به نظر نگارنده این بهترین خانه به تصویر کشیده شده تاریخ سینماست، خانه ای که کاراکتر می‌شود.
و به عنوان پناهگاه، محل امن معرفی می‌شود چیزی که واقعا هست و باید باشد.
پدری دلسوز مهربان و با صلابت با همان نقش کنترل کننده اش! مادری به مانند ماهیتش، مادری که بهشت زیر پای اوست و جان فورد این خانواده را می‌سازد، پدر مغر و مادر قلب خانواده !
و روابطی انسانی و عاطفی که به گمانم هیچکس غیر از فورد نمی‌تواند چنین با شکوه حق مطلب را ادا کند .
دره من چه سرسبز بود، ساخته بی نظیر جان فورد شاعرسینما، این فیلم خود سینماست و سینما تماما این فیلم است.
فیلمی در تایید ارزش ها و سنت ها و قبول ترقی و پیشرفت با حفظ ارزش های سنتی.
خانواده :
به نظر نگارنده این بهترین خانه به تصویر کشیده شده تاریخ سینماست، خانه ای که کاراکتر می‌شود.
و به عنوان پناهگاه، محل امن معرفی می‌شود چیزی که واقعا هست و باید باشد.
پدری دلسوز مهربان و با صلابت با همان نقش کنترل کننده اش! مادری به مانند ماهیتش، مادری که بهشت زیر پای اوست و جان فورد این خانواده را می‌سازد، پدر مغز و مادر قلب خانواده !
و روابطی انسانی و عاطفی که به گمانم هیچکس غیر از فورد نمی‌تواند چنین با شکوه حق مطلب را ادا کند .
معنویت :
نقش کلیسا به عنوان نماینده دین و معنویت درفیلم آنچنان پر رنگ و انسانی است که در زندگی روزمره مردم دره جا باز کرده و بخشی از خوشبختی آنان است .
نقش پر رنگ گروفید – کشیش خوب – در فیلم و حضور او در خوشی ها و سختی ها در کنار خانواده به زیبایی نشان می‌دهد که نگاه فیلمسازبه دین و معنویت چگونه است. به مانند اعضای بدن، حیاتی و مهم !
البته فورد به زیبایی راه مذهب اصیل که پرورش دهنده روح و جسم است را با مذهبی نماهایی که از دین برداشت کوته بینانه و سطحی و خودخواهانه دارند، جدا می کند .
کار :
این فیلم از معدود فیلم هایی است که کار را مقدس می‌شمارد و پله ای برای ترقی و لذت !
صحنه لذت بردن از دریافت حقوق، به زیبایی تمام این حرف را تایید می‌کند و نشان می‌دهد که کار لازم است و از ستون های زندگی . وفیلمساز استادانه تفاوت کودک و بزرگسال را نه در سن که در کار کردن و مسئولیت پذیری نشان می‌دهد. نگاه حسرت بار هیو به استحمام بعد ازکار پدر و برادرانش به خوبی گواه این مطلب است.
آغاز تسلط معدن بر دره و " سقوط " :
فورد ابدا نه سنت را رد می‌کند و نه مدرنیته را بلکه نگاه حفظ توازن است.
دره زمانی از سرسبزی در آمد و به حسرت هیو پنجاه ساله سکانس ابتدائی – که شکوه مندترین افتتاحیه ممکن است – مبدل می‌شود که تمدن خود را مسلط بر ارزش های لازم می‌بیند. معدن به عنوان نماد تمدن با کاهش حقوق خانواده که مهمترین سنت و ارزش است را فرو می‌پاشد و دره دیگر سرسبز نیست . ویرانه است و غمگین !
دره من چه سر سبز بود فیلمی به شدت انسانی، ارزشمند و فوق العاده است و دیدن آن به شدت، به شدت و به شدت توصیه می‌شود.
دره من چه سرسبز بود، ساخته بی نظیر جان فورد شاعرسینما، این فیلم خود سینماست و سینما تماما این فیلم است.
فیلمی در تایید ارزش ها و سنت ها و قبول ترقی و پیشرفت با حفظ ارزش های سنتی.