نیکی به خویشاوندان

سالمه مى گويد: امام صادق علیه السلام، اندکی قبل از شهادت (از شدت اثر سمى كه به او داده بودند) بى هوش  بود، هنگامى كه به هوش آمد، فرمود: به حسن افطس هفتاد دينار (یعنی 70 سکه طلا) بدهيد و به فلانى اين مقدار و به ديگرى فلان مقدار. عرض كردم : به كسى اين همه پول مى دهيد كه شمشير كشيد و قصد كشتن شما را داشت ؟ در پاسخ فرمود: آيا میخواهی از كسانى نباشم كه خداوند درباره آنها مى فرمايد:« وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ؛ کسانى ‌که پیوندهایى را که خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرارمى‌دارند؛ و از پروردگارشان مى‎ترسند؛ و از بدى حساب [روز قیامت] بیم دارند. (۲۱،رعد) آرى ! اى سالمه !  خداوند بهشت را آفريد و بويش را خوب و مطبوع قرار داد و بوى دل انگيز بهشت از مسافت دو هزار سال به مشام مى رسد و همين بوى خوش به مشام دو دسته نمى رسد:  عاق پدر و مادر و قاطع رحِم ( یعنی قطع رابطه کننده با خویشاوندان) .  کافی، ج7، ص55.