برخورد شخص اول مملکت با فساد اقتصادی

در چند روز گذشته شاهد این بودیم که قوه قضائیه سلطان سکه، وحید مظلومین و معاونش را بخاطر فسادهای اقتصادی به دار مجازات آویخت و اعدام کرد و همچنین چند قاضی متخلف در دستگاه قضایی با آنها برخورد شده است که این نوع برخوردها نشان از عدم مسامحه و برخوردی جدی با مفسدان در دستگاه قضایی بعد از انقلاب بشمار می‌رود.
اگر چه بعضی از منتقدان برخورد جدی‌تر را با افرادی که در رده‌های بالاتر هستند از دستگاه قضایی خواستار شدند ولی همین نوع برخوردها می‌تواند نشان از مبارزه و برخورد با مفسدین باشد. در حالی که قبل از انقلاب مفسدین در بالاترین رده‌ها حتی خانواده‌ی شاه مانند خواهر و داماد ایشان بشمار می‌رفتند که نه تنها برخوردی با آنها صورت نمی‌گرفت، بلکه چشم پوشی هم می‌شد و شرایط ایجاد فساد بیشتری برای آنها ایجاد می‌گردید.
از جمله‌ی این مفاسد:
1ـ فریدون هویدا در ارتباط با فساد مالی حاکم در خانواده شاه چنین می نویسد:
«فسادی که درون دربار شاه وجود داشت حقیقتاً ابعاد وحشتناک به خود گرفته بود، برادران و خواهران شاه به خاطر واسطه گری برای عقد قرارداد بین دولت ایران و شرکت‌هایی که گاه خودشان نیز جزو سهامداران عمده آنها بوده حق العمل‌های کلانی به چنگ می‌آوردند ولی گرفتاری اصلی در این مساله فقط رشوه خواری یا دریافت حق کمیسیون توسط خانواده سلطنت نبود، بلکه اقدامات آنها الگویی برای تقلید دیگران می‌شد و به صورت منبعی در آمده بود که جامعه را در هر سطحی به آلودگی می‌کشانید...سرازیر شدن ثروت‌های هنگفت به جیب این و آن در موقع عقد قراردادها گاه می‌شد که رسوایی‌هایی را نیز به دنبال می‌آورد.چنانکه یکبار کمیسیون تحقیق سنای آمریکا افشا کرد که در جریان یکی از معاملات با کمپانی‌های آمریکایی عده زیادی از جمله شوهر خواهر شاه و فرمانده نیروی هوایی ایران (ارتشبد خاتمی) به اتفاق پسر بزرگ اشرف رشوه هنگفتی دریافت کرده‌اند.» [1]

2ـ شاه همواره سعی می‌کرد مساله فساد مالی در خانواده سلطنتی را به نحوی توجیه کند. بنابر این گاه می‌شد که نظرهای مضحک و عجیب و غریبی هم اظهار می‌کرد.از آن جمله پاسخ شاه به پرسش خبرنگار فرانسوی اولیویه وارن که پرسید: گفته می‌شود که فساد بخشی از اطرافیان شما را هم در امان نگذاشته است.
گفت: همه چیز ممکن است ولی در این مورد بخصوص (فساد مالی) باید بگویم که این فساد نیست بلکه مثل بقیه رفتار کردن است، یعنی مثل کسانی که کاملا حق کار کردن و معامله کردن را دارند، به عبارت دیگر اطرافیان من هم حق دارند در شرایط مشابه با دیگران برای امرار معاش خود فعالیت داشته باشند. [2]

این دو مورد نشان از نوعی بی خیالی دربار و شخص خود شاه نسبت به فسادهای اقتصادی افراد نزدیک یا دولتمردان زمان خودشان است. اگرچه اراده‌ی جدی قوه قضائیه و مسئولین کشور برخورد با مفسدین است و در طی چند روز گذشته بارقه‌های امید به دل مردم تزریق شده است اما توقع مردم از قوه قضائیه برخورد جدی تری با مفسدین بالاخص افراد رده بالا و مسئولین بدون هیچ گونه اغماض و چشم پوشی است.

پی‌نوشت:
1). فرویدون هویدا، سقوط شاه، 1373، اطلاعات، ترجمه ج.ا. مهران، ص 89.
2). شیر خورشید، انتشارات امیر کبیر، 1356، ص 214.