ببیند دوست عزیز، فضایل اخلاقی نیازمند به پشتوانه هستند، صرف فضایل و اینکه این عمل خوبه و ارزشمند، هیچ الزامی به همراه نداره، هر قانونی که در اجتماع تصویب میشه اگر پشتوانه اجرایی نداشته باشه هرگز موفق نخواهد بود و در مقام اجرا، کسی اون رو اجرا نمی‌کنه.
دوست عزیز، بله در مواقعی که رعایت اصول اخلاقی هیچ ضرری به منافع ما نمی‌زنه، همه رعایت میکنن، همه خوش اخلاقن، همه ادب رو رعایت میکنن، اما مواقعی که آدم احساس میکنه با رعایت اصول اخلاقی منافعش در خطر می‌افتد، اونجا چه کسی اصول اخلاقی رو رعایت میکنه؟ یعنی در مقام اجرا چه پشتوانه ای وجود دارد؟ فرض کنید شما با گفتن یک دروغ و یک معامله ای که دروغ بگید، ده‌ها میلیون سود میکنید، اینجا کدام آدم رو پیدا میکنید که از سود ده‌ها میلیونی بگذره و راست بگه؟؟؟؟
یک انسان مومن با خود می‌گوید اگر هم سود کنم در دنیا، در آخرت مورد مواخذه قرر می‌گیرم و خداوند من را می‌بیند و به خاطر اینکه خدا را راضی کند، دروغ نمی‌گوید. اما ایک انسان بی خدا چرا دروغ نگوید و به سود بیشتر نرسد؟ واقعا چرا؟
فرض کند میدان جنگ است و دشمن می‌خواهد یک نفر را بکشد، بدون شک یک انسان بی خدا چون مرگ را نیستی و نابود شدن می‌داند، هرگز حاضر نمی‌شود جان خود را فدای دیگران کند، بلکه تلاش می‌کند دیگران را فدای خود کند، اما یک انسان مومن چون بهشت و رضای خدا را در انتظار خود می‌بیند، حاضر است از خودگذشتگی کرده و جان خود را فدای دیگران کند.
بنابراین رعایت اصول اخلاقی در مقام اجرا نیاز به پشتوانه دارند، تا پشتوانه و انگیزه ای قوی و محکم نباشد، هرگز انسان در مواقع سخت و مواقعی که منافع او در خطر است اصول اخلاقی را رعایت نمی‌کند. این مطلب در اروپا و آمریکا اثبات شده و در مطلب بالا لینک اون مطالب رو گذاشتم، خودشون میگن در جاهایی که بی خدا زیاد است، جرم و جنایت و تجاوز و ... بیشتر است.
ببیند دوست عزیز، فضایل اخلاقی نیازمند به پشتوانه هستند، صرف فضایل و اینکه این عمل خوبه و ارزشمند، هیچ الزامی به همراه نداره، هر قانونی که در اجتماع تصویب میشه اگر پشتوانه اجرایی نداشته باشه هرگز موفق نخواهد بود و در مقام اجرا، کسی اون رو اجرا نمی‌کنه.
دوست عزیز، بله در مواقعی که رعایت اصول اخلاقی هیچ ضرری به منافع ما نمی‌زنه، همه رعایت میکنن، همه خوش اخلاقن، همه ادب رو رعایت میکنن، اما مواقعی که آدم احساس میکنه با رعایت اصول اخلاقی منافعش در خطر می‌افتد، اونجا چه کسی اصول اخلاقی رو رعایت میکنه؟ یعنی در مقام اجرا چه پشتوانه ای وجود دارد؟ فرض کنید شما با گفتن یک دروغ و یک معامله ای که دروغ بگید، ده‌ها میلیون سود میکنید، اینجا کدام آدم رو پیدا میکنید که از سود ده‌ها میلیونی بگذره و راست بگه؟؟؟؟
یک انسان مومن با خود می‌گوید اگر هم سود کنم در دنیا، در آخرت مورد مواخذه قرر می‌گیرم و خداوند من را می‌بیند و به خاطر اینکه خدا را راضی کند، دروغ نمی‌گوید. اما ایک انسان بی خدا چرا دروغ نگوید و به سود بیشتر نرسد؟ واقعا چرا؟
فرض کند میدان جنگ است و دشمن می‌خواهد یک نفر را بکشد، بدون شک یک انسان بی خدا چون مرگ را نیستی و نابود شدن می‌داند، هرگز حاضر نمی‌شود جان خود را فدای دیگران کند، بلکه تلاش می‌کند دیگران را فدای خود کند، اما یک انسان مومن چون بهشت و رضای خدا را در انتظار خود می‌بیند، حاضر است از خودگذشتگی کرده و جان خود را فدای دیگران کند.
بنابراین رعایت اصول اخلاقی در مقام اجرا نیاز به پشتوانه دارند، تا پشتوانه و انگیزه ای قوی و محکم نباشد، هرگز انسان در مواقع سخت و مواقعی که منافع او در خطر است اصول اخلاقی را رعایت نمی‌کند. این مطلب در اروپا و آمریکا اثبات شده و در مطلب بالا لینک اون مطالب رو گذاشتم، خودشون میگن در جاهایی که بی خدا زیاد است، جرم و جنایت و تجاوز و ... بیشتر است.