پرداخته نمی‌شود .

ظاهرا این سبک فیلمسازی مورد علاقه محمد حسین مهدویان(کارگردان) هست، چرا که او در سریال مستند «آخرین روزهای زمستان» که درباره زندگی شهید حسن باقری بود تقریبا همین رویه را در پیش گرفته و مجموعه خوش ساخت و جذابی هم از آب در آمده بود که به برهه‌های مختلفی از زندگی شهید باقری از کودکی تا زمان شهادت پرداخته بود. در«ایستاده درغبار» تقریبا همین روند را شاهد هستیم و از دوران جوانی تا زمان مفقود شدن این رزمنده را به نظاره می‌نشینیم . فیلم طبیعتا نواقصی هم دارد و انتقاداتی هم به آن وارد است که آن هم طبیعی است و اختلاف سلایق نیز به طور جدی در آن دخیل است.

به نظر نگارنده این بهترین خانه به تصویر کشیده شده تاریخ سینماست، خانه ای که کاراکتر می‌شود.
و به عنوان پناهگاه، محل امن معرفی می‌شود چیزی که واقعا هست و باید باشد.
پدری دلسوز مهربان و با صلابت با همان نقش کنترل کننده اش! مادری به مانند ماهیتش، مادری که بهشت زیر پای اوست و جان فورد این خانواده را می‌سازد، پدر مغر و مادر قلب خانواده !
و روابطی انسانی و عاطفی که به گمانم هیچکس غیر از فورد نمی‌تواند چنین با شکوه حق مطلب را ادا کند .

۲۳ نفر، گروهی از رزمندگان نوجوان ایرانی بودند که در جریان جنگ ایران و عراق در سال ۱۳۶۱ به اسارت نیروهای عراقی درآمدند. این گروه کم سن و سال بین ۱۳ تا ۱۷ سال سن داشتند و اکثراً از تیپ ثارالله کرمان اعزام شده بودند و در اردیبهشت ۱۳۶۱ در مرحله مقدماتی عملیات بیت‌المقدس در مناطق مختلف جبهه اسیر شدند. فیلم آن ۲۳ نفر داستان همین کودکان و نوجوانان است. مهدی جعفری سازنده اثر، کارگردان، مدیر فیلمبرداری و مستندسازاست و ۲۳ نفر را می‌توان اولین اثر بلند سینمایی وی دانست.

-صدا وسیما به عنوان مهمترین و تاثیر گذارترین رسانه کشور متاسفانه نه تنها کمکی به حل این مشکل نکرده است که - عامدانه یا جاهلانه- مسیر عکس را می‌پیماید.
برای مثال :
با نگاهی گذرا به سریال های تلویزیون به سادگی می‌شود فهمید که این نهاد به شکل عجیبی خانواده ایده آل را ،خانواده ای کم جمعیت معرفی می‌کند و پیرو همان شعار "فرزند کمتر، زندگی بهتر" بنا شده اند ، به طوری که در اکثر قریب به اتفاق این آثار، خانواده از چهارنفر تجاوز نمی‌کنند.

-بی شک پدیده ستاره سازی ازغرب آغاز شد و در جهت القای منافع و ایجاد حکومت رسانه ای آنها بر جهان پیش رفت .
در ایران اما این قضیه به نحو عکس اتفاق افتاد .
و شاهد ظهور ستاره هایی بودیم که به طغیان علیه سیستمی که به آنها بها داده بود پرداختند.
خوش بینانه ترین حالت این است که گفته شود این یک طغیان جاهلانه است