«روزه» چیزی فراتر از درک نیازمندان

روزه ابعاد گوناگونى دارد، و تاثیرات فراوانى از نظر مادى و معنوى در وجود انسان مى‌گذارد. روزه در واقع تمرین تقواست، انسان یک ماه تمام حتی از بسیاری از حلال‌های الهی نیز خودداری می‌کند، تا در ایام عادی به راحتی بتواند از محرمات الهی چشم‌پوشی کند، لذا مهم‌ترین فایده روزه تمرین تقوا و قوت نفس است.
اما یک بُعد روزه، مربوط به حوزه اجتماعی است که شخص روزه‌دار با گرفتن روزه، از حال فقرا جامعه آگاهی پیدا کند؛ به همین خاطر کسی نمی‌تواند مدعی شود که من به جای یک ماه روزه، یک ماه به فقیران کمک می‌کنم، چون این کار گرچه پسندیده است، ولی نمی‌تواند جایگزین خود روزه شود. زیرا اولا: روزه، از جهات مختلف، تمرین کنترل نفس است، ثانیا: روزه برای سلامتی بدن مفید است.[بحار الأنوار، ج‏59، ص267] ثالثا: اثری که در روزه است و درکی که از حال فقرا با روزه به دست می‌آید، از هیچ کاری حاصل نمی‌شود؛ زمانی‌که انسان خود گرسنه است و با تمام وجود گرسنگی را حس می‌کند،  بهتر حال فقرا و گرسنگان جامعه را درک کرده و برای کمک به آن‌ها بیشتر مشتاق خواهد بود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بحار الأنوار، علامه مجلسی، انتشارت دار إحياء التراث العربی‏، بیروت، 1403 ق.