کارهای اجرایی انجام شده در حکومت چهارساله امیرالمؤمنین، راه هرگونه بهانه‌جویی را بر مسئولین بسته است.
امیرالمؤمنین الگوی عملی حکومت‌داری | در جلسات متعددی که با مسئولین کشور داشتم، همواره به‌دنبال ریشه‌یابی این نابسامانی و کمبودها در کشور بودم؛ کمبودهایی که منجر به کاهش حضور مردم در انتخابات و قهر برخی از مردم با صندوق‌های رأی شده است. هر بار که مسئولی را ملاقات می‌کردم، چرایی آشفتگی بازار، تورم سرسام‌آور، گرانی، فقر و... را از او می‌پرسیدم. از میان پاسخ‌های داده شده به سه پاسخ یا بهتر بگویم به سه بهانه مشترک بین آن‌ها رسیدم. این سه بهانه عبارت بودند از:
1. کشور بسیار بزرگ است؛
2. کشور دشمن بسیاردارد؛
3. مدت زمان چهار و یا هشت سال بسیار کم است.
در این مقال با الگوگیری از حکومت علوی ثابت خواهیم کرد که این موارد بهانه‌ای بیش نیست.
در پاسخ به بهانه اول می‌گوییم: درست است که کشور ایران بسیار بزرگ است، ولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام بر مساحتی به مراتب بزرگ‌تر از ایران حکمرانی می‌کردند. حضرت علی علیه‌السلام حاکم بر چنان منطقه وسیعی بودند که کشور ایران با تمام وسعتش شاید به اندازه یکی از استان‌های آن به حساب می‌آمد.
در پاسخ به بهانه دوم می‌گوییم: درست است که ایران دارای دشمن‌های زیاد داخلی و خارجی است و همواره با تحریم‌های متعددی دست و پنجه نرم کرده، ولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام در مدت کوتاه حکومت خود نه‌تنها با دشمنانی به مراتب بیشتر روبه‌رو بود، بلکه در همین مدت کوتاه، وارد چندین جنگ تحمیلی شد که جمل، صفین و نهروان تنها سه جنگ بزرگ آن است.
در پاسخ به بهانه سوم نیز باید بگوییم: مدت زمان حکومت حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام چهار سال و چند ماه بود که تقریبا به اندازه یک دوره ریاست‌جمهوری است. حال چگونه است که مدت زمان دو دوره هشت‌ساله ریاست‌جمهوری را برای سامان دادن به امور مردم کم می‌دانید؟
امیرالمؤمنین بعد از بیست و پنج سال غصب خلافت توسط غاصبین، به حکومتی رسید که از اسلام به‌جز نام آن باقی نمانده بود. مردم در دوران خلیفه سومی که دندان‌هایش از طلا بود، به نان شب محتاج بودند. دغدغه خوراک و مسکن در میان مسلمانان موج می‌زد. دستاورد حکومت سه خلیفه خودخوانده، از بین رفتن دین، دنیا و آخرت مردم بود.
امیرالمؤمنین در چنین شرایطی که از دین و دنیای مردم چیزی باقی نمانده بود و دشمنان داخلی و خارجی همواره در ستیز با حکومت بودند، مدیریت حقیقی اسلامی را به منصه ظهور رساند. هم دین و دنیای مردم را آباد ساخت و هم آخرتشان را تضمین کرد. تنها در مدت چهار سال با مدیریتی بی‌نقص جامعه به‌جایی رسید که خود حضرت فرمود: مردم دیگر دغدغه معیشت و مسکن ندارند.[1]
مسئولین کشور با الگوگیری از حکومت علوی می‌توانند بهترین خدمات را به مردم ارائه داده و مشکلات کشور را حل کنند.
پی‌نوشت:
[1]. بحارالانوار، ج40، ص327.