نشانه‌های شیعه نزد امام باقر (علیه السلام)

کلماتی وجود دارند که بار معنایی بسیار زیادی دارند ولی در اثر گذشت زمان و سهل‌انگاری در نزد ما از آن معانی بلند فاصله می‌گیرند. از جمله آنها واژه شیعه است. در عظمت شیعه کافی است بدانیم  که در روایات واژه«قوم» در آیه «فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ»[مائده/54] به امام علی(علیه السلام) و شیعه ایشان تطبیق داده شده است.[تفسیر فرات کوفی، ص123] ما معمولا ادعای تشیع داریم ولی باید خود را با ملاکهای تشیع بسنجیم. امام باقر(علیه السلام)می‌فرمایند: «شيعيان ما نيستند مگر كسانى كه از خدا تقوى دارند و او را اطاعت كنند و نشانه‏‌اى ندارند جز تواضع و خشوع و أداء امانت و كثرت ذكر خدا و روزه و نماز و خوش كردارى به پدر و مادر و رسیدگی به همسايگان فقير و مستمند و قرض دار و يتيم، و راست‏گوئى و قرآن خواندن و حرف نزدن با مردم جز با سخن نیک، و آنان در هر چيزى امين قبيله خود باشند.»[ ترجمه تحف العقول، ص305]
پی نوشت
تحف العقول‏، ابن شعبه، حسن بن على‏(قرن 4)، مترجم: كمره اى، محمد باقر، مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: كتابچى‏، تهران‏، سال چاپ: 1376 ش‏، چاپ: ششم، ص305.