-بگو: اگر خدا را دوست دارید، پس مرا پیروی کنید تا خدا هم شما را دوست بدارد
شما چیزی را که با تمام همت و ابتکار می سازید دوستش دارید. وقتی شما که مخلوقید، این گونه باشید، خالقِ شما، به نحو أحسن اینگونه است. دوستی خدا، نسبت به مخلوقاتش دارای مراتبی است که بستگی دارد شما چقدر دوستش داشته باشید و به او توجه کنید. اگر به او بی توجه باشید، فقط در حد یک مخلوق معمولی زندگی دنیایی را تأمین خواهد کرد. اما ای رفیق! بعضی دوستی های خدا، ویژه اند. این ویژه بودن هم به معنی پارتی بازی نیست.بلکه برای آن باید هزینه داد. خدا می فرماید : ای بنده من، اگر واقعا دوستم داری، نشانه اش این است که راه و چاهی که برایت تعیین کردم "تبعیت" کنی. اینگونه شایسته دوستی ویژه ام خواهی شد « قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ ؛ [1] بگو: اگر خدا را دوست دارید، پس مرا پیروی کنید تا خدا هم شما را دوست بدارد». آن وقت است که نه فقط درحد یک مخلوق، بلکه در حد یه معشوق دوستت خواهد داشت، و آنوقت است که تو ناز می کنی و او ناز می خرد. قیمتی که شدی خدا نزد ملائکه اش به تو افتخار می کند.خلاصه اینکه؛ دوستی، دو طرفه بودنش معرکه است. رمزش این است که عملاً ثابت کنی دوستش داری!
پی‌نوشت
1. 31 آل عمران