در یکی از نوشته‌های گذشته[1] آوردیم که که آنچه در جمهوری اسلامی ایران حاکم است؛ شخص فقیه نیست. امام خمینی رحمه‌الله و رهبری معظم انقلاب، شخصشان حاکم بر مملکت اسلامی نیستند. بلکه بالاتر از آن شخص امام معصوم علیهم‌السلام و پیغمبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله بر بلاد اسلام حکومت نمی‌کنند بلکه این دین خدا و قوانین الهی هستند که حکومت می‌کند. در اين طرز حكومت، حاكميت منحصر به خداست و قانونْ فرمان و حكم خداست. شخص فقيه حكومت نمي‌كند، بلكه «شخصيت فقيه» كه همان فقاهت، عدالت، مدير و مدبر بودن و شرايط برجسته رهبرى است، حكومت مي‌كند.
در آنجا مطالبی از امام و علامه جوادی آملی آوردیم و اکنون در این پست کلامی از شاگردِ امام و دوستِ علامه؛ استاد شهید مرتضی مطهری به بیانی دیگر می‌آوریم.
شهید مطهری ولایت فقیه را ولایت ایدئولوژیک می‌داند. وی اسلام را یک ایدئولوژی و ولی فقیه را یک ایدئولوگ معرفی می‌کند: «ولایت فقیه این نیست كه فقیه خودش در رأس دولت قرار مي‌گیرد، خودش مي‌خواهد عملا حكومت كند و مجرى باشد. نقش فقیه در یك كشور اسلامى كه ملتزم و متعهد به اسلام است و اسلام را به عنوان یك ایدئولوژى پذیرفته است نقش یك ایدئولوگ است نه نقش یك حاكم. وقتى كه مردم آن ایدئولوژى را پذیرفتهاند قهرا براى ایدئولوگ هم نقشى قائل هستند یعنى اوست كه نظارت مي‌كند بر این كه این ایدئولوژى درست اجرا مي‌شود یا نه، آیا این شخص كه مي‌خواهد رئیس دولت بشود و به عنوان مجرى قانون در كادر اصول این ایدئولوژى حركت كند صلاحیت چنین كارى را از نظر آن ایدئولوژى دارد یا ندارد؟»[2]
منابع:
[2] مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى، ج 24، ص 333