کشتی نجات فقط اهلبیت(علیهم السلام) می باشند.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْفُلْكِ الْجَارِيَةِ فِي اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ يَأْمَنُ مَنْ رَكِبَهَا وَ يَغْرَقُ مَنْ تَرَكَهَا الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ وَ اللَّازِمُ لَهُمْ لَاحِقٌ»«خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست، آنان كه كشتى روان در موجها دريا هستند، كه هر كس بر آن سوار شود ايمن و آسوده، و هر كس سوار نشود غرق مى گردد، هم ايشان كه هر كس بر آنان پيشى گيرد از دين خارج گشته، و هر كس از آنان عقب ماند و از ايشان تبعيّت ننمايد، به هلاكت مبتلا مى گردد، و تنها كسى كه پيوسته همراه آنان باشد به ايشان مى پيوندد.»
می توان گفت این فقره از صلوات توضیحی است مختصر از حدیث سفینه نوح که حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) در مورد اهلبیت (علیهم السلام) فرمودند که :«إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي فِيكُمْ كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)، مِنْ دَخَلَهَا نَجَا، وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ.»«همانا مثل اهل بیت من در میان شما مثل کشتی نوح (علیه السلام) می باشد هرکس که داخل این کشتی نجات شود، نجات پیدا می کند و هر کسی که از آن روی برگرداند و تخلف کند، غرق می شود.»(1)
پس اگر کسی وارد این کشتی نجات شود از طوفانها و شداید دنیای مهلک و غرق کننده، نجات پیدا می کند و به ساحل امن ایمان می رسد، ورود به این کشتی نجات فقط پیروی از دستورات و فرمایشات حضرات معصومین (علیهم السلام) می باشد. هرکس به همراه ایشان، دنباله رو ایشان باشد به ساحل نجات و آرامش می رسد، ولی اگر کسی بر ایشان پیشی گیرد، می شود خوارج، هرکس از ایشان عقب بیفتد و از ایشان تبعیت نکند به هلاکت می افتد، فقط کسی که ملازم و همراه ایشان باشد به حق و حقیقت می رسد.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدِ الْكَهْفِ الْحَصِينِ وَ غِيَاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَكِينِ وَ مَلْجَإِ الْهَارِبِينَ وَ عِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِينَ»« خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست، هم ايشان كه پناهگاه محکمی برای پناهندگان، و يار و یاور درماندگان بيچاره و ذليل، و پناهگاه گريختگان و نگاه دارنده چنگ زنندگان و پناهجويان مى باشند.»
آری هر کس بخواهد از شر شیاطین انس و جن، به پناهگاهی محکم روی آورد، باید در زیر لوای محمد و آل محمد در آید؛ هرکس بخواهد ازشداید روزگار به سلامت بگذرد باید به دژ محکم اهلبیت پناهنده شود، تا به سلامت از پرتگاههای روزگار به سوی سعادت و نیک بختی رهسپار شود.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً كَثِيرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضًا وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَدَاءً وَ قَضَاءً بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ»«خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست، درود و رحمت بسيارى كه موجب خشنودى ايشان، و برآورده نمودن حقّ محمّد و آل محمّد عليهم السّلام گردد، به حول و قدرت تو، اى پروردگار عالميان.»
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الْأَبْرَارِ الْأَخْيَارِ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ حُقُوقَهُمْ وَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَ وَلَايَتَهُمْ»« خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست، آنان که بندگان پاک و نیک کردار و برگزیده ی تو اند، کسانی که رعایت حقوقشان را بر ما واجب کرده ای، اطاعت و ولایت ایشان را برما فرض و واجب قرار داده ای.»
آری داخل شدن بر کشتی نجات باید به همراه رعایت حق و حقوق ناخدایان این کشتی باشد و باید در سفری پر مخاطره به ولایت و سرپرستی این راهنمایان گردن نهاد.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اعْمُرْ قَلْبِي بِطَاعَتِكَ وَ لَا تُخْزِنِي بِمَعْصِيَتِكَ وَ ارْزُقْنِي مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِمَا وَسَّعْتَ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ نَشَرْتَ عَلَيَّ مِنْ عَدْلِكَ وَ أَحْيَيْتَنِي تَحْتَ ظِلِّكَ »«خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و دلم را با طاعت خود آباد گردان، و با معصيت و نافرمانى ات که کرده ام رسوايم مگردان، و روزى ام كن همدردى با كسانى كه روزيت را بر آنان تنگ فرموده اى، با آنچه از فضل و کرمت بر من وسعت داده و با عدالتت بر من گسترانده ایی، و مرا در زیر سایه ات زندگی داده ای.»
آری در هنگام دعا باید دست در دست ابرار و نیکان به درگاه خدا رفت تا خدا بخاطر ایشان، آن دعا را مستجاب گرداند، همانطور که امام صادق (عليه السلام) فرمود: هر كه بدرگاه خداى عز و جل حاجتى دارد بايد باصلوات بر محمد و آل محمد شروع كند، و سپس حاجت خود را بخواهد، و در آخر هم باصلوات بر محمد و آل محمد پايان دهد، زيرا كه خداى عز و جل كريم تر از آن است كه دو طرف (دعا) را بپذيرد، و وسط (دعا) را واگذارد (و به اجابت نرساند) زيرا صلوات بر محمد و آل محمد محجوب نيست (مستجاب است و برآورده می شود).(2)
1- امالی شیخ طوسی ص 349
2- أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج4، ص: 252