اخلاق اجتماعي

عزت و افتخار با افتادن در دامان خدا اتفاق می‌افتد؛ نه با توسعه جلوه‌های دنیایی.

اگر در دنیای پیرامون خود تفکر و تدبر کنیم، اذعان خواهیم داشت که همه ما انسان‌ها در این دنیا مسافری بیش نیستیم؛ مسافری که بر قطار زندگی سوار شده و به سمت مقصد مشخصی در حرکت است؛ حال مقصد بهشت یا مقصد جهنم.

یکی از مهم‌ترین انواع آداب معاشرت مربوط به اصول صحبت و رفتار در مکان‌های اجتماعی است. این اصول فرد را از هنجارها و رفتارهایی که برای جامعه قابل قبول است آگاه می‌سازند.

امر به معروف وقتی اثرگذار است که قالب آن همچون محتوای آن معروف باشد.

مؤمن نه غیبت می‌کند و نه غیبت می‌شنود. بلکه فراتر از آن تا بتواند جلسه غیبت را مدیریت می‌کند.

اگر امر به معروف ونهی از منکر به شکل صحیح و اصولی در جامعه اجرا شود، با استقبال چشم‌گیر مردم به این فریضه الهی مواجه خواهیم شد و معارف دینی به شکل خوبی در جامعه گسترش پیدا خواهد کرد.

هر آزادی پسندیده نیست و هر محدودیتی ناگوار نیست.

حیا و عفاف همانند سنگری قوی و فولادی، افراد را از گزند انسان‌های شیطان صفت در امان نگه می‌دارد، و آثار و برکات فراوانی در دنیا و آخرت عایدشان می‌شود.

زیبایی ظاهر و باطن خود را تنها با خدای متعال معامله کنیم تا به سودی شگفت‌انگیز دست یابیم. از اصول اولیه چنین معامله‌ای، تسلیم شدن در برابر فرمان الهی و دوری از وسوسه‌های شیطانی است.

مزاح، شوخ‌طبعی و طنزگویی برای غم‌زدایی از چهره‌ها مورد سفارش همه ادیان الهی است. خداوند متعال کسی که میان جمعی مزاح و شوخ‌طبعی کند تا به دیگران خوش بگذرد را دوست دارد. فرهنگ‌سازی لطیفه‌گویی و شوخ‌طبعی، کلید ورود به جامعه سالم است.

اگر تنها اقدامات و فعالیت‌های چند ماه اخیر اپوزیسیون و براندازان جمهوری اسلامی را مورد ارزیابی و تأمل قرار دهیم به‌خوبی به ماهیت خون‌آشامی آنها پی خواهیم برد؛ اقداماتی همچون: تجزیه آب‌وخاک ایران، به‌آتش‌کشیدن مراکز دولتی، کشته‌سازی، ترویج خشونت و ناهنجاری، نافرمانی اجتماعی و... .

عفاف و حجاب، یک اصل شرعی و عقلائی است که رعایت آن بر همگان لازم و ضروری است. نبود برنامه جامع آموزشی و تربیتی در کشور و سهل‌انگاری و بی‌توجهی برخی از مسئولان و مدیران، سبب شده تا مسائل ارزشی نظیر حجاب و عفاف به‌تدریج به حاشیه رود و تحت‌الشعاع مسائل اقتصادی و سیاسی قرار گیرد.