حاکم اسلامی باید از ملزومات دنیا به حداقل آن اکتفا نماید و مواردی را که جنبه دنیاپرستی و تجمل‌گرایی دارد کنار بگذارد، و در صورتی که وزیر یا مسئولی خطائی کند، رئیس جمهور باید با صراحت با چنین مفسد اقتصادی برخورد کند.
یکی از شرایط حاکم یا رئیس جمهور، ساده زیستی و برخورد صریح با مفسدان اقتصادی است. حاکم اسلامی باید از ملزومات دنیا به حداقل آن اکتفا نماید و مواردی را که جنبه دنیاپرستی و تجمل‌گرایی دارد کنار بگذارد، و در صورتی که وزیر یا مسئولی خطائی کند، رئیس جمهور باید با صراحت با چنین مفسد اقتصادی برخورد کند. چنانچه حضرت علی (علیه السلام) طی نامه‌ای به منذر بن جارود عبدی یکی از فرمانداران خود، که مرتکب خیانت اقتصادی شده او را چنین سرزنش می‌نمایند: «همانا، شایستگی پدرت مرا نسبت به تو خوشبین نمود و گمان کردم همانند پدرت می‌باشی و راه او را می‌روی، ناگهان به من خبر دادند که در هواپرستی از چیزی فروگذار نکرده و توشه ای برای آخرت خود باقی نگذاشته‌ای. دنیای خود را با تباه کردن آخرت آباد می‌کنی و برای پیوستن با خویشاوندانت از دین بریده‌ای. و کسی که همانند تو باشد، لیاقت پاسداری از مرزهای کشور را ندارد.»(نهج البلاغه، ترجمه دشتی، نامه 71) اکنون سوال این است که کاندیداهای ریاست جمهوری با مفسدان اقتصادی چگونه رفتار می‌کنند. آیا آنها را عزل می‌کنند یا فساد آنها را توجیه می‌کنند؟!