- شهادت مقام رفیعی است که خداوند آن را نصیب بندگان خاص خود می‌کند و شهداء را در نزد خود روزی می دهد.
خداوند در قرآن کریم یک گروه از مردگان را زنده می داند و آنهم شهداء هستند.(آل عمران/169) اینکه شهادت چه مقامی است که خداوند آنها را نزد خود روزی می دهد از عقول بشری خارج است، ولی علاقه و شوق اهل بیت(ع) به شهادت حاکی از عظمت بی‌نظیر چنین مقامی نزد خدای متعال است.
امیرالمومنین(ع) عشق خود را به شهادت اینگونه بیان می کنند: «به خدا سوگند همراه مرگ (و شهادت) چيزى به من روى نياورده كه از آن خشنود نباشم و نشانههاى آن را زشت بدانم. بلكه من چونان جوينده آب (در شب) كه ناگهان آن را بيابد، يا كسى كه گمشده خود را پيدا كند، از مرگ (و شهادت) خرسندم.» (نهج‌البلاغه، سید رضی، نامه23)
و در جای دیگر فرمود: «بحقيقت اگر شما كشته نشويد (و به شهادت نرسيد) خواهيد مرد، قسم به كسى كه جان على در دست اوست، هزار ضربت با شمشير بر سر من (در مسير شهادت) آسانتر از (تحمّل مرگى است كه) در بستر باشد.» (ارشاد، مفید، ج1، ص238)
در دوره ای که از گوشه و کنار این کشور شهدای مدافع حرم مورد طعنه و کنایه قرار می‌گیرند، کلام امیر مومنان درس بزرگى براى جامعه ما و جوانان عاشق شهادت است كه در هيچ حال، سختىها، گرفتارىها، رفاه‌ها و رسيدن به مقامها و... شهادت و شهيدان را از ياد نبرند و براى هميشه و در تمام حالات اين روحيه را شاداب و با نشاط نگهدارند.
_______________________
شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج‌البلاغه، هجرت، قم، 1414 ق، نامه23.
مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، كنگره شيخ مفيد، قم، 1413 ق، ج1، ص238.