لبخند؛ یکی از ضرورت های جامعه

اصل در اسلام، شادبودن و پرهیز از غصه و ناراحتی است؛ تا جایی که در قرآن کریم، شادبودن، به عنوان یکی از نشانه های دوستان خدا بیان شده است. (1) اما با این حال، چرا برخی از مردم، اسلام را مساوی با غم و اندوه می دانند؟

یکی از دلایل مهم، عملکرد بعضی از متدینین است! و دلیل چنین رفتاری از مردم مذهبی هم فهم نادرست و ناقص از آموزه های اسلامی است. به این حقیقت تلخ، از زبان آیت الله شهید مطهری (رحمه الله) توجه کنید: «برخی مقدس مآب های ما همیشه از مردم دیگر، بهای مقدسی می خواهند، همیشه چهره های عبوس و اخم های در هم کشیده دارند و هیچ وقت حاضر نیستند یک تبسم به لبشان بیاید؛ گویی لازمه ی قدس و تقوا، عبوس بودن است.» (2)

در این میان، بعضی از اقشار خاص - که نقش اساسی در جامعه ی مذهبی دارند- هم ناخواسته در جهت ترویج ایده ی غلطِ «محوری بودن غم» در اسلام، حرکت می کنند که البته مورد نکوهش بزرگان دین هم قرار گرفته اند: «بارها ... اعتراض كرده ام كه جلسه جشن مولودی را به مجلس عزاداری تبدیل نكنند... روضه خوانی خوب است اما نگذارید وانمود شود كه عواطفی كه مردم نسبت به ائمه دارند در گریه و عزاداری منحصر است.» (3)

اینجا انتهای نوشته است؛ اگر دوست داشتید بعد از خواندن جمله ی زیر، با یک لبخند ما را مهمان بفرمایید:

«يكى از ضرورتهاى جامعه، لبخند است. لبخند يكى از نيازهاى زندگى انسان است. زندگىِ بى‌شادى و بى‌لبخند، زندگى دوزخى است. زندگى بهشتى، زندگى با لبخند است.» (4)

پاورقی:

1- «أَلا إِنَّ أَوْلِيَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ» (یونس/62) ... یعنی: آگاه باشيد، كه بر دوستان خدا نه بيمى است و نه آنان اندوهگين مى‏شوند.

2- سیری در سیره نبوی، ص 239 - 240

3- بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مداحان/ یازده اردیبهشت 1392

4- بیانات رهبر معظم انقلاب در ديدار مسئولان سازمان صدا و سيما‌‌/ یازده آذر 1383