- اینکه مشاهده می کنیم اسلام با بعضی از جرایم مانند مسائل جنسی و بی‌عفتی سخت برخورد می کند، بخاطر حفظ جامعه از آلودگی و صیانت جامعه از گسترش فرهنگ غلط است.
اگر پدر و مادر مهربانی فرزند خویش را به خاطر اینكه دست به چیزهای خطرناک زده‌است به كتك سختی تهدید كند، متهم كردن این پدر و مادر به خشونت، عقلانی است؟ بسیاری از مجازات‌ها اگرچه به ظاهر خشن هستند اما عملا در حد یك تهدید برای بازدارندگی است. دین اسلام دین مهربانی و محبت است تاجایی که کتاب هدایت این دین با نام بخشنده و مهربان آغاز می شود و همچنین پیامبر آن نیز به صفت مهربانی مشهور و برای گسترش رحمت آمده است «وَ ما اَرْسَلْناكَ اِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين [انبیاء/107] ما تو را جز برای رحمت جهانيان نفرستاديم.» ازاین‌رو اسلام قوانینی که وضع می‌کند نیز همراه رحمت و مهربانی است. دستورات مكتب اسلام را باید تشبیه به يك طبيب ماهر کرد که هدف او تشخيص و بهبود یک بیماری است تا به‌تدريج به وضع طبيعی خود برگردد. در غير اين صورت، این بیمار پيكر اجتماع را آلوده می‌كند. از اين رو، اگر دستور می‌دهد تا دست سارقين را قطع و يا زناكار را دست بسته سنگسار كنيد در حقيقت بر پيكر اجتماع مرهم می‌گذارد. چنان كه پزشک يک عضو، را قطع و با قطع آن باعث تضمين سلامت جسم انسان می‌شود، به‌همين دليل خداوند در جرايم مهم مرتبط با عفاف و امورجنسی به‌سختی برخورد می‌کند. زيرا اِعمال تسامح در مورد كسی كه به درجه‌ای از بی‌عفتی رسيده كه در برابر چهار نفر یا باداشتن شوهر، وقيحانه مرتكب چنين عملی شده، نتيجه‌ای جز فساد و آلودگی اجتماع ندارد.