راه رسیدن به خدا چیست

راه رسیدن به خدا چیست

سفارشات استاد بزرگوار حسن زاده آملی در جمع دوستان طلبه
باید گفتارمان قال الله باشد، کنار سفره ی قرآن باشیم و بهره برداری بسته به این است که اشخاص دور این سفره که باشند، و هاضمه ها چقدر باشد! داریم که قرآن (القرآن مادبه الله) یعنی قرآن سفره معرفت الهی است، قرآن ادب آموز است و ادب یعنی نگاه داشتن حد هر چیز. قرآن انسانها را فرشته خوی می‌کند و شما خودتان را آمادگی دهید که در این اقیانوس، غواصی کنید. هر کس هر چه می‌خواند بداند که :
انما یعرف القرآن من خوطب به. قرآن روح است و روایت‌ها بدن قرآنند، ظل قرآنند، بیانگر قرآنند! دنیا را ول کنید، دنیاخودش تامین می‌شود.در حدیث هست که :ای دنیا، هر کس به دنبالت آمد خسته‌اش کن و هر کس به تو اعراض کرد بدنبالش برو. بله دنیا خودش تامین می‌شود.

ما همه باغ را دیده‌ایم، اگر نهال زیر نظر باغبان باشد رشد می‌کند، شما کشیک نفس بکشید؛ مراقب خودتان باشید، بدانید که فقط یک رنگ داریم: صبغه الله. باران از اول بی‌رنگ است، فسالت او دیه بقدرها، بعد که با خاک نشین‌ها همنشین میشود، بو می‌گیرد، رنگ می‌گیرد، القلب حرم الله فلا تسکن فی حرم الله غیر الله، دل شما حرم الله است نگذارید که در این حرم بیگانه بیاید:
منظر دل نیست جای صحبت اغیار، جز خدا را در این حرم راه ندهید،کشیک نفس و مراقبت نفس را از یاد نبرید. امام محمد باقرعلیه السلام فرمود: گناه نقطه ظلمانی در دل و ثواب نقطه نورانی است، اگر چنانچه نقطه گناهی در دل باشد، خطور خطیره‌ای باشد، این نقطه را نگذارید ریشه بدواند، گوشمالی‌اش دهید.

اگر زیاد شود، دل مثل کاسه‌ای می‌شود که دهانه‌اش رو به زمین است و پشت‌اش به آسمان است! ظرف دل اگر بسوی آسمان باشد فیض می‌گیرد، این گناه است که دل را سرنگون می‌کند، انسان را مثل حیواناتی می‌کند که همیشه پوزه‌شان به زمین است و هرگز سر به آسمان ندارد. گناه انسان را پلید می‌کند، فکر انسان را هم از نازک بینی باز می‌دارد.
سعی کنید با نامحرمان تماس نداشته باشید چه زن باشد و چه مرد! چرا که هر کس که با خدا انس نداشته باشد نامحرم است!! (1)

ائمه و پیشوایان پیوسته براى تكامل خود تلاش می‏‌كردند. آنها با انجام اعمال صالح و عبادت و راز و نیاز در این مسیر گام بر می‌داشتند.امام سجاد علیه السلام در دعای مکارم الاخلاق مى‏‌فرماید: «الهى لا تدع خصلة تعاب منّى الّا اصلحتها»خدایا اگر خصلت بدى در من وجود دارد، آن را اصلاح فرما.

به امام سجاد علیه السلام گفتند: چقدر عبادت می‌كنى؟ امام اشك می‌ریزد و می‌فرماید:عبادت من كجا و عبادت على علیه السلام كجا؟

به على علیه السلام ‏می‌گویند چرا براى عبادت این همه خود را به زحمت می‌اندازى؟جواب می‌دهد: عبادت من كجا و عبادت پیامبر كجا!
یكى از همسران پیامبر به او عرض می‌كند: یا رسول اللّه! خداوند كه این همه به شما لطف دارد و آمرزیده هستى، چرا این همه خودت را به زحمت می‌اندازى؟!پیامبر پاسخ مى‏‌دهد: آیا بنده شكرگزارى نباشم.

پیامبر آنچنان در مسیر كمال به تلاش و مجاهده پرداخته بود كه خداوند به آن‏ حضرت می‌فرماید: «طه ما انزلنا علیك القرآن لتشقى‏»  اى پیامبر! ما قرآن را بر تو نازل نكردیم كه خود را به مشقت افكنى! (2)

در حدیثى پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله می‌فرماید: «ما عرفناك حقّ معرفتك» (3)خداوندا! ما هیچ گاه تو را آنگونه كه شایسته است نشناختیم.

درس بسیار ارزنده‏‌اى كه از این مطالب می‌توان آموخت آن است كه ما هیچ گاه نباید به آن چه اندوخته‏‌ایم، دلخوش باشیم. ما نباید به مسافت و راهى كه طى كرده‏‌ایم، توجه كنیم، زیرا ممكن است دچار غرور شویم و از حركت باز بمانیم. بلكه باید همیشه به جلو نگاه كنیم و مسیر طولانى را كه باید بپیمائیم و كارهاى ناتمامى را كه باید به پایان برسانیم، در نظر داشته باشیم. به چند كتابى كه خوانده‏‌ایم و چند درسى كه گذرانده ‌ایم و چند ركعت نمازى كه خوانده ‌ایم، نگاه نكنیم. به سختی‌هاى آینده و عالم قبر و قیامت فكر كنیم كه در آنجا از فقر و بى‏‌چیزى می‌نالیم.

منابع:
1. در محضر استادحسن زاده آملی
2. سوره طاها آیه 1و2
3. بحارالانوار جلد 69 صفحه 29