مباهله و آدابش

روشن شدن راه حق آنقدر اهمیت دارد که بعد از بحث کردن و عناد ورزیدن شخص از پذیرش حق، خداوند مباهله کردن را جایز کرده است. معنای مباهله‏ نفرين كردن دو نفر علیه همديگر است. [النهاية في غريب الحديث والأثر، ج‏1، ص167] مباهله‏ در صورتى انجام مى‏‌گيرد كه دو نفر كه با همديگر بحث مى‏‌كنند به جايى نرسند و هيچ كدام نتواند ديگرى را قانع كند در این حال آنها كه مدعى قطعيت مدعاى خود هستند امر را به خدا واگذار مى‏‌كنند به اين ترتيب كه از خدا مى‏‌خواهند كه مدعى ستمكار و ناحق را نابود كند. این آخرین حربه برای اثبات عقاید حق است. این رسم مختص دین اسلام نیست. در یهودیت و مسیحیت[ترجمه إرشاد القلوب، ج‏2، ص287] و مذهب حنفاء که مذهب اجداد طاهر پیامبر(صلی الله علیه و آله) است هم مباهله وجود دارد.[ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏4، ص113] برای مباهله در روایات آدابی وارد شده است: سه روز روزه گرفتن، غسل کردن، بین الطلوعین نفرین کردن، انگشتان دست خود را در انگشتان دست خصم گره زدن، دعای مخصوص خواندن و درخواست نفرین اول بر خود و سپس برای طرف مقابل ... .[ترجمه أصول الكافي، ج‏4، ص279] در تاریخ اسلام غیر از مباهله معروف پیامبر با مسیحیان نجران موارد بسیاری ذکر شده است.
پی نوشت
ترجمه ارشاد القلوب، ديلمى، حسن بن محمد(841 ق)‏، مترجم: سلگى نهاوندى، على‏، ناشر: ناصر، قم‏، سال چاپ: 1376 ش‏، چاپ: اول‏ ج‏2، ص287.
ترجمه من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، محمد بن على‏(381 ق‏)، مترجم: غفارى، على اكبر وغفارى، محمد جواد و بلاغى، صدر، مصحح: غفارى، على اكبر، نشر صدوق‏، تهران‏ 1367 ش‏، چاپ: اول‏، ج‏4، ص113.
ترجمه أصول الكافي‏، كلينى، محمد بن يعقوب‏ (329 ق‏)، مترجم: مصطفوى، سيد جواد، كتاب فروشى علميه اسلاميه‏، تهران‏، 1369 ش‏، چاپ: اول‏، ج‏4، ص279.
النهاية في غريب الحديث و الأثر، ابن اثير جزري، مبارك بن محمد، مصحح: طناحى، محمود محمد، موسسه مطبوعاتي اسماعيليان‏، قم‏، 1367 ش‏، چهارم‏؛ ج‏1 ؛ ص167.