پرسش خدای عالم در قیامت از سر جهل -نعوذبالله- نیست؛ بلکه برای اقرار، اسکات و اتمام حجت است.
در قرآن آمده: «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ [صافات/24] و بازداشتشان نماييد كه آن‌ها مسؤولند». آتئیست ها می‌گویند: مگر خدا دارای علم مطلق و بیکران نیست، پس چه چیزی را در فردای قیامت می‌خواهد سوال کند؟
در پاسخ می توان گفت: سوال، لزوما و همیشه برای دریافت آگاهی نیست. حضرت حق اگر از انسان پرسشی دارد، پرسش از سر جهل(نعوذبالله) نیست؛ بلکه برای اقرار، اسکات و اتمام حجت است. این یک روش مالوف و مورد پذیرش در جهان انسانی است. بسیار پیش میآید که معلم یا پدر، دانش آموزی را که در انجام تکالیف کوتاهی کرده به پرسش می‌گیرد که: مگر جلسه‌ی پیشین نگفتم این را بنویسید؟ و یا مگر بار قبل تنبیه نشدی؟ و ... حال سوال این است که آیا آموزگار برای کسب آگاهی و رفع جهل می‌پرسد و یا الزام و اسکات دانش آموز؟ خداوند متعال نیز همینگونه است و برای اتمام حجت و سکوت بندگان از آنان سوال می‌پرسد.