قوه‌ای که باعث پیشرفت انسان و تفاوتش با سایر موجودات می‌شود، عقل است. اگر انسان به‌خوبی از این قوه استفاده نکند، دیگر به سایر موجودات و حتی حیوانات، برتری ندارد. حتی ممکن است از آن‌ها هم پست‌تر شود.
یک تلفن همراه در مسافرت برای کارهای مختلفی کارایی دارد. انسان می‌تواند با آن تماس بگیرید و با همراهیان خود در ارتباط باشد. همچنین به خانواده‌اش از سلامت خود، خبر دهد. از چراغ‌قوه، قطب‌نما، ساعت، مسیریاب، رزرو هتل، تهیه‌ی بلیت و امکانات دیگر آن استفاده کند؛ اما اگر به هر دلیلی این گوشی دیگر کارایی نداشته باشد یا گم شود، انسان به سختی‌های زیادی می‌افتد و متضرر می‌شود. عقل انسان نیز این‌گونه است. شما دقیقاً الآن در سفر هستید. یک سفری تجاری. می‌بایست مال و اموال خود را چندین برابر کنید و به محل زندگی‌تان بازگردید. در این سفر قرار است اندوخته‌ای بزرگ برای یک زندگی درازمدت جمع‌آوری کنید. یادتان باشد این موقعیت اقتصادی، دیگر تکرار نمی‌شود. پس از لحظه‌لحظه‌ی آن به‌خوبی استفاده کنید؛ در این سفر به نیرویی همچون تلفن همراه نیازارید که کارهای شمارا پیش ببرد. این نیرو عقل است؛ اما اگر عقل شما همکاری لازم را با شما نداشته باشد، ضرری بسیار بزرگ سراغتان می‌آید. موقعیت را از دست می‌دهید. چیزی جمع‌آوری نکرده‌اید و هرچه را هم که داشته‌اید، در این سفر از دست می‌دهید. در این صورت شما با افرادی که اصلاً این موقعیت را نداشته‌اند و در این سفر نبوده‌اند، تفاوتی ندارید بلکه ضرر شما بیش از آن‌هاست (برداشتی از فرق 44)