امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) وجود وحدت و یکپارچگی میان جبهه‌ی حق را ضروری دانسته و یکی از علت‌های شکست طرفداران حقیقت در مقابل باطل را تفرقه و نافرمانی از امام برشمرده‌اند.
طرفداران حق و حقیقت اگر متفرق شوند و در حقانیت خود وحدت نداشته‌باشند، سبب شکست خود و تسلط دشمن بر آنها می‌شود. امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) در این رابطه می‌فرمایند: «أُنْبِئْتُ بُسْراً قَدِ اطَّلَعَ الْيَمَنَ وَ إِنِّي وَ اللَّهِ لَأَظُنُّ أَنَّ هَؤُلَاءِ الْقَوْمَ سَيُدَالُونَ مِنْكُمْ بِاجْتِمَاعِهِمْ عَلَى بَاطِلِهِمْ وَ تَفَرُّقِكُمْ عَنْ حَقِّكُمْ وَ بِمَعْصِيَتِكُمْ إِمَامَكُمْ فِي الْحَقِّ وَ طَاعَتِهِمْ إِمَامَهُمْ فِي الْبَاطِل... [نهج البلاغه، ترجمه‌ی مرحوم دشتی، خطبه‌ی 25] به من خبر رسيده كه بُسر (فرمانده خونريز معاويه كه هر جا شيعيان را می‌یافت به قتل می‌رساند) بر يمن تسلّط يافته، سوگند به خدا می‌دانستم كه مردم شام به زودى بر شما غلبه خواهند كرد. زيرا آنها در يارى كردن باطل خود، وحدت دارند، و شما در دفاع از حق متفرّقيد! شما امام خود را در حق نافرمانى كرده و آنها امام خود را در باطل فرمانبردارند! آنها نسبت به امام خود امانت‌دار و شما خيانتكاريد، آنها در شهرهاى خود به اصلاح و آبادانى مشغولند و شما به فساد و خرابى...»