خداوند متعال برای انسان مقاماتی قرار داده که باید با سعی و تلاش، خود را به آن برساند و از طرفی هم اگر از مسیر حق منحرف شود نه این که به آن مقامات عالیه نرسیده، بلکه به ادنی مرتبه هم نزول کرده، پس باید خود انسان قدر خویش را دانسته و برای تکامل روح خود مسیر حق را دنبال کند، اینجاست که خداوند هم آن را در این راه پر فراز و نشیب یاری می‌کند.
خداوند برای این راه راهنماهائی قرار داده که هم در درون هستند، من جمله: فطرت، عقل و وجدان اخلاقی و هم در برون، که پیامبران و ائمه سلام الله علیهم و در امتداد آنها بزرگان و عالمان دینی را قرار داده که در این مسیر انسان را راهنمائی کرده و او را به سرمنزل مقصود برسانند.
و این لطف و کرامت خداوند شامل همه بندگانش حتی گنه‌کاران هم می‌شود نمونه‌ی آن را در قصه‌های قرانی می‌توان پیدا کرد.
خداوند در سوره طه آیه‌ی 43 به موسی و هارون علیها السلام می‌فرماید «اذْهَبا إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى» به سوى فرعون برويد كه او سركشى كرده است. و در ادامه می‌فرماید «فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشى» و با او به نرمى سخن گوييد باشد كه او پند گيرد يا بهراسد.
اولا: خداوند حتی فرعون را هم رها نکرده.
ثانیا: پیامبر زمان را همراه با جانشینش به نزد فرعون می‌فرستد.
ثالثا: می‌فرماید با او به نرمی سخن بگوئید مبادا با تندی و خشونت با او رفتار کنید.
پس من هرچند که گنه‌کار باشم از فرعون که بدتر نیستم خداوندی که به بهترین مخلوق زمان خود می‌گوید به نزد فرعون برو و با او با نرمی سخن بگو به یقین مرا رها نکرده