اگر خداوند مهربان است، چرا مرا به جهنم می‌برد؟

اگر خداوند دوست انسان است، چرا او را به جهنم می‌فرستد؟
خداوند از پدر و مادر نسبت به انسان بسیار مهربان‌تر است. انسان خودش به‌واسطه‌ی جهلی که به سیستم تکاملش دارد، روحش را دچار آلودگی می‌کند. این روح آلوده، دیگر توانایی ندارد که انسان را به آن بهشتی که خداوند برایش تدارک دیده است، برساند. به همین دلیل به نابودی کشیده می‌شود. همچون انسان ورزشکاری که قرار است مسافتی چند کیلومتری را بپیماید و به مدال طلا برسد. اگر قبل از مسابقه، سم به او تزریق شود، مهربان‌ترین مربیان و حتی پدر و مادر او را به اتاق عمل می‌برند تا این‌که سم از بدنش خارج شود و بتواند به این مسابقه ادامه دهد. هرچند که او بعدازاین عمل، همچون گذشته دیگر توان دویدن را ندارد. گناه همچون سم است و جهنم، اتاق عملی است برای بیرون آوردن سم. دلسوزترین افراد، انسان را به اتاق عمل می‌برند. نکته‌ای که وجود دارد این است که انسانی که از جهنم بیرون می‌آید، به بهشت راه پیدا می‌کند اما دیگر مثل انسانی که اصلاً گناه نکرده، توانایی پیشرفت را ندارد.