کمک به دیگران

همسر شهید آیه اللّه حاج شیخ علی آقا قدّوسی (ره) می گوید:
ایشان یك گروه از بچّه ها و نزدیكان را سراغ داشتند كه هر سال یك ماه مانده به عید می رفتند و اندازه لباس آنها را می گرفتند و نمره كفش آنها را می پرسیدند و برای آنها لباس و كفش تهیه می كردند.
حتّی یادم هست یك سال خانواده ای آمدند كه خیلی بچّه داشتند. یكی یكی اندازه بچه ها را گرفت تا برایشان كفش و لباس تهیّه كند.
من به ایشان گفتم : شما كه برای اینها لباس می خرید بچّه های ما: محمّدحسن و محمّدحسین نیز هم سن این ها هستند. پس چرا برای این ها چیزی نمی خرید؟
ایشان پاسخ داد: این ها خودشان می دانند عید ما روزی است كه یك زندانی وجود نداشته باشد. عید روزی است كه همه خوش باشند. ایشان با خانواده هایی كه شوهرهایشان زندانی بودند سر می زدند، مایحتاج آنها را می خریدند و شب ها به منزل آنها می بردند.
حتّی به منزل نمی گفتند كه كجا می روند. یك روز برادرش آمد و سراغ او را از من گرفت . گفتم : رفت بیرون . پرسید: این موقع شب كجا رفته ؟
گفتم : نمی دانم . گفت : می روم دنبالش . وقتی رفت و برگشت دیدم خیلی در فكر فرو رفته . بعدها گفت : می دانی آن شب علی آقا كجا رفته بود؟ گفتم : نه .
گفت : او را پیدا كردم در حالی كه دیدم به درب خانه ای رفت و به خانواده فلان آقایی كه در زندان بود كمك كرد. این ماجرا مربوط به زمان شاه بود.
داستانهايي از علما/عليرضا حاتمي